Autumn leaves

Canadian writer Jay Ingram <strong>investigates</strong> the mystery of why leaves turn red in the fall A One of the most captivating natural events of the year in many areas throughout North America is the turning of the leaves in the fall.
نویسنده کانادایی جی اینگرام، رمز و راز قرمز شدن برگ ها در پاییز را<strong> بررسی می کند</strong> که یکی از جذاب ترین رویدادهای طبیعی سال در بسیاری از مناطق سرتاسر آمریکای شمالی به حساب می آید.

The colours are <strong>magnificent</strong>, but the question of exactly why some trees turn yellow or orange, and others red or purple, is something which has long puzzled scientists.
رنگ ها بسیار <strong>باشکوه</strong> هستند، اما به طور دقیق این سوال که چرا برخی از درختان زرد یا نارنجی و برخی دیگر قرمز یا بنفش می شوند، موضوعی است که مدت ها است دانشمندان را متحیر کرده است.

<strong> </strong>

<strong>Summer leaves</strong> are green because they are full of chlorophyll, the molecule that captures sunlight converts that energy into new building materials for the tree.
<strong>برگ های تابستانی </strong>سبز هستند زیرا سرشار از کلروفیل می باشند؛ کلروفیل ماده ای است که نور خورشید را می گیرد و انرژی آن را به مواد ساختمانی جدیدی برای درخت تبدیل می کند.

As fall approaches in the northern <strong>hemisphere</strong>, the amount of solar energy available declines considerably.
با نزدیک شدن به پاییز در <strong>نیمکره</strong> شمالی، میزان انرژی خورشیدی موجود به شکل قابل توجهی کاهش پیدا می کند.

For many trees – evergreen conifers being an exception – the best strategy is to <strong>abandon </strong>photosynthesis* until the spring.
برای بسیاری از درختان- درختان همیشه سبز در این مورد استثنا هستند- بهترین استراتژی، <strong>کنار گذاشتن</strong> فرایند فتوسنتز تا (آغاز) بهار است.

So rather than <strong>maintaining</strong> the now redundant leaves throughout the winter, the tree saves its precious resources and discards them.
بنابراین درخت در عوض<strong> نگهداری</strong> برگ های زائد در طول زمستان، منابع ارزشمند خود را حفظ کرده و برگ ها را دور می ریزد.

But before letting its leaves go, the tree <strong>dismantles</strong> their chlorophyll molecules and ships their valuable nitrogen back into the twigs.
اما درخت پیش از آن که برگ هایش را از دست بدهد، مولکول های کلروفیل آن ها را <strong>از بین می برد </strong>و نیتروژن ارزشمند خود را مجددا به شاخه ها منتقل می کند.

As chlorophyll is <strong>depleted,</strong> other colours that have been dominated by it throughout the summer begin to be revealed.
با <strong>کم شدن </strong>کلروفیل، رنگ های دیگری که در تمام طول تابستان تحت سلطه کلروفیل ها بوده اند، شروع به آشکار شدن می کنند.

This unmasking <strong>explains</strong> the autumn colours of yellow and orange, but not the brilliant reds and purples of trees such as the maple or sumac.
این آشکار شدن رنگ ها، بروز رنگ های پاییزی زرد و نارنجی را <strong>توضیح می دهد، </strong>اما هیچ توضیحی در خصوص رنگ قرمز و بنفش درخشان درختانی همچون افراد یا سوماک ندارد.

The source of the red is widely known: it is created by anthocyanins, water-soluble plant pigments reflecting the red to blue range of the <strong>visible spectrum</strong>.
منبع رنگ قرمز به طور گسترده ای شناخته شده است: این ماده به وسیله آنتوسیانین که رنگدانه های گیاهی محلول در آب است، در واقع منعکس کننده رنگ های قرمز تا آبی <strong>طیف مرئی </strong>می باشد.

They <strong>belong to</strong> a class of sugar-based chemical compounds also known as flavonoids.
این مواد به دسته ای از ترکیبات شیمیایی با پایه قندی <strong>تعلق دارند </strong>که به آن ها فلاونوئیدها نیز می گویند.

What’s puzzling is that anthocyanins are actually newly minted, made in the leaves at the same time as the tree is <strong>preparing</strong> to drop them.
آنچه که تعجب آور است این است که آنتوسیانین ها به تازگی ایجاد شده (ضرب شده) و همزمان با <strong>آماده شدن</strong> درخت برای ریزش برگ، در برگ ها ساخته می شود.

But it is hard to make sense of the <strong>manufacture</strong> of anthocyanins – why should a tree bother making new chemicals in its leaves when it’s already scrambling to withdraw and preserve the ones already there?
اما درک<strong> تولید</strong> آنتوسیانین دشوار است- چرا یک درخت باید برای ساخت مواد شیمیایی جدید در برگ های خود تلاش کند، در حالی که قبلا در تلاش برای برداشت و حفظ مواد موجود در آن بوده است؟

Some <strong>theories</strong> about anthocyanins have argued that they might act as a chemical defence against attacks by insects or fungi, or that they might attract fruit-eating birds or increase a leafs tolerance to freezing.
برخی از <strong>نظریات</strong> در مورد آنتوسیانین چنین استدلال می کنند که ممکن است آن ها به عنوان یک دفاع شیمیایی در برابر حملات حشرات و یا قارچ ها عمل کنند، و یا حتی ممکن است پرندگان میوه خوار را جذب کرده و یا تحمل برگ را در برابر یخ زدگی بالا ببرند.

<strong>However</strong> there are problems with each of these theories, including the fact that leaves are red for such a relatively short period that the expense of energy needed to manufacture the anthocyanins would outweigh any anti-fungal or anti-herbivore activity achieved.
<strong>با این حال </strong>هر یک از این نظریات مشکلاتی دارد، از جمله این مشکلات می توان به آن اشاره کرد که برگ های برای مدت نسبتا کوتاهی قرمز هستند که هزینه انرژی مورد نیازشان برای تولید آنتوسیانینها بیش از هرگونه فعالیت ضد قارچی و یا ضد گیاهخواری دیگری است.

It has also been <strong>proposed that</strong> trees may produce vivid red colours to convince herbivorous insects that they are healthy and robust and would be easily able to mount chemical defences against infestation.
همچنین این تئوری نیز <strong>مطرح شده است که </strong>درختان ممکن است رنگ های قرمز واضح و شفافی را تولید کنند تا حشرات علف خوار را متقاعد کنند که سالم و مقاوم هستند و می توانند به راحتی به دفاع شیمیایی در برابر آلودگی ها بپردازند.

If <strong>insects</strong> paid attention to such advertisements, they might be prompted to lay their eggs on a duller, and presumably less resistant host.
اگر <strong>حشرات</strong> به چنین موضوعات و تبلیغاتی (که توسط گیاه می شود) توجه کنند، احتمالا تمایل بیشتری برای تخمگذاری بر روی گیاهانی با رنگ های کسل کننده تر و احتمالا مقاومت کمتر از خود نشان خواهند داد.

<strong>The flaw</strong> in this theory lies in the lack of proof to support it.
<strong>نقص</strong> این نظریه در عدم اثبات آن است.

No one has as yet <strong>ascertained</strong> whether more robust trees sport the brightest leaves, or whether insects make choices according to colour intensity.
هنوز هیچکس نتوانسته است <strong>تشخیص دهد </strong>که درختان مقاوم از درخشان ترین برگ ها استفاده می کنند و یا حشرات با توجه ب شدت رنگ (گیاه مورد نظر خود را) انتخاب می کنند.

Perhaps <strong>the most plausible suggestion</strong> as to why leaves would go to the trouble of making anthocyanins when they’re busy packing up for the winter is the theory known as the ‘light screen’ hypothesis.
شاید <strong>معقول ترین پیشنهاد </strong>در خصوص اینکه چرا برگ هایی که در زمستان مشغول به ذخیره و انباشت مواد هستند، در تولید آنتوسیانین به مشکل می خورند، تئوری باشد که به عنوان فرضیه "صفحه نوری" شناخته می شود.

It sounds <strong>paradoxical</strong> , because the idea behind this hypothesis is that the red pigment is made in autumn leaves to protect chlorophyll, the light-absorbing chemical, from too much light.
ایده پشت این فرضیه آن است که رنگدانه های قرمز در برگ های پاییزی ساخته می شوند تا از کلروفیل که ماده شیمیایی جاذب نور است در برابر نور زیاد محافظت کنند، به نظر موضوع <strong>متناقضی</strong> است.

Why does chlorophyll need <strong>protection</strong> when it is the natural world’s supreme light absorber? Why protect chlorophyll at a time when the tree is breaking it down to salvage as much of it as possible?
چرا کلروفیل بهترین جذب کننده نور در جهان طبیعت است و به <strong>محافظت</strong> نیاز دارد؟ چرا در زمانی که درخت کلروفیل را تجزیه می کند تا از آن بیشتر محافظت کند، باید از این ماده حفاظت شود؟

Chlorophyll, <strong>although</strong> exquisitely evolved to capture the energy of sunlight, can sometimes be overwhelmed by it, especially in situations of drought, low temperatures, or nutrient deficiency.
کلروفیل<strong> اگرچه </strong>برای جذب انرژی نور خورشید کاملا تکامل پیدا کرده است، اما گاهی اوقات و به خصوص در شرایط خشکسالی، دمای کم و یا کمبود مواد مغذی می تواند تحت تاثیر نور خورشید قرار گیرد.

<strong>Moreover</strong>, the problem of oversensitivity to light is even more acute in the fall, when the leaf is busy preparing for winter by dismantling its internal machinery.
<strong>علاوه بر این</strong>، مشکل حساسیت بیش از حد به نور در پاییز بیشتر زمانی احساس می شود که برگ مشغول آماده سازی خود برای زمستان است و یا در حال از بین بردن ارگان های داخلی خود است. 

The energy <strong>absorbed </strong>by the chlorophyll molecules of the unstable autumn leaf is not immediately channelled into useful products and processes, as it would be in an intact summer leaf.
انرژی <strong>جذب شده </strong>توسط مولکول های کلروفیل برگ پاییزی ناپایدار همان طور که در یک برگ سالم تابستانی هم وجود دارد،  بلافاصله به محصولات فرایندهای مفید تبدیل نمی شود.

The weakened fall <strong>leaf </strong>then becomes vulnerable to the highly destructive effects of the oxygen created by the excited chlorophyll molecules.
<strong>برگ </strong>پاییزی ضعیف شده در برابر اثرات بسیار مخرب اکسیژن که توسط مولکول های کلروفیل برانگیخته آسیب پذیر شده است،(با این اوصاف) آسیب پذیرتر نیز می شود.

Even if you had never <strong>suspected that</strong> this is what was going on when leaves turn red, there are clues out there.
حتی اگر شما هنوز هم <strong>شک نکرده باشید که </strong>این همان چیزی است که هنگام قرمز شدن برگ ها اتفاق می افتد، سرنخ هایی وجود دارد.

One is <strong>straightforward</strong>: on many trees, the leaves that are the reddest are those on the side of the tree which gets most sun.
یکی از (فرضیات) <strong>ساده</strong> است: در بسیاری از درختان، برگ هایی که قرمزترین برگ ها هستند در واقع برگ های کنار درخت اند که بیشترین میزان (نور) خورشید را دریافت می کنند.

Not only that, but the red <strong>is brighter</strong> on the upper side of the leaf.
نه تنها این موضوع (ممکن است) بلکه می توان گفت رنگ قرمز در قسمت بالایی برگ نیز <strong>روشن تر </strong>است.

It has also been <strong>recognised </strong>for decades that the best conditions for intense red colours are dry , sunny days and coo nights, conditions that nicely match those that make leaves susceptible to excess light.
همچنین دهه ها است که <strong>مشخص شده است</strong>، بهترین شرایط برای رنگ های قرمز تند، روزهای خشک، آفتابی و شب های خنک است؛ این شرایط به خوبی با شرایطی که باعث حساس شدن برگ ها به نور زیاد می شود، مطابقت دارد.

And finally, trees such as <strong>maples</strong> usually get much redder the more north you travel in the northern hemisphere.
و در پایان درختانی همچون<strong> درخت افرا </strong>است که هرچه بیشتر به سمت نیمکره شمالی می رویم، برگ های قرمزتری پیدا می کنند.

It’s colder there, they’re more stressed, their chlorophyll is more <strong>sensitive</strong> and it needs more sunblock.
هوا در آنجا سردتر است، درختان شوک بیشتری را دریافت می کنند، کلروفیل <strong>حساس</strong> تری دارند و به (ماده) ضد نور بیشتری نیازمند هستند.

What is still not fully understood, however, is why some trees resort to <strong>producing</strong> red pigments while others don’t bother, and simply reveal their orange or yellow hues.
آنچه که هنوز به طور کامل درک نشده است آن است که چرا برخی از درختان به <strong>تولید</strong> رنگدانه های قرمز روی می آورند، در حالی که دیگر درختان چنین زحمتی را متحمل نمی شوند و به راحتی رنگدانه های زرد یا نارنجی را از خود بروز می دهند.

Do these trees have other means at their disposal <strong>to prevent</strong> overexposure to light in autumn? Their story, though not as spectacular to the eye, will surely turn out to be as subtle and as complex.
آیا این درختان برای <strong>جلوگیری</strong> از قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور پاییزی، ابزار و امکانات دیگری در اختیار دارند؟ اگرچه داستان آنها آنچنان چشمگیر نیست، اما مطمئنا بسیار ظریف و پیچیده خواهد بود.