The true cost of food

For more than forty years the cost of food has been <strong>rising</strong>.
بیش از 40 سال است که هزینه غذا در حال <strong>افزایش</strong> است.

It has now reached a point where a <strong>growing number</strong> of people believe that it is far too high, and that bringing it down will be one of the great challenges of the twenty first century.
این موضوع هم اکنون به مرحله ای رسیده است که <strong>تعداد فزاینده ای </strong>از مردم معتقد هستند که این هزینه بسیار زیاد است و پایین آوردن آن یکی از چالش های بزرگ قرن 21 خواهد بود.

That <strong>cost</strong>, however, is not in immediate cash.
این <strong>هزینه</strong> اما به صورت فوری و نقدی پرداخت نمی شود.

In the West <strong>at least</strong>, most food is now far cheaper to buy in relative terms than it was in 1960.
<strong>حداقل</strong> (می توان گفت) در غرب اکثر مواد غذایی در حال حاضر نسبت به سال های دهه 1960، بسیار ارزان تر است.

<strong>The cost</strong> is in the collateral damage of the very methods of food production that have made the food cheaper: in the pollution of water, the enervation of soil, the destruction of wildlife, the harm to animal welfare and the threat to human health caused by modern industrial agriculture.
<strong>این هزینه </strong>در واقع برای خسارت هایی است که در نتیجه استفاده از متدهای (مختلف و جدید) تولید غذا به منظور ارزان تر ساختن آن شامل مواردی همچون: آلودگی آب، انرژی خاک، تخریب حیات وحش، آسیب به رفاه حیوانات و تهدید سلامتی انسان ایجاد می شود که غالبا نیز ناشی از صنعت کشاورزی مدرن است.

<strong> </strong>

First mechanisation, then mass use of chemical <strong>fertilisers</strong> and pesticides, then monocultures, then battery rearing of livestock, and now genetic engineering - the onward march of intensive farming has seemed unstoppable in the last half-century, as the yields of produce have soared.
این روند ابتدا با مکانیزاسیون شروع شده و سپس استفاده انبوه از<strong> کودهای</strong> شیمیایی و سموم دفع آفات، سپس تک فرهنگی ها، سپس پرورش باکتری دام ها و اکنون نیز با مهندسی ژنتیک ادامه یافته است – قدم بعدی کشاورزی تسریع و فشرده شده در نیمه قرن اخیر غیر قابل توقف به نظر می رسید، زیرا بازده محصولات افزایش یافته است.

But the <strong>damage</strong> it has caused has been colossal.
اما <strong>خسارتی</strong> که ایجاد کرده است بسیار عظیم است.

In Britain, for example, many of our best-loved farmland birds, such as the skylark, the grey partridge, the <strong>lapwing</strong> and the corn bunting, have vanished from huge stretches of countryside, as have even more wild flowers and insects.
به عنوان مثال در بریتانیا، بسیاری از پرندگان محبوب زمین های کشاورزی همچون چوب کوهی، کبک خاکستری، <strong>مرغ زیاک</strong> و ذرت، قسمت های وسیعی از حومه و حتی گل های وحشی و حشرات از بین رفته اند.

This is a <strong>direct</strong> result of the way we have produced our food in the last four decades.
این موضوع نتیجه <strong>مستقیم</strong> شیوه تولید مواد غذایی در چهار دهه گذشته است.

Thousands of miles of <strong>hedgerows</strong>, thousands of ponds, have disappeared from the landscape.
هزاران مایل <strong>پرچین</strong> و هزاران برکه از منظره و چشم انداز ها ناپدید شدند.

The faecal filth of salmon <strong>farming</strong> has driven wild salmon from many of the sea lochs and rivers of Scotland.
آلودگی مدفوع <strong>پرورش</strong> ماهی قزل آلا یاعث شده است تا ماهی قزل آلای وحشی از بسیاری از دریاچه ها و رودخانه های اسکاتلند خارج شود.

<strong>Natural soil fertility</strong> is dropping in many areas because of continuous industrial fertiliser and pesticide use, while the growth of algae is increasing in lakes because of the fertiliser run-off.
<strong>حاصلخیزی طبیعی خاک </strong>در بسیاری از مناطق به دلیل کاهش استفاده مداوم از کودهای صنعتی و سموم دفع آفات است، در حالی که به دلیل پایان مصرف کود، رشد جلبک ها در دریاچه ها افزایش پیدا می کند.

<strong> </strong>

Put it all together and it looks like a battlefield, but consumers <strong>rarely</strong> make the connection at the dinner table.
همه این ها را در کنار هم قرار دهید، حال به نظر می رسد که این ماجرا شبیه به یک میدان جنگ است، اما مصرف کنندگان <strong>به ندرت </strong>بر سر میز شام با این مسئله ارتباط برقرار می کنند. (به ندرت به این موضوع فکر می کنند.)

That is <strong>mainly </strong>because the costs of all this damage are what economists refer to as externalities: they are outside the main transaction, which is for example producing and selling a field of wheat, and are borne directly by neither producers nor consumers.
دلیل <strong>اصلی</strong> این امر این است که هزینه های این خسارت همان چیزی است که اقتصاددانان از آن به عنوان اثر خارجی یاد می کنند: این معاملات خارج از معامله اصلی است که به عنوان مثال تولید و فروش یک مزرعه گندم است و مستقیماً نه توسط تولیدکنندگان و نه از مصرف کنندگان انجام می شود.

To many, the costs may not even appear to be financial at all, but merely aesthetic - a <strong>terrible</strong> shame, but nothing to do with money.
از نظر بسیاری از افراد ممکن است این هزینه ها حتی مالی نیز نباشند، بلکه صرفا مربوط به جنبه های زیبایی شناختی شوند- که <strong>به طرز وحشتناکی </strong>شرم آور است اما هیچ ارتباطی با پول ندارد.

And <strong>anyway</strong> they, as consumers of food, certainly aren’t paying for it, are they?
و <strong>به هر حال</strong>، آن ها به عنوان مصرف کننده غذا، مطمئنا هزینه های مربوط به آن را پرداخت نمی کنند، آیا اینطور نیست؟

<strong> </strong>

But the <strong>costs </strong>to society can actually be quantified and, when added up, can amount to staggering sums.
اما <strong>هزینه های </strong>جامعه در واقع می تواند محاسبه شود و در صورتی که روی هم جمع شود، مبالغ سرسام آوری را رقم بزند.

<strong>A remarkable exercise</strong> in doing this has been carried out by one of the world’s leading thinkers on the future of agriculture, Professor Jules Pretty, Director of the Centre for Environment and Society at the University of Essex.
پروفسور "ژول پرتی" مدیر مرکز محیط زیست و جامعه در دانشگاه اسکس یکی از متفکران برجسته جهان در خصوص آینده کشاورزی بود که یک <strong>پژوهش جالب توجهی </strong>را انجام داد.

Professor Pretty and his <strong>colleagues</strong> calculated the externalities of British agriculture for one particular year.
پروفسور پریتی و <strong>همکارانش</strong> نتایج کشاورزی انگلیس را برای یک سال خاص محاسبه کردند.

They <strong>added up</strong> the costs of repairing the damage it caused, and came up with a total figure of £2,343m.
آنها هزینه های جبران خسارت ناشی از آن را  <strong>جمع کردند </strong>و جمعا به رقم 2.343 میلیون پوند رسیدند.

This is <strong>equivalent</strong> to £208 for every hectare of arable land and permanent pasture, almost as much again as the total government and EU spend on British farming in that year.
این مبلغ <strong>معادل</strong> 208 پوند برای هر هکتار زمین قابل کشت و مرتع دائمی است و تقریبا به همان اندازه است که کل دولت و اتحادیه اروپا برای کشاورزی انگلیس در آن سال هزینه می کنند.

And according to Professor Pretty, it was a <strong>conservative </strong>estimate.
و طبق گفته پروفسور پرتی این یک تخمین <strong>محافظه کارانه </strong>بود.

<strong> </strong>

<strong>The costs</strong> included: £120m for removal of pesticides; £16m for removal of nitrates; £55m for removal of phosphates and soil; £23m for the removal of the bug Cryptosporidium from drinking water by water companies; £125m for damage to wildlife habitats, hedgerows and dry stone walls; £1,113m from emissions of gases likely to contribute to climate change; £106m from soil erosion and organic carbon losses; £169m from food poisoning; and £607m from cattle disease.
<strong>هزینه ها </strong>شامل: 120 میلیون پوند برای حذف سموم دفع آفات. 16 میلیون پوند برای حذف نیترات ها؛ 55 میلیون پوند برای حذف فسفاتها و خاک، 23 میلیون پوند برای حذف اشکال کریپتوسپوریدیم از آب آشامیدنی توسط شرکت های آب؛ 125 میلیون پوند برای آسیب رساندن به زیستگاه های حیات وحش، پرچین ها و دیوارهای سنگی، 1،113 میلیون پوند برای انتشار گازهایی که احتمالاً در ایجاد تغییرات آب و هوایی نقش دارند، 106 میلیون پوند از فرسایش خاک و تلفات کربن آلی، 169 میلیون پوند از مسمومیت غذایی و 607 میلیون پوند از بیماری های مربوط به گاو (دام) می شود.

Professor Pretty draws a simple but memorable <strong>conclusion</strong> from all this: our food bills are actually threefold.
پروفسور پریتی از همه اینها<strong> نتیجه</strong> ساده اما به یاد ماندنی گرفت: صورتحساب های غذایی ما در واقع سه برابر هستند.

We are paying for our supposedly cheaper food in three <strong>separate</strong> ways: once over the counter, secondly through our taxes, which provide the enormous subsidies propping up modern intensive farming, and thirdly to clean up the mess that modern farming leaves behind.
ما هزینه غذای ارزان تر خود را از سه روش <strong>جداگانه</strong> پرداخت می کنیم: اول از طریق پرداخت های مستقیم، دوم از طریق مالیات که یارانه های هنگفتی را برای حمایت از کشاورزان سبک مدرن در اختیار شما قرار می دهد و سوم هزینه هایی که برای پاک کردن خسارت های کشاورزی مدرن است.

So can the <strong>true cost</strong> of food be brought down? Breaking away from industrial agriculture as the solution to hunger may be very hard for some countries, but in Britain, where the immediate need to supply food is less urgent, and the costs and the damage of intensive farming have been clearly seen, it may be more feasible.
بنابراین آیا می توان <strong>هزینه واقعی </strong>غذا را کاهش داد؟ جدایی از کشاورزی صنعتی به عنوان راه حلی برای گرسنگی ممکن است برای برخی از کشورها بسیار دشوار باشد، اما در انگلیس که نیاز فوری به تامین غذا نیست و هزینه ها و خسارت های کشاورزی فشرده به وضوح دیده شده است، ممکن است عملی تر باشد.

The government needs to create sustainable, competitive and diverse farming and food sectors, which will contribute to a thriving and sustainable rural economy, and advance environmental, <strong>economic,</strong> health, and animal welfare goals.
دولت باید بخشهای کشاورزی و غذایی پایدار، رقابتی و متنوعی ایجاد کند که به یک اقتصاد پر رونق و پایدار روستایی کمک کرده و اهداف زیست محیطی، <strong>اقتصادی</strong>، بهداشتی و رفاه حیوانات را پیش ببرد.

<strong> </strong>

But if <strong>industrial agriculture</strong> is to be replaced, what is a viablealternative? Professor Pretty feels that organic farming would be too big a jump in thinking and in practices for many farmers.
اما اگر قرار است <strong>کشاورزی صنعتی </strong>جایگزین شود، گزینه جایگزین مناسب چیست؟ پروفسور پرتی این نظر را دارد که کشاورزی ارگانیک برای بسیاری از کشاورزان یک جهش بزرگ در تفکر و عمل محسوب می شود.

<strong>Furthermore</strong>, the price premium would put the produce out of reach of many poorer consumers.
<strong>علاوه بر آن</strong>، قیمت حق العمل، هزینه محصولات را از دسترس بسیاری از مصرف کنندگان فقیر خارج می کند.

He is <strong>recommending</strong> the immediate introduction of a'Greener Food Standard’, which would push the market towards more sustainable environmental practices than the current norm, while not requiring the full commitment to organic production.
او <strong>توصیه می کند </strong>که به صورت فوری "استاندارد غذای سبز" را معرفی کنند که بازار را به سمت اقدامات زیست محیطی پایدارتر از هنجار فعلی سوق می دهد و این درحالی است که نیازی به تعهد کامل به تولید محصولات ارگانیک ندارد.

Such a standard would comprise agreed practices for different kinds of <strong>farming</strong>, covering agrochemical use, soil health, land management, water and energy use, food safety and animal health.
چنین استانداردی شامل روش های مورد توافق برای انواع مختلف <strong>زراعت، </strong>پوشش استفاده از مواد شیمیایی، بهداشت خاک، مدیریت زمین، استفاده از آب و انرژی، امنیت مواد غذایی و بهداشت حیوانات است.

It could go a long way, he says, to <strong>shifting </strong>consumers as well as farmers towards a more sustainable system of agriculture.
وی می گوید، این می تواند مسیری طولانی را به سمت <strong>تغییر</strong> مصرف کنندگان و همچنین کشاورزان به سمت یک سیستم پایدارتر در کشاورزی سوق دهد.