The risks agriculture faces in developing countries

Two things <strong>distinguish</strong> food production from all other productive activities: first, every single person needs food each day and has a right to it; and second, it is hugely dependent on nature.
دو چیز است که تولید غذا را از دیگر فعالیت های تولیدی <strong>متمایز می کند</strong>: اول آن که هر فرد در هر روز به غذا نیاز دارد و حق داشتن آن را نیز دارد و دوم آن که (تولید غذا) بسیار وابسته به طبیعت است.

These two <strong>unique </strong>aspects, one political, the other natural, make food production highly vulnerable and different from any other business.
این دو جنبه <strong>منحصر به فرد </strong>که یکی جنبه سیاسی و دیگری جنبه طبیعی است، تولید مواد غذایی را بسیار آسیب پذیر و متفاوت از دیگر مشاغل می کند.

<strong>At the same time</strong>, cultural values are highly entrenched in food and agricultural systems worldwide.
<strong>در عین حال</strong>، ارزش های فرهنگی در جهان و در سیستم های غذایی و کشاورزی بسیار جا افتاده است.

Farmers everywhere face <strong>major risks</strong>; including extreme weather, long-term climate change, and price volatility in input and product markets.
کشاورزان در تمام مناطق با <strong>خطرات عمده ای </strong>روبرو هستند که از جمله آن می توان به آب و هوای نامناسب، تغییرات آب و هوایی طولانی مدت و نوسان قیمت در بازارهای خرید و فروش محصولات اشاره کرد.

However, smallholder farmers in developing countries must <strong>in addition</strong> deal with adverse environments, both natural, in terms of soil quality, rainfall, etc, and human, in terms of infrastructure, financial systems, markets, knowledge and technology.
با این وجود، کشاورزانی که زمین های کوچکی دارند و در کشورهای در حال توسعه هستند، باید <strong>علاوه بر </strong>این موضوعات، از نظر زیرساخت ها، سیستم های مالی، بازارها، دانش و فناوری با محیط های نامطلوب و از نظر طبیعی که شامل کیفیت خاک، بارندگی و...می شود و از نظر موارد انسانی نیز رویارو شوند. 

Counter-intuitively, <strong>hunger</strong> is prevalent among many smallholder farmers in the developing world.
برخلاف آنچه که به چشم می آید<strong>، گرسنگی </strong>در بین بسیاری از کشاورزان خرده مالک در کشورهای در حال توسعه شایع است.

<strong>Participants </strong>in the online debate argued that our biggest challenge is to address the underlying causes of the agricultural system’s inability to ensure sufficient food for all, and they identified as drivers of this problem our dependency on fossil fuels and unsupportive government policies.
<strong>شرکت کنندگان </strong>در مناظره آنلاین اینگونه استدلال کردند که بزرگ ترین چالش ما نشان دادن دلایل زیرساختی مربوط به عدم توانایی سیستم کشاورزی در تولید غذای کافی برای تمام افراد است، و در ضمن این افراد وابستگی ما به سوخت های فسیلی و سیاست های حمایتی دولت را عامل تحریک کننده این مشکل معرفی کردند.

On the question of <strong>mitigating</strong> the risks farmers face, most essayists called for greater state intervention.
در مورد مسئله<strong> کاهش</strong> خطراتی که کشاورزان با آن روبرو هستند، بیشتر مقاله نویسان خواستار مداخله بیشتر دولت شدند.

<strong>In his essay</strong>, Kanayo F.Nwanze, President of the International Fund for Agricultural Development, argued that governments can significantly reduce risks for farmers by providing basic services like roads to get produce more efficiently to markets, or water and food storage facilities to reduce losses.
<strong>در مقاله </strong>"کانایو اف.نوآنزه"، که رئیس صندوق بین المللی توسعه کشاورزی است، او اینگونه استدلال کرد که دولت ها می توانند با ارائه خدمات اساسی همچون جاده ها برای تولید موثرتر محصولات به بازارها یا تاسیسات ذخیره سازی آب و مواد غذایی برای کاهش تلفات، خطرات را برای کشاورزان نیز به شکل قابل توجهی کاهش دهند.

Sophia Murphy, <strong>senior advisor</strong> to the Institute for Agriculture and Trade Policy, suggested that the procurement and holding of stocks by governments can also help mitigate wild swings in food prices by alleviating uncertainties about market supply.
"سوفیا مورفی"، <strong>مشاور ارشد </strong>موسسه سیاست های کشاورزی و تجارت اینگونه پیشنهاد کرد که تهیه و نگهداری سهام توسط دولت ها همچنین می تواند با کاهش عدم اطمینان در مورد عرضه بازار، به کاهش نوسانات شدید قیمت مواد غذایی کمک کند.

Shenggen Fan, Director General of the International Food Policy Research Institute, held up social safety nets and public welfare programmes in Ethiopia, Brazil and Mexico as valuable ways to address poverty among farming families and reduce their vulnerability to <strong>agriculture shocks.</strong>
"شنگن فان"، مدیر کل موسسه بین المللی تحقیقات سیاست غذایی، شبکه های ایمنی اجتماعی و برنامه های رفاه عمومی را در اتیوپی، برزیل و مکزیک به عنوان روش های ارزشمندی برای مقابله با فقر در میان خانواده های کشاورز و کاهش آسیب پذیری آن ها در برابر <strong>شوک های کشاورزی </strong>برگزار کرد.

However, some <strong>commentators</strong> responded that cash transfers to poor families do not necessarily translate into increased food security, as these programmes do not always strengthen food production or raise incomes.
با این حال، برخی از<strong> مفسران</strong> اینگونه پاسخ داده اند که انتقال وجه نقد به خانواده های فقیر لزوما به معنای افزایش امنیت غذایی نیست، زیرا این برنامه ها همیشه باعث تقویت تولید غذا یا درآمد نمی شود.

<strong>Regarding</strong> state subsidies for agriculture, Rokeya Kabir, Executive Director of Bangladesh Nari Progati Sangha, commented in her essay that these ‘have not compensated for the stranglehold exercised by private traders.
<strong>در مورد </strong>یارانه های دولتی برای کشاورزی، "روکیا کبیر"، مدیر اجرایی "بنگلادش ناری پروگاتی"، در مقاله خود اینگونه اظهار داشت که این ها همگی غرقابی هستند که توسط بازرگانان خصوصی اعمال می شود که جبران نشده اند.

In fact, studies show that sixty percent of <strong>beneficiaries of subsidies</strong> are not poor, but rich landowners and non-farmer traders.
در واقع، مطالعات نشان می دهد که شصت درصد از <strong>یارانه بگیران </strong>فقیر نیستند، بلکه صاحبان زمین های ثروتمند و تاجران غیرکشاورز هستند.

Nwanze, Murphy and Fan argued that private risk management tools, like <strong>private insurance</strong>, commodity futures markets, and rural finance can help small-scale producers mitigate risk and allow for investment in improvements.
"نوانزه"، "مورفی" و "فن" اینگونه استدلال کردند که ابزارهای مدیریت ریسک خصوصی همچون <strong>بیمه خصوصی</strong>، بازارهای آتی کالا و منابع مالی روستایی می تواند به تولیدکنندگان در مقیاس کوچک کمک کند تا میزان ریسک را کاهش دهند و امکان سرمایه گذاری در زمینه بهبودها و پیشرفت ها را فراهم کنند.

Kabir <strong>warned</strong> that financial support schemes often encourage the adoption of high-input agricultural practices, which in the medium term may raise production costs beyond the value of their harvests.
"کبیر" <strong>هشدار داد </strong>که  طرح های حمایت مالی اغلب تشویق کنده شیوه های کشاورزی با سرمایه گذاری بالا است که در میان مدت ممکن است هزینه های تولید را بیش از ارزش محصول افزایش دهد.

Murphy <strong>noted that</strong> when futures markets become excessively financialised they can contribute to short-term price volatility, which increases farmers’ food insecurity.
"مورفی" <strong>خاطر نشان کرد که</strong> وقتی بازارهای آتی بیش از حد مالی می شوند، می توانند به نوسانات کوتاه مدت قیمت کمک کنند، این امر باعث عدم امنیت غذایی کشاورزان می شود.

Many <strong>participants</strong> and commentators emphasised that greater transparency in markets is needed to mitigate the impact of volatility, and make evident whether adequate stocks and supplies are available.
بسیاری از <strong>شرکت کنندگان </strong>و مفسران تاکید کردند که برای کاهش تاثیر نوسانات، شفافیت بیشتری در بازارها لازم است و مشخص می شود که سیهام و منابع کافی در دسترس است.

Others <strong>contended</strong> that agribusiness companies should be held responsible for paying for negative side effects.
برخی دیگر که شرکت های تجارت کشاورزی باید مسئول پرداخت عوارض جانبی منفی باشند.

Many <strong>essayists</strong> mentioned climate change and its consequences for small-scale agriculture.
بسیاری از <strong>مقاله نویسان</strong> تغییرات آب و هوا و پیامدهای آن را برای کشاورزی در مقیاس کوچک ذکر کردند.

Fan <strong>explained</strong> that in addition to reducing crop yields, climate change increases the magnitude and the frequency of extreme weather events, which increase smallholder vulnerability.
"فن" <strong>توضیح داد </strong>که علاوه بر کاهش عملکرد محصول، تغییرات آب و هوایی نیز میزان و تعداد دفعات حوادث مربوط به آب و هوای نامساعد را افزایش می دهد که آسیب پذیری ملاکین کوچک را بالا می برد.

<strong>The growing unpredictability</strong> of weather patterns increases farmers’ difficulty in managing weather-related risks.
<strong>افزایش غیرقابل پیش بینی بودن </strong>الگوهای آب و هوا مشکل کشاورزان را در مدیریت خطرات مربوط به آب و هوا افزایش می دهد.

According to this <strong>author</strong>, one solution would be to develop crop varieties that are more resilient to new climate trends and extreme weather patterns.
به گفته این <strong>نویسنده</strong>، یک راه حل بایستی توسعه دهنده انواع محصولاتی باشد که مقاومت بیشتری را در برابر روند جدید آب و هوایی و الگوهای شدید هوایی داشته باشند.

<strong>Accordingly</strong>, Pat Mooney, co-founder and executive director of the ETC Group, suggested that ‘if we are to survive climate change, we must adopt policies that let peasants diversify the plant and animal species and varieties/breeds that make up our menus.
<strong>بر این اساس </strong>"پت مونی" بنیانگذار و مدیر اجرایی گروه ای.تی.سی پیشنهاد کرد که اگر می خواهیم از تغییرات آب و هوایی جان سالم به در ببریم، باید سیاست هایی را اتخاذ کنیم که به دهقانان اجازه دهند تا گیاهان و گونه های جانوری را تشکیل دهند که فهرست های ما را متنوع می کند.

Some <strong>participating </strong>authors and commentators argued in favour of community-based and autonomous risk management strategies through collective action groups, co-operatives or producers’ groups.
برخی از نویسندگان و مفسران <strong>شرکت کننده </strong>از طریق گروه های اقدام جمعی، تعاونی ها یا گروه های تولید کننده، به نفع استراتژی های خود مختار مدیریت ریسک به بحث و تبادل نظر پرداختند.

Such groups <strong>enhance</strong> market opportunities for small-scale producers, reduce marketing costs and synchronise buying and selling with seasonal price conditions.
چنین گروه هایی فرصت های بازار را برای تولید کنندگان کوچک <strong>افزایش می دهند</strong>، هزینه های بازاریابی را کاهش می دهند و خرید و فروش را با شرایط قیمت فصلی هماهنگ می کنند.

According to Murphy, ‘collective action offers an important way for farmers to strengthen their <strong>political</strong> and economic bargaining power, and to reduce their business risks.
به گفته "مورفی" اقدام جمعی راهی مهم برای کشاورزان فراهم می کند تا قدرت چانه زنی<strong> سیاسی </strong>و اقتصادی خود را تقویت کنند و خطرات تجاری خود را نیز کاهش دهند.

One commentator, Giel Ton, warned that <strong>collective action</strong> does not come as a free good.
یکی از مفسران به نام "جیل تون" هشدار داد که <strong>اقدام جمع آوری </strong>به عنوان یک کالای آزاد محسوب نمی شود.

It takes time, <strong>effort</strong> and money to organise, build trust and to experiment.
برای سازماندهی، اعتماد سازی و آزمایش به زمان،<strong> تلاش</strong> و هزینه نیاز است.

Others, like Marcel Vernooij and Marcel Beukeboom, <strong>suggested that</strong> in order to ‘apply what we already know’, all stakeholders, including business, government, scientists and civil society, must work together, starting at the beginning of the value chain.
دیگرانی همچون "راسل" و "رنوئیچ" و "مارسل بوکبوم" <strong>اظهار داشتند </strong>که برای به کار بردن آنچه که از قبل می دانیم، تمام افراد ذینفع از جمله تاجران، دولتی ها، دانشمندان و افراد جامعه مدنی از ابتدای زنجیره ارزشی باید با هم کار کنند.

Some participants explained that market price volatility is often worsened by the presence of intermediary purchasers who, taking advantage of farmers’ vulnerability, <strong>dictate</strong> prices.
برخی از شرکت کنندگان توضیح دادند که نوسان قیمت بازار اغلب با حضور خریداران واسطه که با استفاده از آسیب پذیری کشاورزان، قیمت ها را <strong>تعیین می کنند</strong>، بدتر می شود.

One <strong>commentator</strong> suggested farmers can gain greater control over prices and minimise price volatility by selling directly to consumers.
یک<strong> مفسر</strong> پیشنهاد داد کشاورزان می توانند با فروش مستقیم به مصرف کنندگان، کنترل بیشتری را بر روی قیمت ها به دست آورند و نوسانات قیمت را به حداقل برسانند.

<strong>Similarly,</strong> Sonali Bisht, founder and advisor to the Institute of Himalayan Environmental Research and Education (INHERE), India, wrote that copipunity-supported agriculture, where consumers invest in local farmers by subscription and guarantee producers a fair price, is a risk-sharing model worth more attention.
<strong>به همین ترتیب </strong>"سونالی بیشت"، بنیان گذار و مشاور موسسه تحقیقات و آموزش محیط زیست هیمالیا در هند نوشت، کشاورزی که از حمایت مشترک برخوردار است در جایی که مصرف کنندگان از طریق اشتراک با کشاورزان محلی سرمایه گذاری می کنند و تولید کنندگان را با ارائه قیمتی منصفانه تامین می کنند، یک مدل از خطر مشارکتی است که نسبت به توجه به مشارکت بدتر است. 

Direct food distribution systems not only encourage small-scale agriculture but also give <strong>consumers</strong> more control over the food they consume, she wrote.
او نوشت سیستم های توزیع مستقیم غذا نه تنها کشاورزی در مقیاس کوچک را تشویق می کند، بلکه کنترل بیشتری بر روی مواد غذایی مصرفی به <strong>مصرف کنندگان </strong>نیز ارائه می دهد.