The birth of scientific English

<strong>World </strong>science is dominated today by a small number of languages, including Japanese, German and French, but it is English which is probably the most popular global language of science.
امروزه تعداد کمی از زبان ها از جمله ژاپنی، آلمانی و فرانسوی بر روی علوم <strong>جهانی</strong> تسلط دارند، اما احتمالا انگلیسی محبوب ترین زبان علمی جهانی است.

This is not just because of the <strong>importance</strong> of English- speaking countries such as the USA in scientific research; the scientists of many non-English-speaking countries find that they need to write their research papers in English to reach a wide international audience.
این موضوع تنها به دلیل<strong> اهمیت </strong>کشورهای انگلیسی زبان همچون ایالات متحده آمریکا در تحقیقات علمی نیست. دانشمندان بسیاری از کشورهای غیر انگلیسی زبان متوجه شدند که به منظور دستیابی به مخاطبان بین المللی گسترده خود، بایستی مقالات تحقیقاتی خود را به زبان انگلیسی بنویسند.

Given the <strong>prominence</strong> of scientific English today,<strong> it may seem surprising that</strong> no one really knew how to write science in English before the 17th century.
با توجه به <strong>برجسته بودن </strong>زبان علمی انگلیسی امروزی، شاید تعجب آور باشد که بدانید، پیش از قرن هفدهم، واقعا کسی نمی دانست که چطور به زبان انگلیسی بنویسد.

Before that, Latin was regarded as the lingua franca(1)( a language which is used for communication between groups of people who speak different languages)for European <strong>intellectuals</strong>.
پیش از آن<strong>، </strong>زبان لاتین به عنوان "لینگوآ فرانسا" (زبانی که برای برقراری ارتباط بین افراد با زبان های مختلف بود- زبان بین المللی) برای <strong>روشنفکران</strong> اروپایی مورد استفاده قرار می گرفت.

<strong> </strong>

<strong>The European Renaissance</strong> (14th-16th century) is sometimes called the 'revival of learning', a time of renewed interest in the 'lost knowledge' of classical times.
گاهی اوقات دوره <strong>رنسانس اروپا </strong>(قرن 14 الی 16)، دوره "احیای یادگیری" نامیده می شود، در این دوره مجددا علاقه به دانش از دست رفته از دوران کلاسیک، احیا شد. 

<strong>At the same time</strong>, however, scholars also began to test and extend this knowledge.
<strong>در همان زمان</strong> نیز دانشمندان شروع به آزمایش و گسترش این دانش کردند.

<strong>The emergent</strong> nation states of Europe developed competitive interests in world exploration and the development of trade.
کشورهای <strong>نوظهور</strong> اروپا، منافع رقابتی را در جهان و در بخش تجارت، توسعه و پیشرفت دادند.

<strong>Such expansion</strong>, which was to take the English language west to America and east to India, was supported by scientific developments such as the discovery of magnetism (and hence the invention of the compass), improvements in cartography and - perhaps the most important scientific revolution of them all - the new theories of astronomy and the movement of the Earth in relation to the planets and stars, developed by Copernicus (1473-1543).
<strong>چنین گسترشی </strong>که قرار بود زبان انگلیسی را از غرب به سوی آمریکا و از شرق به سوی هند بفرستد، با پیشرفت های علمی همچون کشف مغناطیس (و در پی آن اختراع قطب نما)، پیشرفت در نقشه برداری - شاید مهم ترین انقلاب علمی در بین آن ها بود- نظریه های جدید نجوم و حرکت زمین نسبت به سیاره ها و ستارگان، به وسیله کوپرنیک ایجاد شد. (1443-1543).

<strong>England</strong> was one of the first countries where scientists adopted and publicised Copernican ideas with enthusiasm.
ا<strong>نگلیس</strong> یکی از اولین کشورهایی بود که دانشمندان با اشتیاق، ایده های کوپرنیکی را در آن پذیرفتند و تبلیغ کردند.

Some of these <strong>scholars,</strong> including two with interests in language - John Wallis and John Wilkins - helped found the Royal Society in 1660 in order to promote <strong>empirical</strong> scientific research.
برخی از <strong>محققان</strong> از جمله دو نفر با نام های –جان والیس و جان ویلکینز- با علاقه به زبان، برای ترویج تحقیقات علمی تجربی در سال 1660 به تاسیس انجمن علمی سلطنتی کمک کردند.

<strong> </strong>

Across Europe similar academies and <strong>societies</strong> <strong>arose</strong>, creating new national traditions of science.
در سرتاسر اروپا آکادمی ها و <strong>جوامع</strong> مشابهی به وجود آمدند و سنت های ملی و علمی جدیدی را ایجاد کردند.

In the <strong>initial</strong> stages of the scientific revolution, most publications in the national languages were popular works, encyclopaedias, educational textbooks and translations.
در مراحل<strong> ابتدایی</strong> انقلاب علمی، بیشتر نشریات به زبان های ملی بودند که جز آثار مشهور شد؛ از جمله آن ها می توان به فرهنگ لغات،کتب درسی آموزشی و ترجمه ها اشاره کرد.

<strong> </strong><strong>Original science</strong> was not done in English until the second half of the 17th century.
<strong>علوم پایه </strong>تا نیمه دوم قرن هفدهم به زبان انگلیسی انجام نمی شد.

<strong>For example</strong>, Newton published his mathematical treatise, known as the Principia, in Latin, but published his later work on the properties of light - Opticks - in English.
<strong>به عنوان مثال </strong>نیوتون رساله ریاضی خود را که به اصطلاح "پرینسیپا" شناخته می شود، به زبان لاتین منتشر ساخت، اما کار بعدی خود درباره خصوصیات نور-عدسی ها- را به زبان انگلیسی منتشر کرد.

There were <strong>several reasons</strong> why original science continued to be written in Latin.
<strong>دلایل مختلفی</strong> برای ادامه یافتن نوشتن علوم به زبان لاتین وجود داشت.

<strong>The first</strong> was simply a matter of audience.
مورد<strong> اول</strong> صرفا مربوط به مخاطب بود.

Latin was <strong>suitable</strong> for an international audience of scholars, whereas English reached a socially wider, but more local, audience.
زبان لاتین برای مخاطبان بین المللی دانش پژوه <strong>مناسب</strong> بود، در حالی که زبان انگلیسی از نظر اجتماعی گسترده تر اما بومی تر به نظر می رسید.

Hence, <strong>popular</strong> science was written in English.
با این حال علوم <strong>محبوب</strong> و عامه پسند به زبان انگلیسی نوشته می شدند.

A second reason for writing in Latin' may, perversely, have been a <strong>concern for secrecy</strong>.
دلیل دوم برای لاتین نوشتن ممکن است به عنوان یک نکته انحرافی، به <strong>دلیل پنهان کاری </strong>بوده باشد.

<strong>Open publication</strong> had dangers in putting into the public domain preliminary ideas which had not yet been fully exploited by their 'author'.
<strong>انتشار علنی، </strong>خطراتی را در انتشار ایده های مقدماتی که هنوز توسط نویسنده به طور کامل مورد بهره برداری قرار نگرفته بود، بین عموم مردم داشت.

This <strong>growing concern</strong> about <strong>intellectual property</strong> rights was a feature of the period - it reflected both the humanist notion of the individual, rational scientist who invents and discovers through private intellectual labour, and the growing connection between original science and commercial exploitation.
این<strong> نگرانی رو به رشد </strong>در خصوص <strong>حقوق مالکیت معنوی</strong> یکی از ویژگی های آن دوره بود- که هم مفهوم اصالت فرد - دانشمند خردمندی که از طریق کار فکری، چیزی را اختراع و کشف کرده و هم ارتباط فزاینده بین علوم پایه و بهره برداری تجاری از آن را نشان می داد.

There was <strong>something</strong> of a social distinction between 'scholars and gentlemen' who understood Latin, and men of trade who lacked a classical education.
<strong>یک تفاوت </strong>اجتماعی بین دانشمندان و اشخاص تحصیل کرده که متوجه زبان لاتین می شدند و مردان و تاجرانی که این زبان را نمی فهمیدند، بود.

And in the mid-<strong>17fh century</strong> it was common practice for mathematicians to keep their discoveries and proofs secret, by writing them in cipher, in obscure languages, or in private messages deposited in a sealed box with the Royal Society.
در اواسط <strong>قرن هفدهم، </strong>مخفی کردن اکتشافات و مدارک ریاضی دانان توسط خودشان، کاری کاملا معمول و عادی بود، آن ها اکتشافات خود را با زبان رمزنگاری و نوشتن به زبان های مبهم و یا حتی پیام های خصوصی در یک جعبه در بسته در انجمن سلطنتی نگهداری می کردند.

Some scientists might have felt more comfortable with Latin precisely because its audience, though international, was socially <strong>restricted</strong>.
ممکن است برخی از<strong> </strong>دانشمندان به علت مخاطبانی که به زبان لاتین داشتند، با آن احساس راحتی بیشتری می کردند، اگر چه این زبان بین المللی بود، اما از نظر اجتماعی <strong>محدود شده بود</strong>.

Doctors clung the most <strong>keenly</strong> to Latin as an 'insider language'.
<strong>پزشکان</strong> بیشترین <strong>علاقه</strong> را نسبت به زبان لاتین به عنوان "زبان بین خودشان" داشتند.

<strong> </strong>

<strong>A third reason</strong> why the writing of original science in English was delayed may have been to do with the linguistic inadequacy of English in the early modern period.
<strong>دلیل سوم </strong>که چرا نوشتن به زبان انگلیسی به تاخیر افتاد، شاید مربوط به ناکافی بودن زبان انگلیسی در اوایل دوره مدرن باشد.

English was not well <strong>equipped</strong> to deal with scientific argument.
زبان انگلیسی برای رویارویی با استدلال های علمی <strong>مناسب نبود. </strong>

<strong>Firs</strong>t, it lacked the necessary technical vocabulary.
<strong>اولا</strong> فاقد واژگان فنی لازم بود.

<strong>Second,</strong> it lacked the grammatical resources required to represent the world in an objective and impersonal way, and to discuss the relations, such as cause and effect, that might hold between complex and hypothetical entities.
<strong>دلیل دوم </strong>مربوط به فقدان منابع دستوری مورد نیاز برای نشان دادن جهان به روشی عینی و غیر شخصی و همچنین بحث در مورد روابطی همچون علت و معلول بود که ممکن است بین موجودات پیچیده و فرضی برقرار شود.

<strong> </strong>

<strong>Fortunately</strong>, several members of the Royal Society <strong>possessed an interest</strong> in language and became engaged in various linguistic projects.
<strong>خوشبختانه</strong> چند نفر از اعضای انجمن سلطنتی به زبان علاقه داشتند و درگیر پروژه های مختلف زبانی شدند.

<strong>Although</strong> a proposal in 1664 to establish a committee for improving the English language came to little, the society's members did a great deal to foster the publication of science in English and to encourage the development of a suitable writing style.
<strong>اگرچه</strong> پیشنهاد داده شده در سال 1664 برای ایجاد کمیته ای در جهت بهبود زبان انگلیسی بسیار کم اهمیت و ناچیز بود، اما اعضای جامعه، اقدامات زیادی را در زمینه انتشار علوم به زبان انگلیسی و تشویق به گسترش شیوه نگارش مناسب آن، انجام دادند.

<strong>Many </strong>members of the Royal Society also published monographs in English.
<strong>بسیاری</strong> از اعضای انجمن سلطنتی نیز تک نوشته هایی به زبان انگلیسی منتشر کردند.

One of the first was by Robert Hooke, the <strong>society's </strong>first curator of experiments, who described his experiments with microscopes in Micrographia (1665).
یکی از اولین موارد توسط رابرت هوک، نخستین متصدی آزمایشگاه <strong>جامعه</strong> (شناسی) بود که آزمایشات خود را با میکروسکوپ در میکروگرافی (1665) توصیف کرد.

This work is largely narrative in <strong>style</strong>, based on a transcript of oral demonstrations and lectures.
این اثر عمدتا به <strong>سبک</strong> روایی و مبتنی بر نسخه ای از تظاهرات شفاهی و سخنرانی ها است.

In 1665 a new scientific journal. Philosophical Transactions, was <strong>inaugurated</strong>.
در سال 1665، یک مجله علمی جدید با معاملات فلسفی منتشر<strong> شد. </strong>

<strong>Perhaps</strong> the first international English-language scientific journal, it encouraged a new genre of scientific writing, that of short, focused accounts of particular experiments.
<strong>که شاید</strong> اولین مجله علمی انگلیسی زبان بود که سبک جدیدی از علمی نوشتن را تشویق می کرد و به طور خلاصه روی محسبات آزمایشه ای خاصی تمرکز کرده بود.

The 17th <strong>century</strong> was thus a formative period in the establishment of scientific English.
بنابراین<strong> قرن</strong> هفدهم، دوره شکل گیری برای ایجاد زبان انگلیسی علمی بود.

In the following century much of this <strong>momentum</strong> was lost as German established itself as the leading European language of science.
در قرن بعدی بیشتر این <strong>جنبش</strong> از بین رفت، زیرا آلمانی خود را به عنوان زبان علمی برتر اروپا معرفی کرد.

It is <strong>estimated</strong> that by the end of the 18th century 401 German scientific journals had been established as opposed to 96 in France and 50 in England.
<strong>تخمین زده می شود </strong>که تا پایان قرن هجدهم، 401 مجله علمی آلمانی در مقابل 96 مجله به زبان فرانسه و 50 مجله به زبان انگلیسی منتشر شده اند.

However<strong>,</strong> in the 19th century scientific English again enjoyed substantial lexical growth as the industrial <strong>revolution</strong> created the need for new technical vocabulary, and new, specialised, professional societies were instituted to promote and publish in the new disciplines.
 با این حال در قرن نوزدهم، زبان انگلیسی علمی مجددا از رشد واژگانی چشمگیری برخوردار شد، زیرا <strong>انقلاب</strong> صنعتی نیاز به واژگان فنی جدید را به وجود آورد و به خصوص، جوامع حرفه ای جدیدی برای ترویج و انتشار رشته های جدید بوجود آمدند.