Making every drop count

<strong>The history of</strong> human civilisation is entwined with the history of the ways we have learned to manipulate water resources.
<strong>تاریخ </strong>تمدن بشری با تاریخچه روش هایی که ما برای دستکاری و تغییر منابع آبی یاد گرفته ایم، آمیخته شده است.   

As towns gradually <strong>expanded</strong>, water was brought from increasingly remote sources, leading to sophisticated engineering efforts such as dams and aqueducts.
از منابعی که روز به روز (نسبت به سکونتگاه های بشری) دورتر می شدند، آب تامین می شد، با <strong>گسترش</strong> تدریجی شهرها و مشکل تامین آب، تلاش های پیشرفته مهندسی برای ساخت سدها و قنات ها آغاز شد. 

At the height of the Roman Empire, nine major systems, with an innovative layout of pipes and well-built sewers, supplied the occupants of Rome with as much water per person as is provided in many parts of the <strong>industrial world today</strong>.
در زمان اوج امپراطوری روم، 9 سیستم اصلی با طرح ابتکاری لوله ها و فاضلاب های خوش ساخت وجود داشتند که برای هر فردی به همان اندازه که مصرف یک فرد در <strong>دنیای صنعتی امروزی </strong>است، آب تامین می کردند.

<strong> </strong>

During the <strong>industrial revolution</strong> and population explosion of the 19th and 20th centuries, the demand for water rose dramatically.
طی <strong>انقلاب صنعتی</strong> و همچنین افزایش ناگهانی جمعیت در قرن 19 و 20، تقاضا برای آب به شکل چشمگیری افزایش پیدا کرد.

Unprecedented construction of tens of thousands of monumental <strong>engineering projects</strong> designed to control floods, protect clean water supplies, and provide water for irrigation and hydropower brought great benefits to hundreds of millions of people.
ده ها هزار <strong>پروژه مهندسی</strong> تحت عنوان بنای یاد بود ساخته شد که برای کنترل سیلاب، حفاظت از منابع آبی پاک و تامین آب آبیاری و نیروگاه آبی طراحی شده بود و در نهایت باعث شد تا صدها میلیون نفر از مزیت های این طرح ها بهره مند شوند.

<strong>Food production</strong> has kept pace with soaring populations mainly because of the expansion of artificial irrigation systems that make possible the growth of 40 % of the world’s food.
میزان <strong>تولید مواد غذایی </strong>به دلیل گسترش سیستم های آبیاری مصنوعی که رشد 40 درصدی غذای جهان را امکان پذیر می کند، همگام با جمعیت در حال افزایش یافتن است.

<strong>Nearly</strong> one fifth of all the electricity generated worldwide is produced by turbines spun by the power of falling water.
<strong>تقریبا</strong> می توان گفت یک پنجم از کل برق تولید شده در سرتاسر دنیا به وسیله توربین هایی چرخانده می شود که با قدرت آب به حرکت در می آیند.

<strong> </strong>

Yet there is a <strong>dark side</strong> to this picture: despite our progress, half of the world’s population still suffers, with water services inferior to those available to the ancient Greeks and Romans.
هنوز هم یک <strong>جنبه تاریک </strong>و مبهم از این تصور و ایده وجود دارد: علی رغم پیشرفت ما، نیمی از جمعیت دنیا هنوز هم در رنج هستند، (زیرا) خدمات امروزی در حوزه آب در مقایسه با خدمات یونانیان و رومیان باستان کمتر است.

As the United Nations <strong>report</strong> on access to water reiterated in November 2001, more than one billion people lack access to clean drinking water; some two and a half billion do not have adequate sanitation services.
همان طور که <strong>گزارش</strong> سازمان ملل در خصوص دسترسی به آب در نوامبر سال 2001 مجددا تکرار شد، متوجه شدیم که بیش از یک میلیارد نفر فاقد امکان دسترسی به آب شرب تمیز هستند و حدود دو و نیم میلیارد نفر نیز از خدمات بهداشتی کافی برخوردار نیستند.

Preventable water-related diseases kill an estimated 10,000 to 20,000 children every day, and the latest evidence suggests that we are falling behind in efforts to <strong>solve </strong>these problems.
تخمین زده شده است که بیماری های قابل پیشگیری مربوط به آب، هر روز چیزی حدود 10 الی 20 هزار کودک را به کام مرگ می کشد و آخرین شواهد نیز نشان می دهد که ما در تلاش برای <strong>حل</strong> این مشکلات هستیم.    

<strong> </strong>

<strong>The consequences</strong> of our water policies extend beyond jeopardising human health.
<strong>عواقب</strong> سیاست های حوزه آبی ما چیزی فراتر از به خطر انداختن سلامتی انسان ها است.    

Tens of millions of people have been forced to move from their homes - often with little <strong>warning</strong> or compensation - to make way for the reservoirs behind dams. 
ده ها میلیون نفر ناچار شدند تا از خانه های خود نقل مکان کنند- غالبا با <strong>هشدار</strong> خسارت و یا جبران کمی از خسارت (به آن ها وعده داده می شود)-تا جا و مکان خود را برای مخازن پشت سدها خالی کنند.

More than 20 % of all <strong>freshwater fish</strong> species are now threatened or endangered because dams and water withdrawals have destroyed the free-flowing river ecosystems where they thrive.
هم اکنون بیش از 20٪ از تمام گونه های <strong>ماهیان آب شیرین </strong>در معرض تهدید یا در معرض خطر انقراض هستند زیرا سدها و برداشت بی رویه آب باعث از بین رفتن اکوسیستم رودخانه با جریان آزاد که ماهی ها در آن رشد می کنند، شده است.

Certain irrigation practices <strong>degrade</strong> soil quality and reduce agricultural productivity.
بعضی از روش های آبیاری زمین باعث <strong>کاهش</strong> کیفیت خاک شده و بهره وری کشاورزی را نیز کاهش می دهد.

Groundwater aquifers are being pumped down faster than they are naturally replenished in parts of India, China, the USA and <strong>elsewhere.</strong> 
سفره آب های زیر زمینی با سرعت بیشتری با پمپ کردن خالی می شوند نسبت به آن که در مناطقی از هند، چین، آمریکا و <strong>دیگر </strong>مناطق به طور طبیعی پر می شوند.

And <strong>disputes</strong> over shared water resources have led to violence and continue to raise local, national and even international tensions.
و <strong>اختلافات</strong> بر سر منابع مشترک آب منجر به خشونت شده و همچنان باعث افزایش تنش های بومی، ملی و حتی بین المللی می شود.   

<strong> </strong>

At the outset of the new millennium, however, the way <strong>resource </strong>planners think about water is beginning to change.
با این وجود در آغاز هزاره اخیر، شیوه فکر برنامه ریزان <strong>منابع</strong> در خصوص آب، شروع به تغییر کرده است.

<strong>The focus</strong> is slowly shifting back to the provision of basic human and environmental needs as top priority - ensuring ‘some for all,’ instead of ‘more for some’.
<strong>تمرکز</strong> ماجرا به سمت تامین نیازهای اساسی انسانی و زیست محیطی به عنوان الویت اصلی پیش رفت- اصل ماجرا اطمینان از آن بود که شعار "مقداری برای همه" در عوض "بیشتر برای برخی افراد" اجرایی شود.

Some <strong>water experts</strong> are now demanding that existing infrastructure be used in smarter ways rather than building new facilities, which is increasingly considered the option of last, not first, resort.
هم اکنون برخی از <strong>کارشناسان حوزه آب </strong>خواستار استفاده از زیرساخت های موجود به روش های هوشمندانه تری نسبت به ساخت امکانات جدید شدند که به شکل فزاینده ای آخرین گزینه و نه اولین راه حل به حساب می آید.

This <strong>shift</strong> in philosophy has not been universally accepted, and it comes with strong opposition from some established water organisations.
این<strong> تغییر</strong> فلسفه و خط مشی به صورت جهانی پذیرفته نشده است و با مخالفت های شدید برخی از سازمان های مربوط به حوزه آبی روبرو است.     

<strong>Nevertheless,</strong> it may be the only way to address successfully the pressing problems of providing everyone with clean water to drink, adequate water to grow food and a life free from preventable water-related illness.
<strong>با این وجود </strong>، این روش تنها راه رفع موفق مشکلات فوری تأمین آب تمیز برای شرب، آب کافی برای پرورش غذا و زندگی بدون بیماری های مرتبط با آب است که قابلیت پیشگیری دارند.

<strong> </strong>

<strong>Fortunately</strong> - and unexpectedly - the demand for water is not rising as rapidly as some predicted. 
<strong>خوشبختانه</strong>-و به شکل غیر منتظره ای- تقاضای آب به همان سرعتی که برخی از افراد پیش بینی می کردند، افزایش نمی یابد.   

As a result, the pressure to build new water <strong>infrastructures</strong> has diminished over the past two decades.
در نتیجه ، طی دو دهه گذشته فشار برای ایجاد <strong>زیرساخت های </strong>جدید آب کاهش یافته است.

Although <strong>population</strong>, industrial output and economic productivity have continued to soar in developed nations, the rate at which people withdraw water from aquifers, rivers and lakes has slowed.  
گرچه <strong>جمعیت</strong>، تولید صنعتی و بهره وری اقتصادی در کشورهای پیشرفته همچنان روند رو به افزایشی دارد، اما سرعت برداشت آب از سفره آب های زیرزمینی، رودخانه ها و دریاچه ها به وسیله مردم کاهش یافته است.

And in <strong>a few parts</strong> of the world, demand has actually fallen.
و در <strong>چند قسمت </strong>از جهان میزان تقاضا در واقع کاهش پیدا کرده است.

<strong> </strong>

What <strong>explains</strong> this remarkable turn of events? Two factors: people have figured out how to use water more efficiently, and communities are rethinking their priorities for water use.
چه چیزی این چرخش وقایع را <strong>توضیح می دهد</strong>؟ دو عامل مهم در این بین وجود دارد: مردم چگونگی استفاده بهینه از آب را فهمیده اند و جوامع در خصوص الویت های خود برای استفاده از آب تجدید نظر کرده اند.

<strong>Throughout</strong> the first three-quarters of the 20th century, the quantity of freshwater consumed per person doubled on average; in the USA, water withdrawals increased tenfold while the population quadrupled.<strong>
ر طول </strong>75 سال اول قرن بیستم، مقدار آب شیرین مصرف شده به ازای هر نفر به طور متوسط دو برابر شده است. در ایالات متحده آمریکا، برداشت آب ده برابر افزایش یافته است و این درحالی است که جمعیت چهار برابر شده است.  

But since 1980, the <strong>amount </strong>of water consumed per person has actually decreased, thanks to a range of new technologies that help to conserve water in homes and industry.
اما از سال 1980، به دلیل وجود مجموعه ای از فناوری های جدید که به صرفه جویی در مصرف آب در خانه ها و صنایع کمک می کنند، <strong>میزان</strong> آب مصرفی در هر فرد به شکل واقعی کاهش یافته است.

In 1965<strong>, for instance</strong>, Japan used approximately 13 million gallons of water to produce $1 million of commercial output; by 1989 this had dropped to 3,5 million gallons (even accounting for inflation) - almost a quadrupling of water productivity.
<strong>به طور مثال </strong>ژاپن در سال 1965، تقریبا 13 میلیون گالن آب برای تولید تولیدات تجاری به ارزش 1 میلیون دلار مصرف کرد؛ در سال 1989 این مقدار به 3.5 میلیون گالن کاهش یافت بود (حتی با احتساب تورم)- وباز هم میزان بهره وری آب چهار برابر شده بود.         

In the USA, <strong>water withdrawals</strong> have fallen by more than 20 % from their peak in 1980.
در ایالات متحده آمریکا، <strong>برداشت آب </strong>حدود 20 درصد از میزان حداکثرش در سال 1980 کاهش پیدا کرد.       

<strong> </strong>

On the other hand, dams, <strong>aqueducts </strong>and other kinds of infrastructure will still have to be built, particularly in developing countries where basic human needs have not been met.
از سوی دیگر، سدها، <strong>قنات ها </strong>و دیگر انواع زیرساخت ها بایستی ساخته شوند و این ساخت و ساز باید به شکل ویژه ای در کشورهای در حال توسعه باشد که نیازهای اساسی انسان ها در آن برآورده نشده است.   

But such projects must be built to higher <strong>specifications</strong> and with more accountability to local people and their environment than in the past.
اما چنین پروژه هایی باید با <strong>شخصی سازی های </strong>بهتر و با پاسخگویی بیشتر نسبت به مردم محلی و یومی و محیط اطرافشان در گذشته ساخته شوند.

And even in <strong>regions</strong> where new projects seem warranted, we must find ways to meet demands with fewer resources, respecting ecological criteria and to a smaller budget.
و حتی در <strong>مناطقی</strong> که به نظر می رسد پروژه های جدید ضمانت اجرایی دارند، باید با رعایت ضوابط زیست محیطی و بودجه کمتر، راه هایی را به منظور تامین خواسته ها با منابع اولیه کمتر پیدا کنیم.