Changes in reading habits

What are the <strong>implications</strong> of the way we read today?
<strong>پیامدهای</strong> روش مطالعه امروزی ما چیست؟

Look around on your next plane <strong>trip</strong>.
در <strong>سفر</strong> بعدی با هواپیما به اطراف خود نگاه کنید.

The iPad is the new <strong>pacifier</strong> for babies and toddlers.
iPad ، <strong>پستانک</strong> جدید برای نوزادان و کودکان نوپا است.

Younger school-aged children read stories on <strong>smartphones</strong>; older kids don’t read at all, but hunch over video games.
بچه‌های کوچک‌تر در سن مدرسه، داستان‌ها را روی <strong>گوشی‌های هوشمند</strong> می‌خوانند. بچه های بزرگتر اصلاً کتاب نمی خوانند، اما روی بازی های ویدیویی قوز می کنند.

Parents and other <strong>passengers</strong> read on tablets or skim a flotilla of email and news feeds.
والدین و سایر <strong>مسافران</strong> در تبلت ها مطالعه می کنند یا یک ناوگان ایمیل و فیدهای خبری را مرور می کنند.

Unbeknown to most of us, an invisible, game-changing transformation links everyone in this picture: the neuronal circuit that underlies the brain’s ability to read is subtly, rapidly changing and this has implications for everyone from the pre-reading toddler to the <strong>expert</strong> adult.
هرچند برای بسیاری از ما ناشناخته است، اما یک دگرگونی نامرئی و تاثیرگذار، همه را در این تصویر به هم پیوند می دهد: مدار عصبی که زیربنای توانایی مغز برای خواندن است، به طور ماهرانه و سریع در حال تغییر است و این پیامدهایی برای همه از کودک نوپا قبل از یادگیری خواندن تا بزرگسالان <strong>متخصص</strong> دارد.

As work in neurosciences indicates, the acquisition of literacy necessitated a new circuit in our <strong>species’</strong> brain more than 6,000 years ago.
همانطور که مطالعات در علوم اعصاب نشان می دهد، سواد آموزی بیش از 6000 سال پیش نیاز به مدار جدیدی در مغز <strong>گونه</strong> ما داشت.

That circuit <strong>evolved</strong> from a very simple mechanism for decoding basic information, like the number of goats in one’s herd, to the present, highly elaborated reading brain.
این مدار از یک مکانیسم بسیار ساده برای رمزگشایی اطلاعات اولیه، مانند تعداد بزهای موجود در گله، تا مغز بسیار پیچیده کنونی برای مطالعه <strong>تکامل یافته است</strong>.

My research depicts how the present reading brain enables the development of some of our most important intellectual and affective processes: internalized knowledge, analogical reasoning, and inference; perspective-taking and empathy; critical analysis and the generation of <strong>insight</strong>.
تحقیقات من نشان می‌دهد که چگونه مغز کنونی که می تواند بخواند موجب توسعه برخی از مهم‌ترین فرآیندهای فکری و عاطفی ما می شود: دانش درونی، استدلال قیاسی، و استنتاج، درک موقعیت و همدلی؛ تحلیل انتقادی و ایجاد <strong>بینش</strong>

Research surfacing in many parts of the world now cautions that each of these essential ‘deep reading’ processes may be under <strong>threat</strong> as we move into digital-based modes of reading.
تحقیقات انجام شده در بسیاری از نقاط جهان اکنون هشدار می دهد که هر یک از این فرآیندهای ضروری "خواندن عمیق" ممکن است با حرکت به سمت حالت های مطالعه دیجیتالی در معرض <strong>تهدید</strong> قرار گیرند.

This is not a simple, binary issue of print versus digital reading and technological <strong>innovations</strong>.
این یک مسئله ساده و باینری مطالعه متن چاپ شده در مقایسه با متن دیجیتالی و <strong>نوآوری های</strong> تکنولوژیکی نیست.

As MIT scholar Sherry Turkle has written, we do not err as a society when we innovate but when we ignore what we <strong>disrupt</strong> or diminish while innovating.
همانطور که شری ترکل، محقق MIT نوشته است، ما به عنوان یک جامعه، زمانی که نوآوری می کنیم اشتباه نمی کنیم، بلکه وقتی اشتباه می کنیم که آنچه را که در حین نوآوری <strong>مختل می کنیم</strong> یا کاهش می دهیم، نادیده می گیریم.

In this hinge moment between print and digital cultures, society needs to confront what is <strong>diminishing</strong> in the expert reading circuit, what our children and older students are not developing, and what we can do about it.
در این برهه حیاتی ارتباط بین فرهنگ چاپی و دیجیتالی، جامعه باید با آنچه در مدار مطالعه تخصصی <strong>رو به کاهش است</strong>، آنچه کودکان و دانش آموزان بزرگتر ما در حال توسعه آن نیستند و آنچه که ما می توانیم در مورد آن انجام دهیم، مقابله کند.

We know from research that the reading circuit is not given to human beings through a genetic blueprint like vision or language; it needs an <strong>environment</strong> to develop.
ما از تحقیقات می دانیم که مدار مطالعه مانند بینایی یا زبان از طریق یک نقشه ژنتیکی به انسان داده نمی شود. بلکه به <strong>محیطی</strong> برای توسعه نیاز دارد.

Further, it will adapt to that environment’s requirements – from different writing systems to the characteristics of whatever <strong>medium</strong> is used.
علاوه بر این، مطالعه با نیازهای آن محیط سازگار خواهد شد - از سیستم های نوشتاری مختلف تا ویژگی های هر <strong>رسانه ای</strong> که استفاده می شود.

 If the dominant medium advantages processes that are fast, <strong>multi-task</strong> oriented and well-suited for large volumes of information, like the current digital medium, so will the reading circuit.
اگر رسانه غالب از فرآیندهایی بهره مند شود که سریع، <strong>چندوظیفه</strong> محور و مناسب برای حجم زیادی از اطلاعات باشند، مانند رسانه دیجیتال فعلی، مدار مطالعه نیز چنین خواهد بود.

As UCLA psychologist Patricia Greenfield writes, the result is that less attention and time will be allocated to slower, time-demanding deep reading <strong>processes</strong>.
همانطور که پاتریشیا گرینفیلد، روانشناس UCLA می نویسد، نتیجه این است که کمتر به <strong>فرآیندهای</strong> خواندن عمیق کندتر و زمان بر توجه و زمان اختصاص داده شود.

Increasing reports from educators and from researchers in <strong>psychology</strong> and the humanities bear this out.
گزارش‌های روزافزون مربیان و پژوهشگران <strong>روان‌شناسی</strong> و علوم انسانی مؤید این موضوع است.

English literature scholar and teacher Mark Edmundson describes how many college students actively avoid the classic literature of the 19th and 20th centuries in favour of something simpler as they no longer have the <strong>patience</strong> to read longer, denser, more difficult texts.
مارک ادموندسون، محقق و معلم ادبیات انگلیسی، توضیح می‌دهد که تعداد زیادی از دانشجویان کالج به طور فعال از تحصیل در ادبیات کلاسیک قرن 19 و 20 به خاطر تحصیل در رشته ای ساده‌تر اجتناب می‌کنند، زیرا دیگر <strong>حوصله</strong> خواندن متون طولانی‌تر، فشرده‌تر و دشوارتر را ندارند.

We should be less concerned with students’ ‘<strong>cognitive</strong> impatience’, however, than by what may underlie it: the potential inability of large numbers of students to read with a level of critical analysis sufficient to comprehend the complexity of thought and argument found in more demanding texts.
با این حال، ما باید کمتر نگران «بی حوصلگی <strong>شناختی</strong>» دانش‌آموزان باشیم تا آنچه ممکن است در نتیجه آن ایجاد شود: ناتوانی بالقوه تعداد زیادی از دانش‌آموزان در مطالعه با  تجزیه و تحلیل انتقادی کافی برای درک پیچیدگی فکر و استدلال مورد نیاز برای درک متون سخت تر.

Multiple studies show that digital screen use may be causing a variety of troubling downstream <strong>effects</strong> on reading comprehension in older high school and college students.
مطالعات متعدد نشان می‌دهد که استفاده از صفحه‌نمایش دیجیتال ممکن است باعث ایجاد انواع <strong>اثرات</strong> دردسرساز دیگر روی درک مطلب دانش‌آموزان دبیرستانی و دانشگاهی شود.

In Stavanger, Norway, <strong>psychologist</strong> Anne Mangen and colleagues studied how high school students comprehend the same material in different mediums.
در استاوانگر، نروژ، <strong>روان‌شناس</strong> آن منگن و همکارانش مطالعه کردند که دانش‌آموزان دبیرستانی چگونه یک مطالب مشابه را در رسانه‌های مختلف درک می‌کنند.

Mangen’s group asked subjects questions about a short story whose plot had universal student appeal; half of the students read the story on a tablet, the other half in paperback.
گروه منگن از شرکت کنندگان، سؤالاتی درباره داستان کوتاهی پرسیدند که طرح کلی آن برای دانشجویان جهانی جذابیت داشت. نیمی از دانش آموزان داستان را از روی یک تبلت و نیمی دیگر از روی کتاب چاپی خواندند.

Results indicated that students who read on print were superior in their comprehension to screen-reading peers, particularly in their <strong>ability</strong> to sequence detail and reconstruct the plot in chronological order.
نتایج نشان داد که دانش‌آموزانی که از روی کتاب چاپی می‌خواندند، نسبت به همسالان شان که از روی تبلت خواندند، به‌ویژه در <strong>توانایی</strong> برای پشت سرهم بیان کردن جزئیات و بازسازی طرح کلی به ترتیب زمانی درک بهتری داشتند.

Ziming Liu from San Jose State University has conducted a series of studies which <strong>indicate</strong> that the ‘new norm’ in reading is skimming, involving word-spotting and browsing through the text.
زیمینگ لیو از دانشگاه ایالتی سن خوزه مجموعه‌ای از مطالعات را انجام داده که <strong>نشان می‌دهد </strong>«هنجار جدید» در خواندن سریع است که شامل برجسته کردن کلمات و مرور متن می شود.

Many readers now use a <strong>pattern</strong> when reading in which they sample the first line and then word-spot through the rest of the text.
بسیاری از خوانندگان اکنون هنگام مطالعه از <strong>الگویی</strong> استفاده می کنند که طبق آن از خط اول نمونه برداری کرده و سپس از تشخیص کلمات برجسته در بقیه متن استفاده می کنند.

When the reading brain skims like this, it reduces time <strong>allocated</strong> to deep reading processes.
هنگامی که مغز مطالعه گر به این شکل مرور سریع می کند، زمان <strong>اختصاص داده</strong> <strong>شده</strong> به فرآیندهای خواندن عمیق کاهش می یابد.

In other words, we don’t have time to grasp complexity, to understand another’s feelings, to <strong>perceive</strong> beauty, and to create thoughts of the reader’s own.
به عبارت دیگر، ما زمانی برای درک پیچیدگی، درک احساسات دیگران، <strong>درک</strong> زیبایی و ایجاد افکار توسط خود خواننده نداریم.

The possibility that critical analysis, empathy and other deep reading processes could become the unintended ‘collateral damage’ of our digital <strong>culture</strong> is not a straightforward binary issue about print versus digital reading.
این احتمال که تحلیل انتقادی، همدلی و سایر فرآیندهای خواندن عمیق می‌توانند به «آسیب جانبی» ناخواسته <strong>فرهنگ</strong> دیجیتال ما تبدیل شوند، یک موضوع متقابل ساده در مورد مطالعه متون چاپی در مقایسه مطالعه متون دیجیتالی نیست.

It is about how we all have begun to read o various mediums and how that changes not only what we read, but also the <strong>purposes</strong> for which we read.
بلکه در مورد این است که چگونه همه ما شروع به خواندن در رسانه های مختلف کرده ایم و چگونه این امر نه تنها آنچه را که می خوانیم، بلکه همچنین <strong>اهدافی</strong> را که برای آنها می خوانیم تغییر می دهد.

Nor is it only about the young. The subtle atrophy of critical analysis and <strong>empathy</strong> affects us all equally.
این فقط در مورد جوانان نیست بلکه ضعف نامحسوس در تحلیل انتقادی و <strong>همدلی</strong>، همه ما را به یک اندازه تحت تأثیر قرار می دهد.

It <strong>affects</strong> our ability to navigate a constant bombardment of information.
که بر توانایی ما برای هدایت کردن بمبارانی مداوم از اطلاعات، <strong>تأثیر می گذارد.</strong>

It incentivizes a retreat to the most familiar stores of unchecked information, which require and receive no analysis, leaving us susceptible to false information and <strong>irrational</strong> ideas.
و انگیزه ای برای عقب نشینی به آشناترین انبارهای اطلاعات کنترل نشده است، که نیاز به تجزیه و تحلیل ندارند و ما را مستعد ارائه اطلاعات نادرست و ایده های <strong>غیرمنطقی</strong> می کند.

There’s an old rule in neuroscience that does not <strong>alter</strong> with age: use it or lose it.
یک قانون قدیمی در مورد علم اعصاب وجود دارد که با افزایش سن <strong>تغییر</strong> نمی کند: از آن استفاده کنید یا آن را از دست بدهید.

It is a very hopeful principle when applied to <strong>critical</strong> thought in the reading brain because it implies choice.
وقتی این اصل در مورد تفکر <strong>انتقادی</strong> در مغز مطالعه ای اعمال شود، بسیار امیدوارکننده است زیرا متضمن انتخاب است.

The story of the changing reading brain is hardly finished.
داستان تغییر مغز مطالعه ای تمام نشده است.

We possess both the science and the technology to <strong>identify</strong> and redress the changes in how we read before they become entrenched.
ما هم علم و هم فناوری را برای <strong>شناسایی</strong> و اصلاح تغییرات در نحوه مطالعه قبل از جا افتادن آنها، داریم.

If we work to understand exactly what we will lose, alongside the extraordinary new capacities that the digital world has brought us, there is as much reason for <strong>excitement</strong> as caution.
اگر در کنار ظرفیت‌های جدید و خارق‌العاده‌ای که دنیای دیجیتال برای ما به ارمغان آورده است، دقیقاً بفهمیم چه چیزی را از دست خواهیم داد، به همان اندازه <strong>هیجان زده </strong>شدن دلیلی کافی برای احتیاط کردن وجود دارد.