I contain multitudes

Wendy Moore <strong>reviews</strong> Ed Yong’s book about microbes
وندی مور کتاب اد یونگ در مورد میکروب ها را <strong>بررسی می کند.</strong>

Microbes, most of them bacteria, have populated this planet since long before animal life <strong>developed</strong> and they will outlive us.
میکروب‌ها که بیشتر آنها باکتری‌ها هستند، از مدت‌ها قبل از <strong>توسعه</strong> حیات حیوانات در این سیاره ساکن بوده‌اند و از ما بیشتر خواهند ماند.

Invisible to the <strong>naked</strong> eye, they are ubiquitous.
با چشم <strong>غیرمسلح</strong> نامرئی هستند، همه جا هستند.

They <strong>inhabit</strong> the soil, air, rocks and water and are present within every form of life, from seaweed and coral to dogs and humans.
آنها در خاک، هوا، صخره ها و آب <strong>زندگی می کنند</strong> و در هر شکلی از زندگی وجود دارند، از جلبک دریایی و مرجان گرفته تا سگ و انسان.

And, as Yong explains in his utterly absorbing and hugely important book we mess with them at our peril.
و همانطور که یونگ در کتاب کاملاً جذاب و بسیار مهم خود توضیح می دهد، ما با وجود آنها در خطر هستیم.

Every species has its own colony of microbes, called a ‘microbiome’, and these microbes vary not only between <strong>species</strong> but also between individuals and within different parts of each individual.
هر گونه ای دارای کلونی میکروب های مخصوص به خود است که «میکروبیوم» نامیده می شود، و این میکروب ها نه تنها بین <strong>گونه</strong> ها، بلکه بین افراد و در بخش های مختلف بدن هر فرد متفاوت هستند.

What is amazing is that while the number of human cells in the <strong>average</strong> person is about 30 trillion, the number of microbial ones is higher – about 39 trillion.
آنچه شگفت‌انگیز است این است که در حالی که تعداد سلول‌های انسانی در یک فرد <strong>متوسط</strong> حدود 30 تریلیون است، تعداد سلول‌های میکروبی بیشتر است - حدود 39 تریلیون.

At best, Yong <strong>informs</strong> us, we are only 50 per cent human.
یونگ به ما <strong>اطلاع</strong> می دهد که در بهترین حالت، ما فقط 50 درصد انسان هستیم.

Indeed, some scientists even suggest we should think of each species and its microbes as a single unit, <strong>dubbed</strong> a ‘holobiont’.
در واقع، برخی از دانشمندان حتی پیشنهاد می کنند که ما باید هر گونه و میکروب های آن را به عنوان یک واحد یکتا در نظر بگیریم که "هولبیونت" <strong>نامیده می شود</strong>.

In each human there are microbes that live only in the stomach, the mouth or the armpit and by and large they do so <strong>peacefully</strong>.
در هر انسان، میکروب هایی وجود دارد که فقط در معده، دهان یا زیر بغل زندگی می کنند و در هر صورت این کار را <strong>مسالمت آمیز</strong> انجام می دهند.

So ‘bad’ microbes are just microbes out of context.
بنابراین میکروب های "بد" صرفا میکروب های خارج از این محدوده هستند.

Microbes that sit contentedly in the human gut (where there are more microbes than there are stars in the galaxy) can become <strong>deadly</strong> if they find their way into the bloodstream.
میکروب‌هایی که با رضایت در روده انسان (جایی که تعداد میکروب‌ها از ستاره‌های کهکشان بیشتر است) می‌نشینند، اگر راه خود را به جریان خون پیدا کنند، می‌توانند <strong>کشنده شوند</strong>.

These communities are <strong>constantly</strong> changing too.
این جوامع نیز <strong>دائماً</strong> در حال تغییر هستند.

The right hand shares just one sixth of its microbes with the left hand. And, of course, we are <strong>surrounded</strong> by microbes.
دست راست تنها یک ششم میکروب های خود را با دست چپ به اشتراک می گذارد. و البته ما توسط <strong>میکروب ها</strong> احاطه شده ایم.

Every time we eat, we swallow a million microbes in each gram of food; we are continually swapping microbes with other humans, <strong>pets</strong> and the world at large.
هر بار که غذا می خوریم، یک میلیون میکروب را در هر گرم غذا می بلعیم. ما به طور مداوم میکروب ها را با سایر انسان ها، <strong>حیوانات خانگی</strong> و جهان به طور کلی مبادله می کنیم.

It’s a fascinating topic and Yong, a young British science journalist, is an extraordinarily adept guide. Writing with lightness and panache, he has a knack of explaining complex science in terms that are both easy to understand and totally <strong>enthralling</strong>.
این یک موضوع جذاب است و یونگ، یک روزنامه‌نگار علمی جوان بریتانیایی، یک راهنمای فوق‌العاده ماهر است. او که با سبک مناسب و با مهارت می نویسد، مهارتی در توضیح علوم پیچیده با عباراتی دارد که هم به راحتی قابل درک و هم کاملاً <strong>جذاب</strong> است.

Yong is on a mission. Leading us gently by the hand, he takes us into the world of microbes – a bizarre, alien <strong>planet</strong> – in a bid to persuade us to love them as much as he does. By the end, we do.
یونگ یک ماموریت دارد. او که ما را به آرامی به جهتی که می خواهد هدایت می کند، ما را به دنیای میکروب ها می برد - یک <strong>سیاره</strong> عجیب و غریب و بیگانه - تا ما را متقاعد کند که آنها را به اندازه خودش دوست داشته باشیم. در پایان، ما این کار را انجام می دهیم.

For most of human history we had no idea that microbes <strong>existed</strong>.
در بیشتر تاریخ بشر، ما هیچ تصوری از <strong>وجود</strong> میکروب ها نداشتیم.

The first man to see these <strong>extraordinarily</strong> potent creatures was a Dutch lens-maker called Antony van Leeuwenhoek in the 1670s.
اولین مردی که این موجودات <strong>فوق العاده </strong>قدرتمند را دید، یک سازنده عدسی هلندی به نام آنتونی ون لیوونهوک در دهه 1670 بود.

Using microscopes of his own design that could <strong>magnify</strong> up to 270 times, he examined a drop of water from a nearby lake and found it teeming with tiny creatures he called ‘animalcules’.
او با استفاده از میکروسکوپ‌های طراحی خودش که می‌توانست تا ۲۷۰ برابر <strong>بزرگ‌نمایی</strong> کند، قطره‌ای از آب دریاچه‌ای نزدیک را بررسی کرد و آن را مملو از موجودات کوچکی یافت که او آن را «انیمالکول» می‌نامید.

It wasn’t until nearly two hundred years later that the research of French biologist Louis Pasteur indicated that some microbes caused <strong>disease</strong>.
تقریباً دویست سال بعد بود که تحقیقات زیست شناس فرانسوی لوئی پاستور نشان داد که برخی از میکروب ها باعث <strong>بیماری</strong> می شوند.

 It was Pasteur’s ‘germ theory’ that gave bacteria the poor image that <strong>endures</strong> today.
این «نظریه میکروب» پاستور بود که به باکتری ها تصویر ضعیفی داد که امروزه <strong>باقی مانده است</strong>.

Yong’s book is in many ways a plea for microbial <strong>tolerance</strong>, pointing out that while fewer than one hundred species of bacteria bring disease, many thousands more play a vital role in maintaining our health.
کتاب یونگ از بسیاری جهات درخواستی برای افزایش <strong>آستانه تحمل</strong> میکروبی است و به این نکته اشاره می کند که در حالی که کمتر از صد گونه باکتری باعث بیماری می شوند، هزاران گونه دیگر نقش حیاتی در حفظ سلامت ما دارند.

The book also acknowledges that our <strong>attitude</strong> towards bacteria is not a simple one.
این کتاب همچنین تصدیق می کند که <strong>نگرش</strong> ما نسبت به باکتری ها نگرش ساده ای نیست.

We tend to see the <strong>dangers</strong> posed by bacteria, yet at the same time we are sold yoghurts and drinks that supposedly nurture ‘friendly’ bacteria.
ما تمایل داریم <strong>خطرات</strong> ناشی از باکتری ها را ببینیم، اما در عین حال به ما ماست ها و نوشیدنی هایی می فروشند که ظاهراً باکتری های "سازگار{با بدن ما}" را پرورش می دهند.

In reality, says Yong, bacteria should not be viewed as either friends or foes, <strong>villains</strong> or heroes.
یونگ می‌گوید در واقعیت، باکتری‌ها را نباید دوست یا دشمن، <strong>شرور</strong> یا قهرمان دید.

Instead we should realise we have a symbiotic relationship, that can be mutually beneficial or mutually <strong>destructive</strong>.
در عوض باید متوجه باشیم که یک رابطه همزیستی داریم که می تواند برای دو طرف سودمند یا <strong>مخرب</strong> باشد.

What then do these millions of organisms do? The answer is <strong>pretty</strong> much everything.
پس این میلیون ها موجود زنده چه می کنند؟ پاسخ <strong>تقریباً</strong> همه کار است.

New research is now unravelling the ways in which bacteria aid digestion, regulate our immune systems, eliminate toxins, produce vitamins, affect our behaviour and even combat <strong>obesity</strong>.
تحقیقات جدید اکنون در حال کشف راه هایی است که باکتری ها به هضم غذا کمک می کنند، سیستم ایمنی بدن را تنظیم می کنند، سموم را از بین می برند، ویتامین ها را تولید می کنند، بر رفتار ما تأثیر می گذارند و حتی با <strong>چاقی</strong> مبارزه می کنند.

 ‘They actually help us become who we are,’ says Yong. But we are facing a <strong>growing</strong> problem.
یونگ می‌گوید: «آنها در واقع به ما کمک می‌کنند تا آن چیزی که هستیم شویم. اما ما با مشکل <strong>رو به رشدی</strong> روبرو هستیم.

Our obsession with hygiene, our overuse of antibiotics and our unhealthy, low-fibre diets are disrupting the bacterial balance and may be responsible for soaring rates of allergies and immune problems, such as <strong>inflammatory</strong> bowel disease (IBD).
وسواس ما نسبت به بهداشت، استفاده بیش از حد از آنتی بیوتیک ها و رژیم های غذایی ناسالم و کم فیبر، تعادل باکتری ها را مختل می کند و ممکن است مسئول افزایش نرخ آلرژی ها و مشکلات ایمنی مانند بیماری <strong>التهابی روده</strong> (IBD) باشد.

The most recent research actually turns accepted norms upside down. For example, there are studies indicating that the excessive use of household detergents and antibacterial products actually destroys the microbes that normally keep the more <strong>dangerous</strong> germs at bay.
جدیدترین تحقیقات در واقع هنجارهای پذیرفته شده را وارونه می کند. به عنوان مثال، مطالعاتی وجود دارد که نشان می دهد استفاده بیش از حد از مواد شوینده خانگی و محصولات ضد باکتری در واقع میکروب هایی را که معمولاً میکروب های <strong>خطرناک تر</strong> را دور نگه می دارند، از بین می برد.

Other studies show that keeping a dog as a pet gives children early <strong>exposure</strong> to a diverse range of bacteria, which may help protect them against allergies later.
مطالعات دیگر نشان می دهد که نگهداری از سگ به عنوان حیوان خانگی باعث می شود کودکان <strong>در معرض</strong> طیف متنوعی از باکتری ها قرار بگیرند، که ممکن است به محافظت از آنها در برابر آلرژی ها کمک کند.

The readers of Yong’s book must be prepared for a decidedly <strong>unglamorous</strong> world.
خوانندگان کتاب یونگ باید برای دنیایی کاملاً <strong>غیر جذاب</strong> آماده شوند.

Among the less appealing case studies is one about a fungus that is wiping out entire <strong>populations</strong> of frogs and that can be halted by a rare microbial bacterium.
از جمله مطالعات موردی کمتر جذاب، یکی از مطالعات موردی در مورد قارچی است که در حال از بین بردن کل <strong>جمعیت</strong> قورباغه ها است و می تواند توسط یک باکتری میکروبی نادر متوقف شود.

Another is about squid that carry luminescent bacteria that <strong>protect</strong> them against predators.
مورد دیگر در مورد ماهی مرکب است که حامل باکتری های درخشان است که از آنها در برابر شکارچیان <strong>محافظت</strong> می کند.

However, if you can overcome your distaste for some of the investigations, the reasons for Yong’s <strong>enthusiasm</strong> become clear.
با این حال، اگر بتوانید بر تنفر خود از برخی تحقیقات غلبه کنید، دلایل <strong>اشتیاق</strong> یونگ روشن می شود.

The microbial world is a place of <strong>wonder</strong>.
دنیای میکروبی جای <strong>شگفتی</strong> است.

Already, in an attempt to stop mosquitoes <strong>spreading</strong> dengue fever – a disease that infects 400 million people a year – mosquitoes are being loaded with a bacterium to block the disease.
در حال حاضر، در تلاش برای جلوگیری از انتشار پشه‌هایی که موجب <strong>شیوع</strong> تب دنگی - بیماری که 400 میلیون نفر در سال را مبتلا می‌کند – می شوند، پشه‌ها با یک باکتری برای جلوگیری از این بیماری باردار می‌شوند.

In the future, our ability to manipulate microbes means we could construct buildings with useful microbes built into their walls to fight off <strong>infections</strong>.
در آینده، توانایی ما در دستکاری میکروب‌ها به این معنی است که می‌توانیم ساختمان هایی بسازیم که دیوارهای آن‌ دارای میکروب‌های مفیدی هستند که می توانند با <strong>عفونت‌</strong> مقابله کنند.

Just imagine a neonatal hospital ward <strong>coated</strong> in a specially mixed cocktail of microbes so that babies get the best start in life.
فقط یک بخش بیمارستان نوزادان را تصور کنید که با کوکتل مخلوطی از میکروب ها <strong>پوشش</strong> داده شده است تا نوزادان بهترین شروع زندگی را داشته باشند.