Crop growing skyscrapers

By the year 2050, nearly 80% of the Earth's <strong>population</strong> will live in urban centres.
تا سال 2050، تقریباً 80٪ از <strong>جمعیت</strong> کره زمین در مراکز شهری زندگی خواهند کرد.

Applying the most conservative <strong>estimates</strong> to current demographic trends, the human population will increase by about three billion people by then.
با استفاده از محافظه کارانه ترین <strong>تخمین ها</strong> درخصوص روند جمعیتی فعلی، تا آن زمان جمعیت انسانی حدود سه میلیارد نفر افزایش می یابد.

An estimated 109 hectares of new land (about 20% larger than Brazil) will be needed to grow enough food to feed them, if <strong>traditional</strong> farming methods continue as they are practised today.
در صورت ادامه روش های <strong>سنتی</strong> کشاورزی امروزه، برای پرورش مواد غذایی کافی برای تغذیه آنها، 109 هکتار زمین جدید (حدود 20٪ بزرگتر از برزیل) مورد نیاز خواهد بود.

At present, throughout the world, over 80% of the land that is <strong>suitable</strong> for raising crops is in use.
در حال حاضر، در سراسر جهان، بیش از 80 درصد از زمین های <strong>مناسب</strong> برای پرورش محصولات کشاورزی در حال استفاده است.

Historically, some 15% of that has been laid waste by <strong>poor</strong> management practices.
از نظر تاریخی، حدود 15٪ از آن، با اقدامات <strong>ضعیف</strong> مدیریتی هدر رفته است.

What can be done to ensure <strong>enough</strong> food for the world's population to live on?
برای تأمین غذای <strong>کافی</strong> برای زندگی مردم جهان چه کاری می توان انجام داد؟

 The <strong>concept</strong> of indoor farming is not new, since hothouse production of tomatoes and other produce has been in vogue for some time.
<strong>مفهوم</strong> کشاورزی داخل سالن {گلخانه ای} جدید نیست، زیرا تولید گوجه فرنگی و سایر محصولات گلخانه ای مدتی است که مد شده است.

What is new is the <strong>urgent</strong> need to scale up this technology to accommodate another three billion people.
آنچه جدید است، نیاز <strong>فوری</strong> به منظور افزایش این فناوری برای جای دادن سه میلیارد نفر دیگر است.

Many <strong>believe</strong> an entirely new approach to indoor farming is required, employing cutting-edge technologies.
بسیاری بر این <strong>باورند</strong> که با استفاده از فناوری های پیشرفته، رویکرد کاملاً جدیدی برای کشاورزی گلخانه ای مورد نیاز است.

One such <strong>proposal</strong> is for the 'Vertical Farm'.
یکی از این <strong>پیشنهادات</strong> در خصوص "مزرعه عمودی" است.

The concept is of multi-storey buildings in which food crops are grown in environmentally controlled <strong>conditions</strong>.
این مفهوم مربوط به ساختمانهای چند طبقه است که در آنها محصولات غذایی در <strong>شرایط</strong> کنترل شده محیطی رشد می کنند.

Situated in the heart of urban centres, they would drastically reduce the amount of <strong>transportation</strong> required to bring food to consumers.
واقع شدن {آنها} در قلب مراکز شهری، میزان <strong>حمل و نقل </strong>مورد نیاز برای رساندن غذا به مصرف کنندگان را به شدت کاهش می دهد.

Vertical farms would need to be <strong>efficient</strong>, cheap to construct and safe to operate.
مزارع عمودی باید <strong>بازدهی</strong> بالا، ساخت ارزان و کارکرد ایمن داشته باشند.

If successfully implemented, proponents claim, vertical farms offer the promise of urban renewal, sustainable production of a safe and varied food supply (through year-round production of all crops), and the eventual <strong>repair</strong> of ecosystems that have been sacrificed for horizontal farming.
موافقان ادعا می كنند كه در صورت اجرای موفقیت آمیز، مزارع عمودی نوید نوسازی در شهرها، تولید پایدار یك غذای بی خطر و متنوع (از طریق تولید سالانه همه محصولات) و <strong>ترمیم</strong> نهایی اكسیستم هایی را كه برای كشاورزی افقی قربانی شده اند، ارائه می دهند.

It took humans 10,000 years to <strong>learn</strong> how to grow most of the crops we now take for granted.
10 هزار سال طول کشید تا انسانها <strong>یاد بگیرند </strong>که چگونه بیشتر محصولاتی را که اکنون طبیعی می دانیم، پرورش دهند.

Along the way, we despoiled most of the <strong>land</strong> we worked, often turning verdant, natural ecozones into semi-arid deserts.
در طول این مسیر، ما بیشتر <strong>زمین</strong> هایی که روی آن کار می کردیم را ویران کردیم و اغلب اکوهای طبیعی و سرسبز را به بیابانی نیمه خشک تبدیل کردیم.

Within that same time frame, we evolved into an urban <strong>species</strong>, in which 60% of the human population now lives vertically in cities.
در همان چارچوب زمانی، ما به یک <strong>گونه</strong> شهری تبدیل شدیم که در آن 60٪ از جمعیت انسانی، اکنون به صورت عمودی در شهرها زندگی می کنند.

This means that, for the majority, we humans have shelter from the elements, yet we subject our food-bearing plants to the rigours of the great outdoors and can do no more than <strong>hope</strong> for a good weather year.
برای اکثر ما این بدان معناست که از محیط طبیعی پناه گرفته ایم، با این وجود گیاهان منبع غذای خود را در معرض شرایط سخت خارج از منزل قرار می دهیم و کاری بیشتر از اینکه به <strong>امید</strong> سالی با آب و هوای خوب باشیم ، انجام نمی دهیم.

However, more often than not now, due to a rapidly changing <strong>climate</strong>, that is not what happens.
با این حال، بیشتر اوقات، به دلیل تغییر سریع <strong>آب و هوا</strong>، این چیزی نیست که اتفاق می افتد.

Massive floods, long droughts, hurricanes and severe monsoons take their toll each year, destroying millions of tons of valuable crops.
سیلهای عظیم، خشکسالی های طولانی، طوفان ها و بادهای موسمی شدید هر ساله تلفات زیادی به بار می آورد و میلیون ها تن محصولات <strong>با ارزش </strong>را از بین می برد.

The supporters of vertical farming claim many potential <strong>advantages</strong> for the system.
حامیان کشاورزی عمودی روی بسیاری از <strong>مزایای</strong> بالقوه این سیستم تاکید دارند.

For instance, crops would be produced all year round, as they would be kept in artificially controlled, <strong>optimum</strong> growing conditions.
به عنوان مثال، محصولات در تمام طول سال تولید می شوند، زیرا در شرایط <strong>بهینه</strong> رشد به صورت کنترل شده و به طور مصنوعی نگهداری می شوند.

There would be no weather-related crop failures due to <strong>droughts</strong>, floods or pests.
ازبین رفتن محصولات در اثر شرایط آب و هوایی به سبب <strong>خشکسالی</strong>، سیل یا آفات، وجود نخواهد داشت.

All the food could be <strong>grown</strong> organically, eliminating the need for herbicides, pesticides and fertilisers.
تمام مواد غذایی را می توان به صورت ارگانیک<strong> پرورش داد</strong> و نیاز به علف کش ها، سموم دفع آفات و کودها از بین می رود.

The system would greatly reduce the incidence of many infectious <strong>diseases</strong> that are acquired at the agricultural interface.
این سیستم میزان ابتلا به بسیاری از<strong> بیماری های</strong> عفونی را که در ارتباط با کشاورزی به وجود می آید تا حد زیادی کاهش می دهد.

Although the system would <strong>consume</strong> energy, it would return energy to the grid via methane generation from composting nonedible parts of plants.
اگرچه این سیستم انرژی <strong>مصرف می کند</strong>، اما از طریق تولید متان از کمپوست کردن قطعات غیر خوراکی گیاهان، انرژی را به شبکه باز می گرداند.

It would also <strong>dramatically</strong> reduce fossil fuel use, by cutting out the need for tractors, ploughs and shipping.
همچنین با کاهش نیاز به تراکتور، گاوآهن و حمل و نقل، مصرف سوخت فسیلی <strong>به طرز چشمگیری </strong>کاهش می یابد.

A major <strong>drawback</strong> of vertical farming, however, is that the plants would require artificial light.
با این حال، یک <strong>اشکال</strong> عمده در کشاورزی عمودی این است که گیاهان به نور مصنوعی احتیاج دارند.

Without it, those plants nearest the windows would be exposed to more sunlight and grow more quickly, reducing the <strong>efficiency</strong> of the system.
بدون آن، گیاهانی که نزدیک به پنجره ها هستند بیشتر در معرض نور خورشید قرار می گیرند و با سرعت بیشتری رشد می کنند و باعث کاهش <strong>کارایی</strong> سیستم می شوند.

Single-storey greenhouses have the benefit of natural overhead light; even so, many still need <strong>artificial</strong> lighting.
گلخانه های یک طبقه از نور سربار طبیعی بهره مند هستند. البته با این وجود، بسیاری از آنها هنوز به نور <strong>مصنوعی</strong> نیاز دارند.

A multi-storey <strong>facility</strong> with no natural overhead light would require far more.
<strong>تسهیلات</strong> چند طبقه بدون نور سربار طبیعی نیاز به {نور مصنوعی} بسیار بیشتری دارد.

<strong>Generating</strong> enough light could be prohibitively expensive, unless cheap, renewable energy is available, and this appears to be rather a future aspiration than a likelihood for the near future.
<strong>تولید</strong> نور کافی می تواند بسیار گران باشد، مگر اینکه انرژی تجدیدپذیر ارزان در دسترس باشد، و به نظر می رسد بیشتر به یک آرزو {ی دست نیافتنی} در آینده شبیه باشد تا یک احتمال برای آینده نزدیک.

One <strong>variation</strong> on vertical farming that has been developed is to grow plants in stacked trays that move on rails.
یکی از <strong>تغییراتی</strong> که در کشاورزی عمودی ایجاد شده، پرورش گیاهان در سینی های انباشته است که روی ریل حرکت می کنند.

Moving the trays allows the plants to get enough <strong>sunlight</strong>.
جابجایی سینی ها باعث می شود گیاهان <strong>نور خورشید </strong>را به میزان کافی دریافت کنند.

This system is already in <strong>operation</strong>, and works well within a single-storey greenhouse with light reaching it from above: it Is not certain, however, that it can be made to work without that overhead natural light.
این سیستم در حال حاضر<strong> در حال کار</strong> است و در یک گلخانه یک طبقه با نوری که از بالا به آن می رسد به خوبی کار می کند: با این حال اینکه بتواند با نوری که از سمت بالا می تابد، کار کند، قطعی نیست.

Vertical farming is an attempt to address the undoubted problems that we face in <strong>producing</strong> enough food for a growing population.
بدون شک، کشاورزی عمودی تلاشی برای رفع مشکلات است که ما در <strong>تولید</strong> مواد غذایی کافی برای جمعیت در حال رشد با آن روبرو هستیم.

At the moment, though, more needs to be done to reduce the detrimental <strong>impact</strong> it would have on the environment, particularly as regards the use of energy.
در حال حاضر، باید کارهای بیشتری برای کاهش <strong>تأثیر</strong> سوء آن بر محیط زیست، به ویژه در مورد استفاده از انرژی، انجام شود.

While it is possible that much of our food will be grown in skyscrapers in future, most experts currently believe it is far more likely that we will simply use the space available on urban <strong>rooftops</strong>.
گرچه این امکان وجود دارد که بسیاری از غذاهای ما در آینده در آسمان خراش ها پرورش یابد، اما اکثر کارشناسان در حال حاضر معتقدند که به احتمال بسیار زیاد ما از فضای موجود در <strong>پشت بام های </strong>شهری استفاده خواهیم کرد.