What's the purpose of gaining knowledge?

‘I would found <strong>an institution</strong> where any person can find instruction in any subject'. That was the founders motto for Cornell University, and it seems an apt characterization of the different university, also in the USA, where I currently teach philosophy.
<strong>موسسه ای </strong>را پیدا کردم که هر شخصی بتواند در هر موضوعی در آن آموزش ببیند. این جمله شعار بنیان گذاران دانشگاه "کرنل" بود و به نظر می رسد که یک ویژگی مناسب برای دانشگاه های مختلف در ایالات متحده آمریکا که من در حال حاضر در آن فلسفه تدریس می کنم، نیز باشد.

A student can prepare for a career in resort <strong>management</strong>, engineering, interior design, accounting, music, law enforcement, you name it.
 دانش آموز و محصل می تواند برای شغل <strong>مدیریت</strong> تفرجگاه، مهندسی، طراحی داخلی، حسابداری، موسیقی و اجرای قانون آماده کنید.

But what would the founders of these two <strong>institutions </strong>have thought of a course called Arson for Profit’? I kid you not: we have it on the books.
اما موسسان این دو <strong>موسسه </strong>درباره دوره ای به نام "آرسون" چه فکر می کردند؟  شما را فریب نمی دهم: آن را روی کتاب ها داریم.

Any undergraduates who have met the academic requirements can sign up for the course in our program in <strong>'fire science’.</strong>
هر دانشجوی کارشناسی که شرایط علمی را داشته باشد، می تواند برای دوره برنامه ما در <strong>"علوم آتش نشانی"</strong> ثبت نام کند.  

<strong>Naturally</strong>, the course is intended for prospective arson investigators, who can learn all the tricks of the trade for detecting whether a fire was deliberately set, discovering who did it, and establishing a chain of evidence for effective prosecution in a court of law.
<strong>به طور طبیعی </strong>این دوره برای محققان آتش سوزی احتمالی در نظر گرفته شده است که می توانند با توجه به آن تمام ترفندهای تجاری را برای تشخیص اینکه آیا آتش سوزی عمدا انجام شده است یا خیر، یا چه کسی آتش سوزی را ایجاد کرده است و پدید آوردن زنجیره ای از شواهد برای پیگرد قانونی در دادگاه را یاد بگیرند.

But wouldn’t this also be the <strong>perfect</strong> course for prospective arsonists to sign up for? My point is not to criticize academic programs in fire science: they are highly welcome as part of the increasing professionalization of this and many other occupations.
اما آیا این <strong>بهترین</strong> دوره برای ثبت نام در خصوص آتش سوزی های احتمالی است؟ هدف من انتقاد از برنامه های آکادمیک در علوم شناخت آتش نیست: بلکه از آن ها به عنوان بخشی از حرفه ای و ماهر شدن فزاینده این مشاغل و دیگر مشاغل بسیار استقبال نیز می شود.

However, it’s not unknown for a <strong>firefighter</strong> to torch a building.
با این حال روشن کردن و واضح سازی یک ساختمان برای یک <strong>آتش نشان</strong> کار عجیب و ناشناخته ای نیست.

This example <strong>suggests </strong>how dishonest and illegal behavior, with the help of higher education, can creep into every aspect of public and business life. 
این مثال <strong>نشان می دهد </strong>که چگونه رفتارهای خالی از صداقت و غیرقانونی، با کمک آموزش عالی می تواند در تمام جنبه های زندگی عمومی و تجاری رخنه کند.

I <strong>realized </strong>this anew when I was invited to speak before a class in marketing, which is another of our degree programs.
من پیش از وقتی که به کلاس بازاریابی که یکی دیگر از برنامه های تحصیلی ما است، دعوت شدم؛ این موضوع را به شکل جدیدی <strong>متوجه شده بودم. </strong>

<strong>The regular instructor</strong> is a colleague who appreciates the kind of ethical perspective I can bring as a philosopher.
<strong>مربی همیشگی و دائمی </strong>در واقع از دیدگاه من یک همکار است که می توان از او به عنوان یک فیلسوف قدردانی کرد.

There are <strong>endless</strong> ways I could have approached this assignment, but I took my cue from the title of the course: 'Principles of Marketing’.
روش های <strong>بی شماری </strong>وجود دارند که از طریق آن ها می توانستم به این رویگرد نزدیک شوم، اما عنوانم مدنظرم از این دوره را، اصول بازاریابی انتخاب کردم.

It made me think to ask the students, 'Is marketing <strong>principled</strong>?’. After all, a subject matter can have principles in the sense of being codified, having rules, as with football or chess, without being principled in the sense of being ethical.
این تفکر باعث شد تا از دانشجویان بپرسم که آیا بازاریابی واقعا<strong> اصولی</strong> است؟ از این گذشته، این مسئله موضوعی است که می تواند به معنای مدون بودن و داشتن قوانین همچون فوتبال یا شطرنج باشد یا از نظر اخلاقی بدون اصول و یا حتی با اصول درنظر گرفته شود.

Many of the students <strong>immediately</strong> assumed that the answer to my question about marketing principles was obvious: no.
بسیاری از دانشجویان <strong>بلافاصله</strong> تصور کردند که پاسخ سوال من در مورد اصول بازاریابی ساده و واضح است و آن هم "نه" است.

Just look at the ways in which everything under the sun has been marketed; obviously it need not be done in a <strong>principled</strong> (=ethical) fashion.
فقط به روش هایی که از طریق آن همه چیز در یک روز آفتابی در بازار عرضه می شوند، نگاه کنید؛ بدیهی است که در این بین نیازی به روش <strong>اصولی</strong> (اخلاقی) نیست.

Is that <strong>obvious</strong>? I made the suggestion, which may sound downright crazy in light of the evidence, that perhaps marketing is by definition principled.
آیا این موضوع کاملا <strong>واضح</strong> است؟ من این پیشنهاد را مطرح کردم که ممکن است با توجه به شواهد پیشنهادی کاملا غیرمنطقی به نظر برسد  که شاید با توجه به آن، بازاریابی طبق تعریف اصولی باشد.

My <strong>inspiration</strong> for this judgement is the philosopher Immanuel Kant, who argued that any body of knowledge consists of an end (or purpose) and a means.
<strong>الهام بخش </strong>من برای این قضاوت، فیلسوف "امانوئل کانت" است که اینگونه استدلال می کند: هر مجموعه دانش از یک هدف و یک وسیله تشکیل شده است.

Let us <strong>apply</strong> both the terms 'means' and ‘end' to marketing.
اجازه دهید تا هر دو اصطلاح معنی و هدف را برای بازاریابی <strong>به کار ببریم. </strong>

The students have <strong>signed up</strong> for a course in order to learn how to market effectively.
دانشجویان به منظور یادگیری نحوه بازاریابی موثر در یک دوره <strong>ثبت نام کرده اند. </strong>

But to what end? There seem to be two main <strong>attitudes </strong>toward that question.
اما به چه منظور؟ به نظر می رسد دو <strong>نگرش</strong> اصلی نسبت به این سوال وجود دارد.

One is that the answer is <strong>obvious</strong>: the purpose of marketing is to sell things and to make money.
اول آن که پاسخ <strong>واضح</strong> است: هدف از بازاریابی فروش محصولات و درآمدزایی است.

<strong>The other attitude</strong> is that the purpose of marketing is irrelevant: Each person comes to the program and course with his or her own plans, and these need not even concern the acquisition of marketing expertise as such.
<strong>نگرش بعدی </strong>آن است که هدف از بازاریابی موضوعی بی ربط است: هر شخص با برنامه های خود به برنامه و دوره ملحق می شود و این حتی نیازی به کسب تخصص بازاریابی به ترتیب گفته شده ندارد.

<strong>My proposal</strong>, which I believe would also be Kant's, is that neither of these attitudes captures the significance of the end to the means for marketing.
<strong>پیشنهاد من </strong>که گمان می کنم پیشنهاد "کانت" نیز باشد، آن است که هیچ یک از این نگرش ها اهمیت هدف برای ابزارهای بازاریابی را به دست نمی آورد.

A field of <strong>knowledge</strong> or a professional endeavor is defined by both the means and the end; hence both deserve scrutiny.
یک زمینه<strong> دانشی</strong> و یا یک تلاش حرفه ای را، هم وسیله و هم هدف تعیین می کنند؛ بنابراین هر دو مورد شایسته بررسی هستند.

Students need to <strong>study</strong> both how to achieve X, and also what X is.
دانشجویان بایستی هم چگونگی دستیابی به "ایکس" و هم ماهیت "ایکس" را <strong>مطالعه کنند. </strong>

It is at this point that ‘Arson for Profit’ becomes supremely <strong>relevant</strong>.
در این مرحله است که رفتارها و جنبه های اقتصادی بسیار<strong> اهمیت</strong> پیدا می کنند.

That <strong>course</strong> is presumably all about means: how to detect and prosecute criminal activity.
این <strong>دوره</strong> احتمالا در خصوص ابزارهایی همچون نحوه تشخیص و پیگرد قانونی فعالیت های مجرمانه است.

It is therefore assumed that the end is good in an <strong>ethical </strong>sense.
بنابراین فرض را بر آن می گیریم که هدف از نظر <strong>اخلاقی</strong> خوب و مناسب است.

When I ask fire science students to articulate the end, or purpose, of their field, they eventually generalize to something like, <strong>‘The safety and welfare of society</strong>,’ which seems right.
زمانی که از دانشجویان رشته علوم آتش نشانی می خواهم که هدف یا رشته هدف های خود را بیان کنند، در نهایت به چیزی همچون "<strong>ایمنی و رفاه جامعه</strong>" می رسند که به نظر درست می آید.

As we have seen, someone could use the very same knowledge of means to achieve a much less noble end, such as personal profit via destructive, dangerous, reckless <strong>activity.</strong>
همان طور که دیدیم هر کسی می تواند برای دستیابی به هدفی بسیار پست تر از لحاظ اخلاقی همچون سود شخصی از طریق <strong>فعالیت های </strong>مخرب، خطرناک و بی باکانه از دانش دقیق همان ابزار و وسیله استفاده کند.

But we would not <strong>call</strong> that firefighting.
اما ما دیگر آن را فعالیت های مربوط به آتش نشانی <strong>نمی نامیم. </strong>

We have a separate word for it: arson.
<strong>ما یک کلمه جداگانه برای آن داریم: آتش زدن</strong>

<strong>Similarly,</strong> if you employed the ‘principles of marketing’ in an unprincipled way, you would not be doing marketing.
دقیقا <strong>به همین ترتیب </strong>است که اگر "اصول بازاریابی" را به صورت غیر اصولی به کار می گرفتید، دیگر بازاریابی نمی کردید.

We have another term for it: <strong>fraud.</strong>
اصطلاح دیگری که برای آن درنظر گرفته ایم <strong>کلاهبرداری</strong> است.

Kant gives the example of a doctor and a poisoner, who use the <strong>identical knowledge</strong> to achieve their divergent ends.
"کانت" از یک پزشک و یک فرد سم دهنده به دیگران مثال می زند که هر دو از <strong>دانش یکسان </strong>برای رسیدن به اهداف متفاوت خود استفاده می کنند.

We would say that one is practicing medicine, the other, murder.
اینگونه می گوییم که یکی در حال انجام عمل پزشکی و دیگری در حال انجام قتل است.