Lost for words

Many <strong>minority</strong> languages are on the danger list.
بسیاری از زبان های <strong>اقلیت</strong> در خطر هستند.

<strong> </strong>

In the <strong>Native American</strong> Navajo nation, which sprawls across four states in the American south-west, the native language is dying.
در کشور <strong>بومی آمریكا</strong> ناواهو، كه متشکل از چهار ایالت در جنوب غربی آمریكا است، زبان مادری در حال مرگ است.

Most of its speakers are middle-aged or elderly Although many students take classes in Navajo, the schools are <strong>run</strong> in English.
بیشتر سخن گویان آن میانسال یا مسن هستند اگرچه بسیاری از دانشجویان در کلاس های زبان ناواهو حاضر میشوند، اما مدارس به زبان انگلیسی <strong>اداره</strong> می شوند.

Street signs, supermarket <strong>goods</strong> and even their own newspaper are all in English.
تابلوهای خیابان، <strong>کالاهای</strong> سوپرمارکت و حتی روزنامه اختصاصیشان همه به زبان انگلیسی هستند.

Not surprisingly, linguists doubt that any native speakers of Navajo will <strong>remain</strong> in a hundred years’ time.
دور از انتظار نیست که زبان شناسان بر این گمان اند که بومیان این زبان بیشتر از صد سال <strong>باقی</strong> نخواهند ماند.

<strong> </strong>

Navajo is far from <strong>alone</strong>.
ناواهو در این مورد بهیچوجه <strong>تنها</strong> نیست.

Half the world’s 6,800 languages are likely to <strong>vanish</strong> within two generations that’s one language lost every ten days.
نیمی از 6800 زبان دنیا احتمالاً تا دو نسل دیگر <strong>محو</strong> میشوند – یعنی یک زبان در هر ده روز.

Never before has the planet’s linguistic <strong>diversity</strong> shrunk at such a pace.
هرگز <strong>تنوع</strong> زبانی این سیاره با چنین سرعتی کاهش پیدا نکرده.

At the moment, we are heading for about three or four languages <strong>dominating</strong> the world,’ says Mark Pagel, an evolutionary biologist at the University of Reading.
مارک پاگل، زیست شناس تکاملی در دانشگاه ردینگ می گوید:"در حال حاضر، ما در حال حرکت به سوی سه یا چهار زبان که بر دنیا <strong>مسلط</strong> اند، هستیم."

'It’s a mass <strong>extinction</strong>, and whether we will ever rebound from the loss is difficult to know.'
'این یک <strong>انقراض</strong> دسته جمعی است، و فهمیدن اینکه آیا ما هرگز از ضرر خود باز خواهیم گشت یا نه دشوار است.'

<strong> </strong>

<strong>Isolation</strong> breeds linguistic diversity: as a result, the world is peppered with languages spoken by only a few people.
<strong>انزوا</strong> باعث ایجاد تنوع زبانی می شود: در نتیجه، جهان مملو از زبانهایی شده که فقط توسط تعداد کمی از افراد صحبت می شود.

Only 250 languages have more than a million speakers, and at least 3,000 have <strong>fewer</strong> than 2,500.
فقط 250 زبان دارای بیش از یک میلیون سخنگو هستند، و حداقل 3000 زبان دارای <strong>کمتر</strong> از 2500 سخنگو هستند.

It is not <strong>necessarily</strong> these small languages that are about to disappear.
<strong>لزوماً</strong> این زبان های کوچک نیستند که درحال از بین رفتن اند.

Navajo is considered <strong>endangered</strong> despite having 150,000 speakers.
ناواهو با وجود داشتن 150،000 سخنگو <strong>در معرض خطر</strong> قرار گرفته است.

What makes a language endangered is not just the number of speakers, but how <strong>old</strong> they are.
آنچه یک زبان را در معرض خطر قرار می دهد فقط تعداد سخنگویان آن نیست، بلکه <strong>قدمت</strong> آن نیز تاثیر دارد.

If it is spoken by children it is <strong>relatively</strong> safe.
اگر زبان توسط کودکان استفاده شود، <strong>نسبتاً</strong> در محدوده امن است.

The <strong>critically</strong> endangered languages are those that are only spoken by the elderly, according to Michael Krauss, director of the Alaska Native Language Center, in Fairbanks.
به گفته مایکل کراوس، مدیر مرکز زبان بومی آلاسکا، در شهر فربنکس، زبانهایی که <strong>بشدت</strong> در معرض خطر هستند، زبانهایی هستند که فقط توسط افراد مسن صحبت می شوند.

<strong> </strong>

Why do people reject the language of their parents? It begins with a crisis of <strong>confidence</strong>, when a small community finds itself alongside a larger, wealthier society, says Nicholas Ostler, of Britain’s Foundation for Endangered Languages, in Bath.
چرا مردم زبان والدین خود را رد می کنند؟  نیکلاس اوستلر، از بنیاد زبانهای در معرض خطر بریتانیا، در باث می گوید، این با وضعیت بحرانی <strong>اعتماد به نفس</strong> آغاز می شود، زمانی که یک جامعه کوچک خود را در کنار یک جامعه بزرگتر و ثروتمندتر میابد.

‘People lose faith in their <strong>culture</strong>,’ he says.
او می گوید: "مردم اعتقادشان را به <strong>فرهنگ</strong> خود از دست می دهند."

‘When the next generation reaches their teens, they might not want to be <strong>induced</strong> into the old traditions.
زمانی که نسل بعدی به دوره نوجوانان خود می رسد، ممکن است آنها <strong>علاقه</strong> ای به سنت های قدیمی نداشته باشند.

<strong> </strong>

The change is not always <strong>voluntary</strong>.
تغییر همیشه <strong>داوطلبانه</strong> نیست.

Quite often, governments try to kill off a minority language by banning its use in public or <strong>discouraging</strong> its use in schools, all to promote national unity.
اغلب، دولتها سعی می کنند با ممنوع کردن استفاده از آن در ملا عام یا <strong>بازداری</strong> استفاده از آن در مدارس یک زبان اقلیت را از بین ببرند، تا وحدت ملی را ترویج دهند.

The former US policy of running <strong>Indian reservation schools</strong> in English, for example, effectively put languages such as Navajo on the danger list.
برای مثال، سیاست سابق ایلات متحده در برگزاری <strong>مدارس بومیان آمریکا</strong>[سرخپوستان] به زبان انگلیسی، موجب شد زبانهایی همچون ناواهو در لیست خطر قرار گیرند.

But Salikoko Mufwene, who chairs the Linguistics department at the University of Chicago, argues that the <strong>deadliest</strong> weapon is not government policy but economic globalisation.
اما سالیکوکو مفوئن، رئیس بخش زبانشناسی دانشگاه شیکاگو، استدلال می کند که سیاست <strong>مرگبارترین</strong> سلاح دولت نیست بلکه جهانی سازی اقتصاد است.

‘Native Americans have not lost <strong>pride</strong> in their language, but they have had to adapt to socio-economic pressures,’ he says.
وی می گوید: "بومیان آمریکا <strong>حس غرور به</strong> زبان خود را از دست نداده اند، اما مجبور شده اند با فشارهای اجتماعی-اقتصادی سازگار شوند."

‘They cannot refuse to speak English if most commercial <strong>activity</strong> is in English.
اگر بیشتر <strong>فعالیت</strong> های تجاری به زبان انگلیسی باشد، آنها نمی توانند از انگلیسی صحبت کردن سر باز بزنند.

But are languages worth saving? At the very least, there is a loss of data for the study of languages and their <strong>evolution</strong>, which relies on comparisons between languages, both living and dead.
اما آیا زبانها ارزش حفظ کردن را دارند؟ حداقل می توان گفت، {با از بین رفتن یک زبان} با فقدان داده هایی برای تحقیق در زمینه زبانها و <strong>تکامل</strong>شان مواجه میشویم، که از طریق مقایسه بین زبان ها، چه زنده چه مرده، بدست می آید.

When an unwritten and unrecorded language disappears, it is <strong>lost</strong> to science.
وقتی که زبانی نانوشته و ضبط نشده است از بین می رود، و این علم است که<strong> از دسته رفته</strong>.

<strong> </strong>

Language is also <strong>intimately</strong> bound up with culture, so it may be difficult to preserve one without the other.
زبان همچنین دارای ارتباطی <strong>نزدیک</strong> با فرهنگ است، پس ممکن است حفظ یکی بدون دیگری دشوار باشد.

‘If a person <strong>shift</strong>s from Navajo to English, they lose something,’ Mufwene says.
مفوئن می گوید: "اگر شخصی زبانش را از ناواهو به انگلیسی <strong>تغییر</strong> دهد، چیزی از دست داده."

<strong>Moreover</strong>, the loss of diversity may also deprive us of different ways of looking at the world,’ says Pagel.
پاگل می گوید: "<strong>علاوه بر این</strong>، از دست دادن تنوع ممکن است ما را از زوایای دید متفاوت نسبت به جهان نیز محروم سازد."

There is mounting <strong>evidence</strong> that learning a language produces physiological changes in the brain.
<strong>شواهد</strong> زیادی وجود دارد که نشان میدهند یادگیری یک زبان باعث ایجاد تغییرات فیزیولوژیکی در مغز می شود.

‘Your brain and mine are different from the brain of someone who speaks French, for <strong>instance</strong>,’ Pagel says, and this could affect our thoughts and perceptions.
پاگل می گوید: "به عنوان <strong>مثال</strong>، مغز من و شما با مغز کسی که به زبان فرانسوی صحبت می کند متفاوت است" و این می تواند بر افکار و بینش ما تأثیر بگذارد.

‘The <strong>patterns</strong> and connections we make among various concepts may be structured by the linguistic habits of our community.'
'<strong>الگوها</strong> و ارتباطاتی که ما بین مفاهیم مختلف ایجاد می کنیم ممکن است توسط عادت های زبانی جامعه ما شکل گرفته باشند.' 

<strong> </strong>

So <strong>despite</strong> linguists’ best efforts, many languages will disappear over the next century.
از این رو <strong>با وجود</strong> تلاش های بسیار زبان شناسان، طی قرن آینده بسیاری از زبانها از بین خواهند رفت.

But a growing interest in cultural <strong>identity</strong> may prevent the direst predictions from coming true.
اما علاقه روزافزون به <strong>هویت</strong> فرهنگی ممکن است مانع از تحقق این پیش بینی های ترسناک شود.

‘The key to <strong>fostering</strong> diversity is for people to learn their ancestral tongue, as well as the dominant language,’ says Doug Whalen, founder and president of the Endangered Language Fund in New Haven, Connecticut.
داگ والن، بنیانگذار و رئیس صندوق زبان های در معرض خطر در نیو هیون، کنتیکت، می گوید: "کلید <strong>پرورش</strong> تنوع این است که مردم زبان اجدادی خود را در کنار زبان غالب بیاموزند."

‘Most of these languages will not survive without a large degree of <strong>bilingualism</strong>,’ he says.
او می گوید: "بیشتر این زبانها بدون میزان بالای <strong>دوزبانگی</strong> زنده نخواهند ماند."

In New Zealand, classes for children have slowed the <strong>erosion</strong> of Maori and rekindled interest in the language.
در نیوزیلند، کلاسهای مخصوص کودکان <strong>فرسایش</strong> زبان مائوری را کند کرده و علاقه به این زبان را دوباره زنده کرده است.

A similar <strong>approach</strong> in Hawaii has produced about 8,000 new speakers of Polynesian languages in the past few years.
<strong>رویکرد</strong> مشابهی در هاوایی طی چند سال گذشته حدود 8000 سخنگوی جدید به زبان های پلینزی تولید کرده است.

In California, ‘<strong>apprentice’</strong> programmes have provided life support to several indigenous languages.
در کالیفرنیا، برنامه های "<strong>کارآموزی</strong>" به چندین زبان بومی پشتیبانی می شوند.

Volunteer ‘apprentices’ pair up with one of the last living speakers of a Native American <strong>tongue</strong> to learn a traditional skill such as basket weaving, with instruction exclusively in the endangered language.
"کارآموزان" داوطلب با یکی از آخرین سخنگویان حاضر یک <strong>زبان</strong> بومی آمریکایی همراه می شوند تا یک مهارت سنتی مانند سبد بافی را بیاموزند، و این آموزش فقط به زبان در معرض خطر ارائه میشود.

After about 300 hours of training, they are generally <strong>sufficiently</strong> fluent to transmit the language to the next generation.
پس از حدود 300 ساعت آموزش، آنها <strong>به اندازه كافی</strong> مسلط هستند تا زبان را به نسل بعدی منتقل كنند.

But Mufwene says that <strong>preventing</strong> a language dying out is not the same as giving it new life by using it every day.
اما مفوئن می گوید <strong>جلوگیری</strong> از از بین رفتن زبان به معنای دادن زندگی جدید با استفاده روزانه از آن نیست.

‘<strong>Preserving</strong> a language is more like preserving fruits in a jar,’ he says.
او می گوید: "<strong>حفظ</strong> زبان بیشتر شبیه حفظ میوه های درون ظرف است."

<strong> </strong>

However, preservation can <strong>bring</strong> a language back from the dead.
با این حال، حفظ زبان می تواند آنرا از مرگ <strong>باز گرداند</strong>.

There are examples of languages that have survived in written form and then been revived by later <strong>generations</strong>.
نمونه هایی از زبانها وجود دارد که به صورت نوشتار زنده مانده و سپس توسط <strong>نسل ها</strong>ی بعدی احیا شده اند.

But a written form is <strong>essential</strong> for this, so the mere possibility of revival has led many speakers of endangered languages to develop systems of writing where none existed before.
اما یک قالب نوشتاری برای این امر <strong>ضروری</strong> است، بنابراین امکان احیای مجدد باعث شده است که بسیاری از سخنگویان زبانهای در معرض خطر، سیستم های نوشتاری را توسعه دهند که قبلاً هیچ یک از آنها وجود نداشت.