How to make wise decisions

Across cultures, <strong>wisdom</strong> has been considered one of the most revered human qualities.
در میان فرهنگ‌ها، <strong>خرد</strong> یکی از قابل احترام‌ترین ویژگی‌های انسانی در نظر گرفته شده است.

Although the truly wise may seem few and far between, empirical research examining wisdom suggests that it isn’t an exceptional trait <strong>possessed</strong> by a small handful of bearded philosophers after all – in fact, the latest studies suggest that most of us have the ability to make wise decisions, given the right context.
اگرچه خردمندان واقعاً ممکن است کم به نظر برسند، اما تحقیقات تجربی که حکمت را بررسی می‌کنند نشان می‌دهد که این یک ویژگی استثنایی نیست که تعداد کمی از فیلسوفان ریشو از آن <strong>برخوردار باشند</strong> – در واقع، آخرین مطالعات نشان می‌دهد که بسیاری از ما این توانایی را داریم که تصمیمات عاقلانه، با توجه به زمینه مناسب بگیریم.

‘It appears that experiential, situational, and cultural factors are even more powerful in shaping wisdom than previously <strong>imagined</strong>,’ says Associate Professor Igor Grossmann of the University of Waterloo in Ontario, Canada.
استادیار ایگور گروسمن از دانشگاه واترلو در انتاریو، کانادا، می گوید: «به نظر می رسد که عوامل تجربی، موقعیتی و فرهنگی در شکل دادن به خرد حتی قوی تر از آنچیزی هستند که قبلا <strong>تصور</strong> می شد.

 ‘Recent empirical findings from cognitive, developmental, social, and personality psychology cumulatively suggest that people’s <strong>ability</strong> to reason wisely varies dramatically across experiential and situational contexts.
یافته های تجربی اخیر از روانشناسی شناختی، رشدی، اجتماعی و شخصیتی به طور فزاینده ای نشان می دهد که <strong>توانایی</strong> افراد برای استدلال عاقلانه به طور چشمگیری در زمینه های تجربی و موقعیتی متفاوت است.

Understanding the role of such contextual factors offers unique <strong>insights</strong> into understanding wisdom in daily life, as well as how it can be enhanced and taught.’
درک نقش چنین عوامل زمینه‌ای، <strong>بینش‌های</strong> منحصربه‌فردی را در مورد درک خرد در زندگی روزمره، و همچنین چگونگی تقویت و آموزش آن ارائه می‌دهد.

It seems that it’s not so much that some people simply possess wisdom and others lack it, but that our ability to reason wisely <strong>depends on </strong>a variety of external factors.
به نظر می‌رسد اینطور نیست که برخی افراد صرفاً خرد دارند و برخی دیگر فاقد آن هستند، بلکه توانایی ما برای استدلال عاقلانه به عوامل خارجی مختلفی <strong>بستگی دارد</strong>.

 ‘It is impossible to characterize thought <strong>processes</strong> attributed to wisdom without considering the role of contextual factors,’ explains Grossmann.
گروسمن توضیح می دهد: «تشریح <strong>فرآیندهای</strong> فکری منسوب به خرد بدون در نظر گرفتن نقش عوامل زمینه ای غیرممکن است.

 ‘In other words, wisdom is not solely an “inner quality” but rather unfolds as a function of situations people happen to be in. Some situations are more likely to <strong>promote</strong> wisdom than others.’
«به عبارت دیگر، خرد صرفاً یک «کیفیت درونی» نیست، بلکه به عنوان تابعی از موقعیت‌هایی آشکار می‌شود که افراد اتفاقاً در آن قرار می‌گیرند. برخی از موقعیت‌ها بیشتر از سایرین موجب <strong>ارتقای</strong> خرد می‌شوند.»

Coming up with a definition of wisdom is challenging, but Grossmann and his colleagues have <strong>identified</strong> four key characteristics as part of a framework of wise reasoning.
ارائه تعریفی از خرد، چالش برانگیز است، اما گروسمن و همکارانش چهار ویژگی اصلی را به عنوان بخشی از چارچوب استدلال عاقلانه <strong>شناسایی کرده اند</strong>.

One is intellectual humility or recognition of the limits of our own knowledge, and another is <strong>appreciation</strong> of perspectives wider than the issue at hand.
یکی تواضع فکری یا شناخت محدودیت های دانش خودمان است و دیگری <strong>درک</strong> دیدگاه های گسترده تر از موضوع مورد بحث.

<strong>Sensitivity</strong> to the possibility of change in social relations is also key, along with compromise or integration of different attitudes and beliefs.
<strong>حساسیت</strong> به امکان تغییر در روابط اجتماعی، همراه با سازش یا ادغام نگرش ها و باورهای مختلف نیز مسئله ای کلیدی است.

Grossmann and his colleagues have also found that one of the most reliable ways to support wisdom in our own day-to-day decisions is to look at scenarios from a third-party perspective, as though giving <strong>advice</strong> to a friend.
گروسمن و همکارانش همچنین دریافته‌اند که یکی از مطمئن‌ترین راه‌ها برای حمایت از خرد در تصمیم‌گیری‌های روزانه‌مان این است که به سناریوها از منظر شخص ثالث نگاه کنیم، مثل اینکه به یک دوست <strong>مشاوره می‌دهیم</strong>.

Research suggests that when adopting a first-person viewpoint we focus on ‘the focal features of the environment’ and when we adopt a third-person, ‘observer’ viewpoint we reason more broadly and focus more on interpersonal and moral ideals such as <strong>justice</strong> and impartiality.
تحقیقات نشان می دهد که هنگام اتخاذ دیدگاه اول شخص، بر «ویژگی های کانونی محیط» تمرکز می کنیم و هنگامی که دیدگاه سوم شخص، «ناظر» را اتخاذ می کنیم، به طور گسترده تر استدلال می کنیم و بیشتر بر روی آرمان های بین فردی و اخلاقی مانند <strong>عدالت</strong> و اتصاف تمرکز می کنیم.

Looking at problems from this more expansive viewpoint appears to foster <strong>cognitive</strong> processes related to wise decisions.
به نظر می رسد که نگاه کردن به مشکلات از این دیدگاه گسترده تر، فرآیندهای <strong>شناختی</strong> مرتبط با تصمیمات عاقلانه را تقویت می کند.

What are we to do, then, when confronted with situations like a disagreement with a spouse or <strong>negotiating</strong> a contract at work, that require us to take a personal stake?
پس، وقتی با موقعیت هایی مانند اختلاف نظر با همسر یا <strong>مذاکره</strong> برای یک قرارداد در محل کار مواجه می شویم، که ما را ملزم به مشارکت شخصی می کند، چه باید بکنیم؟

Grossmann argues that even when we aren’t able to change the situation, we can still <strong>evaluate</strong> these experiences from different perspectives.
گروسمن استدلال می کند که حتی زمانی که قادر به تغییر وضعیت نیستیم، همچنان می توانیم این تجربیات را از دیدگاه های مختلف <strong>ارزیابی کنیم.</strong>

For example, in one experiment that took place during the peak of a recent economic recession, graduating college seniors were asked to reflect on their <strong>job</strong> <strong>prospects</strong>.
به عنوان مثال، در آزمایشی که در اوج رکود اقتصادی اخیر انجام شد، از فارغ التحصیلان ارشد دانشگاه خواسته شد تا در مورد <strong>آینده شغلی</strong> خود فکر کنند.

The students were instructed to imagine their career either ‘as if you were a distant <strong>observer’</strong> or ‘before your own eyes as if you were right there’.
به دانش‌آموزان دستور داده شد که شغل خود را یا «به‌گونه‌ای تصور کنند که گویی یک <strong>ناظر</strong> از راه دور هستید» یا «در مقابل چشمان خود طوری که انگار دقیقاً آنجا هستید».

Participants in the group assigned to the ‘distant observer’ role displayed more wisdom-related reasoning (intellectual humility and <strong>recognition</strong> of change) than did participants in the control group.
شرکت‌کنندگان در گروهی که به نقش «نظاره‌گر از راه دور» اختصاص یافته‌اند، استدلال‌های مرتبط با خرد (تواضع فکری و <strong>تشخیص</strong> تغییر) را بیشتر از شرکت‌کنندگان در گروه کنترل نشان دادند.

In another study, couples in long-term romantic relationships were instructed to visualize an unresolved relationship conflict either through the eyes of an outsider or from their own <strong>perspective</strong>.
در مطالعه دیگری، به زوج‌هایی که در روابط عاشقانه طولانی‌مدت بودند، آموزش داده شد که یک تعارض حل‌نشده در رابطه شان را از چشم یک فرد خارجی یا از <strong>دیدگاه</strong> خودشان تجسم کنند.

Participants then discussed the incident with their partner for 10 minutes, after which they wrote down their thoughts about it.
شرکت کنندگان سپس به مدت 10 دقیقه در مورد این مسئله با شریک زندگی خود صحبت کردند و پس از آن نظرات خود را در مورد آن نوشتند.

Couples in the ‘other’s eyes’ condition were significantly more likely to <strong>rely</strong> on wise reasoning – recognizing others’ perspectives and searching for a compromise – compared to the couples in the egocentric condition.
زوج‌هایی که در شرایط «از نظر دیگران دیدن» بودند، در مقایسه با زوج‌هایی که در شرایط خود محوری بودند، به‌طور قابل‌توجهی بیشتر به استدلال عاقلانه – شناخت دیدگاه‌های دیگران و جستجوی راه مصالحه – <strong>متکی بودند</strong>.

‘Ego-decentering promotes greater focus on others and enables a bigger picture, conceptual view of the <strong>experience</strong>, affording recognition of intellectual humility and change,’ says Grossmann.
گروسمن می‌گوید: «غیرخودمحوری، تمرکز بیشتر بر دیگران را ترویج می‌کند و تصویری بزرگ‌تر، دیدی مفهومی تر از <strong>تجربه</strong> را امکان‌پذیر می‌سازد، و امکان تشخیص تواضع فکری و تغییر را فراهم می‌کند.

We might associate wisdom with intelligence or particular personality traits, but research shows only a small positive relationship between wise thinking and crystallized intelligence and the <strong>personality</strong> traits of openness and agreeableness.
ما ممکن است خرد را با هوش یا ویژگی‌های شخصیتی خاص مرتبط کنیم، اما تحقیقات فقط یک رابطه مثبت کوچک بین تفکر خردمندانه و هوش متبلور و ویژگی‌های <strong>شخصیتی</strong> پذیرا بودن و موافق بودن را نشان می‌دهد.

 ‘It is remarkable how much people can vary in their wisdom from one situation to the next, and how much stronger such contextual effects are for understanding the relationship between wise judgment and its social and affective <strong>outcomes</strong> as compared to the generalized “traits”,’ Grossmann explains.
گروسمن توضیح می دهد: قابل توجه است که چقدر افراد می توانند در استفاده از عقل خود از موقعیتی به موقعیت دیگر متفاوت باشند، و اینکه چقدر این تأثیرات زمینه ای می تواند برای درک رابطه بین قضاوت خردمندانه و <strong>پیامدهای</strong> اجتماعی و عاطفی آن در مقایسه با «ویژگی های» توسعه یافته قوی تر باشد.

 ‘That is, knowing how wisely a person behaves in a given situation is more informative for understanding their emotions or likelihood to forgive [or] retaliate as <strong>compared to</strong> knowing whether the person may be wise “in general”.’
«یعنی دانستن اینکه یک فرد در یک موقعیت معین چقدر عاقلانه رفتار می‌کند، <strong>در مقایسه با</strong> دانستن اینکه آیا همان فرد ممکن است «به‌طور کلی» عاقل باشد، برای درک احساسات یا احتمال بخشش [یا] تلافی آموزنده‌تر است.