The story of silk

The history of the world’s most luxurious <strong>fabric</strong>, from ancient China to the present day.
تاریخچه لوکس ترین <strong>پارچه</strong> جهان ، از چین باستان تا به امروز (را در ادامه بررسی می کنیم).

<strong>Silk</strong> is a fine, smooth material produced from the cocoons - soft protective shells - that are made by mulberry silkworms (insect larvae).
<strong>ابریشم</strong> ماده ای ظریف و نرم است که از پیله ها - پوسته های محافظ نرم - تولید می شود و توسط کرم های ابریشم توت (لارو حشرات) ساخته می شود.

<strong>Legend</strong> has it that it was Lei Tzu, wife of the Yellow Emperor, ruler of China in about 3000 BC, who discovered silkworms.
<strong>افسانه ها </strong>حاکی از آن است که کرم ابریشم حاصل کشف "لای تزو"، همسر امپراطور زرد، حاکم چین در حدود 3000 سال قبل از میلاد بود.

<strong>One account of</strong> the story goes that as she was taking a walk in her husband’s gardens, she discovered that silkworms were responsible for the destruction of several mulberry trees.
<strong>یک روایت </strong>داستانی می گوید که وقتی او در باغ شوهر خود در حال قدم زدن بود، متوجه شد که کرم های ابریشم باعث تخریب چندین درخت توت هستند.

She <strong>collected</strong> a number of cocoons and sat down to have a rest.
تعدادی پیله <strong>جمع کرد </strong>و (در جایی) نشست تا (کمی) استراحت کند.

It just so happened that while she was <strong>sipping</strong> some tea, one of the cocoons that she had collected landed in the hot tea and started to unravel into a fine thread.
به طور اتفاقی زمانی که مشغول<strong> نوشیدن </strong>چای بود، یکی از پیله هایی که جمع کرده بود در چای داغ افتاد و به شکل یک نخ ریز شروع به باز شدن کرد.

Lei Tzu found that she could <strong>wind</strong> this thread around her fingers.
"لی تزو" متوجه شد که می تواند این نخ را به دور انگشتانش <strong>ببندد (بپیچد).</strong>

<strong>Subsequently</strong>, she persuaded her husband to allow her to rear silkworms on a grove of mulberry trees.
<strong>متعاقبا</strong>، او شوهرش را متقاعد كرد كه به او اجازه دهد كرم ابريشم را در يك باغ از درخت هاي توت پرورش بدهد.

She also devised a <strong>special reel</strong> to draw the fibres from the cocoon into a single thread so that they would be strong enough to be woven into fabric.
وی همچنین یک <strong>حلقه مخصوص </strong>را طراحی کرد تا الیاف حاصل از پیله را به شکل یک نخ واحد و یک تکه دربیاورد تا از استحکام کافی برای پارچه برخوردار شده و بافته شوند.

While it is unknown just how much of this is true, it is <strong>certainly</strong> known that silk cultivation has existed in China for several millennia.
در حالی که مشخص نیست که چقدر این موضوع صحت دارد، اما<strong> مطمئناً </strong>این موضوع صحت دارد که کشت ابریشم به مدت چندین هزار سال در چین وجود داشته است.

<strong> </strong>

<strong>Originally,</strong> silkworm farming was solely restricted to women, and it was they who were responsible for the growing, harvesting and weaving.
<strong>در اصل</strong>، پرورش کرم ابریشم فقط به زنان محدود می شد و آنها بودند که مسئول پرورش، برداشت و بافندگی ابریشم بودند.

Silk quickly grew into a symbol of status, and originally, only <strong>royalty</strong> were entitled to have clothes made of silk.
ابریشم به سرعت به نمادی از مقام و رتبه اشرافی تبدیل شد و در اصل، فقط <strong>افراد سلطنتی</strong> حق داشتن لباس های ابریشمی را داشتند.

The rules were <strong>gradually</strong> relaxed over the years until finally during the Qing Dynasty (1644—1911 AD), even peasants, the lowest caste, were also entitled to wear silk.
این قوانین طی سالها <strong>به تدریج </strong>اصلاح شد تا سرانجام در دوره سلسله چینگ (1644 - 1911 میلادی)، حتی دهقانان که پایین ترین طبقه اجتماع بودند نیز مجاز به استفاده از ابریشم شدند.

Sometime during the Han <strong>Dynasty</strong> (206 BC-220 AD), silk was so prized that it was also used as a unit of currency.
دورانی در زمان<strong> سلسله</strong> هان (206 قبل از میلاد - 220 میلادی)، ابریشم چنان گرانبها بود که از آن به عنوان واحد پول نیز استفاده می شد.

<strong>Government officials</strong> were paid their salary in silk, and farmers paid their taxes in grain and silk.
<strong>مقامات دولتی </strong>دستمزد خود را با ابریشم می گرفتند و کشاورزان نیز مالیات خود را از طریق غلات و ابریشم می پرداختند.

Silk was also used as <strong>diplomatic gifts</strong> by the emperor.
امپراطور نیز از ابریشم به عنوان <strong>هدایای دیپلماتیک </strong>استفاده می کرد.

Fishing lines, bowstrings, <strong>musical instruments</strong> and paper were all made using silk.
چوب های ماهیگیری، تیرهای کمان، <strong>آلات موسیقی </strong>و کاغذها همه با استفاده از ابریشم ساخته می شدند.

<strong>The earliest indication</strong> of silk paper being used was discovered in the tomb of a noble who is estimated to have died around 168 AD.
<strong>نشانه های اولیه </strong>استفاده از کاغذ ابریشم در مقبره اشرافی کشف شد که تخمین زده می شود در حدود سال 168 پیش از میلاد مسیح باشد.

<strong>Demand</strong> for this exotic fabric eventually created the lucrative trade route now known as the Silk Road, taking silk westward and bringing gold, silver and wool lo the East.
<strong>تقاضا</strong> برای این پارچه عجیب و غریب در نهایت مسیر سودآور تجاری را به وجود آورد که اکنون به عنوان جاده ابریشم شناخته می شود و ابریشم را به سمت غرب می برد و طلا، نقره و پشم را به شرق می آورد.

It was named the <strong>Silk Road</strong> after its most precious commodity, which was considered to be worth more than gold.
این جاده به دلیل ارزشمندترین کالای خود که ارزش آن بیش از طلا بود، <strong>جاده ابریشم</strong> نامگذاری شد.

The Silk Road stretched over 6,000 kilometres from Eastern China to the Mediterranean Sea, following the Great Wall of China, climbing the Pamir mountain range, crossing modern-day Afghanistan and going on to the Middle East, with a <strong>major</strong> <strong>trading market</strong> in Damascus.
جاده ابریشم از شرق چین تا دریای مدیترانه ادامه داشت که بیش از 6000 کیلومتر بود، به دنبال دیوار بزرگ چین شروع می شد، از رشته کوه پامیر بالا می رفت، از افغانستان امروزی عبور می کرد و به خاورمیانه می رفت، (در نهایت نیز)به<strong> بازار بزرگ تجارت</strong> در دمشق می رسید.

From there, the <strong>merchandise</strong> was shipped across the Mediterranean Sea.
از آنجا نیز<strong> کالاها</strong> از طریق دریای مدیترانه حمل شد.

Few <strong>merchants</strong> travelled the entire route; goods were handled mostly by a series of middlemen.
تعداد کمی از<strong> بازرگانان </strong>کل مسیر را طی می کردند. کالاها غالبا توسط یک سری از واسطه ها اداره می شدند.

With the <strong>mulberry silkworm</strong> being native to China, the country was the world’s sole producer of silk for many hundreds of years.
به دلیل بومی بودن <strong>کرم ابریشم توت</strong>، این کشور صدها سال تنها تولید کننده ابریشم در جهان بود.

The secret of silk-making <strong>eventually</strong> reached the rest of the world via the Byzantine Empire, which ruled over the Mediterranean region of southern Europe, North Africa and the Middle East during the period 330—1453 AD.
راز ساخت ابریشم <strong>سرانجام</strong> از طریق امپراتوری بیزانس، که بر منطقه مدیترانه جنوب اروپا، شمال آفریقا و خاورمیانه در دوره 330-1453 میلادی حاکم بود، به سایر نقاط جهان رسید.

According to another legend, <strong>monks </strong>working for the Byzantine emperor Justinian smuggle silkworm eggs to Constantinople (Istanbul in modern-day Turkey) in 550 AD, concealed inside hollow bamboo walking canes.
طبق افسانه ای دیگر، <strong>راهبانی</strong> که در امپراتور بیزانس یوستینیان در سال 550 پس از میلاد بودند، تخم های کرم ابریشم را به قسطنطنیه (استانبول در ترکیه امروزی) از طریق قرار دادن و پنهان کردن آن ها داخل عصاهایی از جنس بامبو توخالی قاچاق می کردند.

The Byzantines were as <strong>secretive</strong> as the Chinese, however, and for many centuries the weaving and trading of silk fabric was a strict imperial monopoly.
با این حال بیزانسی ها نیز به اندازه چینی ها <strong>مخفی کار </strong>بودند و برای قرن ها بافت و تجارت پارچه ابریشم را به صورت یک انحصار سختگیرانه امپراتوری در اختیار خود نگه داشتند.

Then in the seventh century, the Arabs <strong>conquered</strong> Persia, capturing their magnificent silks in the process.
سپس در قرن هفتم، اعراب سرزمین فارس را فتح<strong> کردند </strong>و در این راه ابریشم های باشکوه آنها را تصرف و غصب کردند.

<strong>Silk production</strong> thus spread through Africa, Sicily and Spain as the Arabs swept, through these lands.
<strong>تولید ابریشم </strong>از طریق آفریقا، سیسیل و اسپانیا با جابجایی و حرکت اعراب در این سرزمین ها گسترش یافت.

Andalusia in <strong>southern Spain</strong> was Europe’s main silk-producing centre in the tenth century.
اندلس در <strong>جنوب اسپانیا </strong>اصلی ترین مرکز تولید ابریشم در اروپا در قرن دهم بود.

By the thirteenth century, however, Italy had become Europe’s <strong>leader</strong> in silk production and export.
با این حال، در قرن سیزدهم، ایتالیا تبدیل به <strong>رهبر</strong> اروپا در تولید و صادرات ابریشم شده است.

<strong>Venetian merchants</strong> traded extensively in silk and encouraged silk growers to settle in Italy.
<strong>بازرگانان ونیزی </strong>تجارت گسترده ای با ابریشم انجام می دادند و تولیدکنندگان ابریشم را به اقامت در ایتالیا ترغیب می کردند.

Even now, <strong>silk processed</strong> in the province of Como in northern Italy enjoys an esteemed reputation.
هم اکنون نیز، <strong>ابریشم فرآوری شده </strong>در استان کومو در شمال ایتالیا از شهرت زیادی برخوردار است.

The nineteenth century and <strong>industrialisation</strong> saw the downfall of the European silk industry.
قرن نوزدهم و <strong>صنعتی شدن </strong>(جوامع) شاهد سقوط صنعت ابریشم در اروپا بود.

<strong>Cheaper Japanese</strong> <strong>silk</strong>, trade in which was greatly facilitated by the opening of the Suez Canal, was one of the many factors driving the trend.
<strong>ابریشم ارزان قیمت تر ژاپنی </strong>که تجارت آن با افتتاح کانال سوئز بسیار تسهیل می شد، یکی از عوامل زیادی بود که باعث به وجود آمدن تجارت شده بود.

Then in the twentieth century, new <strong>manmade</strong> fibres, such as nylon, started to be used in what had traditionally been silk products, such as stockings and parachutes.
سپس در قرن بیستم در محصولات سنتی همچون جوراب و چتر نجات که از ابریشم برای ساخت آن ها استفاده می شدند، از الیاف جدید <strong>ساخته شده توسط انسان</strong> همچون نایلون،استفاده کردند.

The two world wars, which interrupted the supply of <strong>raw material</strong> from Japan, also stifled the European silk industry.
دو جنگ جهانی که باعث تأمین <strong>مواد اولیه </strong>از ژاپن می شد باعث شد تا صنعت ابریشم اروچا نیز دچار رکود و شکست شود.

After the Second World War, Japan’s silk <strong>production</strong> was restored, with improved production and quality of raw silk.
پس از جنگ جهانی دوم،<strong> تولید</strong> ابریشم ژاپن با بهبود تولید و کیفیت ابریشم خام مجددا احیا شد.

Japan was to remain the world’s biggest <strong>producer </strong>of raw silk, and practically the only major exporter of raw silk, until the 1970s.
بنا بود ژاپن تا دهه 1970 بزرگترین <strong>تولید کننده </strong>ابریشم خام و عملاً تنها صادر کننده عمده ابریشم خام در جهان باشد.

However, in more recent decades, China has <strong>gradually</strong> recaptured its position as the world’s biggest producer and exporter of raw silk and silk yarn.
با این حال، در دهه های اخیر، چین<strong> به تدریج </strong>موقعیت خود را به عنوان بزرگترین تولید کننده و صادر کننده ابریشم خام و نخ ابریشم پس گرفته است.

Today, around 125,000 metric tons of silk are produced in the world, and almost two thirds of that <strong>production</strong> takes place in China.
امروزه، حدود 125000 تن ابریشم در جهان تولید می شود و تقریباً دو سوم این حجم از <strong>تولید</strong> در چین صورت می گیرد.