Collecting Ant Specimens

<strong>Collecting ants</strong> can be as simple as picking up stray ones and placing them in a glass jar, or as complicated as completing an exhaustive survey of all species present in an area and estimating their relative abundances.
<strong>جمع اوری مورچه ها </strong>می تواند به سادگی برداشتن گل های وحشی و گذاشتن آن ها در یک ظرف شیشه ای و یا به پیچیدگی انجام یک بررسی جامع ازتمام گونه های موجود در یک منطقه و تخمین فراوانی نسبی آن ها باشد.

The exact method used will depend on the final purpose of the <strong>collections.</strong><strong> </strong><strong>
</strong>روش دقیق استفاده شده به هدف نهایی <strong>مجموعه ها </strong>بستگی دارد.

For <strong>taxonomy</strong>, or classification, long series, from a single nest, which contain all castes (workers, including majors and minors, and, if present, queens and males) are desirable, to allow the determination of variation within species.
برای <strong>رده آرایی</strong> یا طبقه بندی، مجموعه های طولانی از یک لانه مجزا، که شامل تمام کارگران بزرگ و کوچک و در صورت ممکن ملکه، هستند؛ به منظور تعیین تنوع در گونه ها امکان پذیر است.

For ecological studies, the most important <strong>factor</strong> is collecting identifiable samples of as many of the different species present as possible.
برای مطالعات اکولوژیکی، مهم ترین <strong>عامل</strong> جمع آوری نمونه های قابل شناسایی از تعداد زیادی از گونه های مختلف موجود است.

Unfortunately, these methods are not always <strong>compatible</strong>.
متاسفانه این روش ها همیشه <strong>سازگار</strong> نیستند.

<strong>The taxonomist</strong> sometimes overlooks whole species in favour of those groups currently under study, while the ecologist often collects only a limited number of specimens of each species, thus reducing their value for taxonomic investigations.
<strong>طبقه شناس </strong>گاهی اوقات به نفع گروه هایی که در حال مطالعه هستند، از کل گونه ها غافل می شود، این در حالی است که اکولوژیست اغلب فقط تعداد محدودی از نمونه ها را از هر گونه جمع آوری می کند؛ بنابراین ارزش آن ها را برای تحقیقات طبقه بندی شده کاهش می دهد.

<strong> </strong>

<strong>To collect</strong> as wide a range of species as possible, several methods must be used.
<strong>برای جمع آوری</strong> هرچه بیشتر طیف وسیعی از گونه ها، باید از چندین روش استفاده کرد.

These <strong>include</strong> hand collecting, using baits to attract the ants, ground litter sampling, and the use of pitfall traps.
این روش ها <strong>شامل</strong> جمع آوری دستی، استفاده از طعمه ها برای جذب مورچه ها، نمونه برداری از بستر زمین و استفاده از تله است.

Hand collecting <strong>consists</strong> of searching for ants everywhere they are likely to occur.
جمع آوری دستی <strong>شامل</strong> جستجوی مورچه ها در هر مکانی است که احتمالا وجود دارد.

This <strong>includes</strong> on the ground, under rocks, logs or other objects on the ground, in rotten wood on the ground or on trees, in vegetation, on tree trunks and under bark.
این جستجو <strong>شامل</strong> روی زمین، زیر سنگ ها، تنه درختان یا دیگر اشیا روی زمین، در چوب های پوسیده روی زمین یا درختان، در پوشش گیاهی، روی تنه درختان و زیر پوست است.

When <strong>possible</strong>, collections should be made from nests or foraging columns and at least 20 to 25 individuals collected.
در صورت <strong>امکان</strong> مجموعه ها باید از لانه ها یا ستون های جستجوی انجام شوند و حداقل 20 الی 25 مورچه جمع آوری شود.

This will <strong>ensure</strong> that all individuals are of the same species, and so increase their value for detailed studies.
این موضوع این<strong> اطمینان را می دهد</strong> که تمام مورچه ها از یک گونه هستند و بنابراین ارزش آن ها را برای مطالعات و پژوهش های دقیق بالا می برد.

Since some <strong>species</strong> are largely nocturnal, collecting should not be confined to daytime.
از آنجایی که برخی از <strong>گونه ها </strong>فقط زندگی شبانه دارند، جمع آوری آن ها نباید فقط به روشنایی روز محدود شود.

Specimens are collected using an aspirator (often called a pooter), forceps, a fine, moistened paint brush, or fingers, if the ants are known not to sting.
گونه ها معمولا با استفاده از یک مکنده (که اغلب پوتر هم نامیده می شود)، انبرک ها، یک برس نقاشی مرطوب و نرم، یا با انگشتان دست درصورتیکه بدانیم مورچه ها گاز نمی گیرند، جمع آوری می شوند.

Individual insects are placed in plastic or glass tubes (1.5-3-0 ml capacity for small ants, 5-8 ml for larger ants) containing 75% to 95% ethanol.
حشرات به طور مجزا در لوله های آزمایش پلاستیکی یا شیشه ای (با ظرفیت 1.5-3-0 mlبرای مورچه های کوچک و 5-8ml برای مورچه های بزرگ) قرار می گیرند که حاوی ۷۵ تا ۹۵درصد اتانول است.

Plastic tubes with secure tops are better than glass because they are lighter, and do not break as easily if mishandled.
لوله های آزمایش پلاستیکی، درهای امنی دارند و بهتر از ظروف شیشه ای هستند و چون سبک ترند و درصورتیکه به درستی حمل نشوند، نمی شکنند.

<strong> </strong>

Baits can be used to attract and concentrate foragers.
می توان از طعمه ها برای جذب و جلب توجه جستجوگرها استفاده کرد.

This often increases the number of individuals collected and attracts species that are otherwise elusive.
که معمولا تعداد مورچه های جمع شده را افزایش داده و موجب جذب گونه ها می شود که در غیراینصورت از دیگران گریزان بودند.

Sugars and meats or oils will attract different species and a range should be utilised.
شیرینیجات، گوشت یا چربی ها می تواند گونه های مختلف و یک رنج از آنها که باید مطالعه شود را جذب کند.

These baits can be placed either on the ground or on the trunks of trees or large shrubs.
این طعمه ها می توانند روی زمین یا روی الوارها یا تنه درختان یا بوته های بزرگتر قرار بگیرند.

When placed on the ground, baits should be situated on small paper cards or other flat, light-coloured surfaces, or in test-tubes or vials.
زمانیکه طعمه ها روی زمین قرار می گیرند، باید روی برگه های کاغذ کوچک یا سطح صاف دیگر، سطوح به رنگ روشن یا داخل لوله های آزمایش یا ویال ها قرار بگیرند.

This makes it easier to spot ants and to capture them before they can escape into the surrounding leaf litter.
به این شیوه، راحت تر می توان مورچه ها را دید و قبل از اینکه به سمت توده برگ های اطراف فرار کنند، گرفت.

<strong> </strong>

Many ants are small and forage primarily in the layer of leaves and other debris on the ground.
بیشتر مورچه ها کوچک هستند و در اصل در لایه برگ ها و گرد و غبارهای دیگر روی زمین در حال جستجو هستند.

Collecting these species by hand can be difficult.
جمع آوری این گونه ها با دست می تواند مشکل باشد.

One of the most successful ways to collect them is to gather the leaf litter in which they are foraging and extract the ants from it.
یکی از موفق ترین روش ها برای جمع آوری آنها، این است که توده برگی را که در آن، درحال جستجو هستند، جمع آوری کنیم و سپس مورچه ها را از آن جدا کنیم.

This is most commonly done by placing leaf litter on a screen over a large funnel, often under some heat.
این کار اغلب با قرار دادن توده برگ بالای یک صفحه که روی یک قیف بزرگتر قرار گرفته و معمولا تاحدودی تحت حرارت قرار دارد، انجام می شود.

As the leaf litter dries from above, ants (and other animals) move downward and eventually fall out the bottom and are collected in alcohol placed below the funnel.
زمانیکه توده برگ از بالا خشک می شود، مورچه ها (و جانوران دیگر) به سمت پایین آمده و ناگهان از پایین آن می افتند و به این ترتیب در ظرف الکلی که زیر قیف قرار گرفته جمع آوری می شوند.

This method works especially well in rain forests and marshy areas.
این روش به خصوص در جنگل های بارانی و مناطق باتلاقی کاربرد دارد.

A method of improving the catch when using a funnel is to sift the leaf litter through a coarse screen before placing it above the funnel.
روشی که می تواند گرفتن مورچه ها را با استفاده از قیف بهبود بخشد، این است که توده برگ از طریق یک آشغال گیر دهانه درشت قبل از اینکه بالای قیف قرار گیرد، الک شود.

This will concentrate the litter and remove larger leaves and twigs.
اینکار موجب متمرکز شدن توده و حذف برگ ها و شاخه های بزرگتر می شود.

It will also allow more litter to be sampled when using a limited number of funnels.
همچنین موجب می شود توده بیشتری نمونه گیری شده با استفاده از تعداد کمتری قیف، جمع آوری شود.

<strong> </strong>

The pitfall trap is another commonly used tool for collecting ants.
تله سرپوشیده از دیگر ابزارهای متداول برای جمع آوری مورچه ها است.

A pitfall trap can be any small container placed in the ground with the top level with the surrounding surface and filled with a preservative.
تله سرپوشیده می تواند هرگونه ظرفی باشد که سمت سر آن در سطح زمین اطرافش گذاشته شده و با نگهدارنده پر شده است.

Ants are collected when they fall into the trap while foraging.
مورچه ها زمانیکه حین جستجو داخل تله بیفتند، جمع آوری می شوند.

The diameter of the traps can vary from about 18 mm to 10 cm and the number used can vary from a few to several hundred.
قطر تله ها می تواند از ۱۸ میلیمتر تا ۱۰ سانتی متر متغیر باشد و تعداد مورد استفاده نیز می تواند از تعداد بسیار کم تا چندصد مورد باشد.

The size of the traps used is influenced largely by personal preference (although larger sizes are generally better), while the number will be determined by the study being undertaken.
اندازه تله های مورد استفاده تا حد زیادی به اولویت شخص (هرچند انواع بزرگتر معمولا بهتر هستند) بستگی دارد درحالیکه قطر با توجه به مطالعه ای که در حال انجام است، تعیین می شود.

The preservative used is usually ethylene glycol or propylene glycol, as alcohol will evaporate quickly and the traps will dry out.
نگهدارنده مورد استفاده، معمولا اتیلن گلیکول یا پروپیلن گلیکول است چون الکل می تواند به سرعت تبخیر شده و تله ها نیز خشک شوند.

One advantage of pitfall traps is that they can be used to collect over a period of time with minimal maintenance and intervention.
یکی از مزایای تله های پیت فال، این است که می توانند برای جمع آوری در مدت زمان طولانی با کمترین نگهداری و مداخله مورد استفاده قرار گیرند. 

One disadvantage is that some species are not collected as they either avoid the traps or do not commonly encounter them while foraging.
یکی از معایب آن هم این است که برخی گونه ها جمع آوری نمی شوند چون تله ها را نادیده می گیرند یا به طور معمول با آن ها حین جستجو برخورد نمی کنند.