Cutty Sark: the fastest sailing ship of all time

The nineteenth century was a period of great technological <strong>development</strong> in Britain, and for shipping the major changes were from wind to steam power, and from wood to iron and steel.
قرن نوزدهم دوره <strong>پیشرفت</strong> تکنولوژیکی بزرگی برای بریتانیا بود به طوریکه در حمل و نقل، تغییرات عمده استفاده از نیروی بخار به جای باد و استفاده از آهن و فولاد به جای چوب انجام گرفت.

The fastest commercial sailing vessels of all time were clippers, three-masted ships built to transport goods around the world, although some also took <strong>passengers</strong>.  
سریع ترین کشتی های تجاری در تمام دوران، clippers بودند، کشتی های دارای سه دکل که برای حمل کالا در سراسر جهان ساخته شده بودند، اگرچه برخی از آنها، <strong>مسافران</strong> را نیز حمل می کردند.

From the 1840s until 1869, when the Suez Canal opened and steam propulsion was replacing sail, clippers <strong>dominated</strong> world trade.  
از دهه 1840 تا 1869، زمانی که کانال سوئز باز شد و پیشرانه بخار جایگزین بادبان شد، clippers ها بر تجارت جهانی <strong>تسلط داشتند</strong>.

Although many were built, only one has survived more or less intact: Cutty Sark, now on <strong>display</strong> in Greenwich, southeast London.
اگرچه تعداد بسیاری از آنها ساخته شد، اما تنها یکی از آنها کم و بیش سالم مانده است: Cutty Sark، اکنون در گرینویچ، جنوب شرقی لندن به <strong>نمایش</strong> گذاشته شده است.

Cutty Sark’s unusual name <strong>comes from</strong> the poem Tam O’Shanter by the Scottish poet Robert Burns.  
نام غیر معمول Cutty Sark از شعر Tam O'Shanter از شاعر اسکاتلندی، رابرت برنز <strong>گرفته شده است</strong>.

Tam, a farmer, is <strong>chased</strong> by a witch called Nannie, who is wearing a ‘cutty sark’ – an old Scottish name for a short nightdress.  
تام، یک کشاورز، توسط جادوگری به نام نانی <strong>تعقیب می شود</strong> که " cutty sark" بر تن دارد – یک نام قدیمی اسکاتلندی برای لباس شب کوتاه.

The witch is depicted in Cutty Sark’s figurehead – the <strong>carving</strong> of a woman typically at the front of old sailing ships. In legend, and in Burns’s poem, witches cannot cross water, so this was a rather strange choice of name for a ship.
این جادوگر جلوی Cutty Sark به تصویر کشیده شده است - <strong>حکاکی</strong> یک زن معمولاً در جلوی کشتی های قدیمی بادبانی. در افسانه و در شعر برنز، جادوگران نمی توانند از آب عبور کنند، بنابراین این انتخاب نام، برای یک کشتی، عجیب بود.

Cutty Sark was <strong>built</strong> in Dumbarton, Scotland, in 1869, for a shipping company owned by John Willis.  
Cutty Sark در Dumbarton اسکاتلند در سال 1869 برای یک شرکت حمل و نقل متعلق به جان ویلیس <strong>ساخته شد</strong>.

To carry out construction, Willis chose a new shipbuilding firm, Scott & Linton, and ensured that the contract with them put him in a very <strong>strong</strong> position.  
برای انجام ساخت و ساز، ویلیس یک شرکت کشتی سازی جدید، اسکات و لینتون را انتخاب کرد و مطمئن شد که قراداد با آنها او را در موقعیت بسیار قوی قرار می دهد.

In the end, the firm was forced out of business, and the ship was finished by a <strong>competitor</strong>.
در نهایت، آن شرکت مجبور به خروج از تجارت شد و کشتی توسط یک <strong>رقیب</strong> به پایان رسید.

Willis’s company was active in the tea trade between China and Britain, where speed could bring shipowners both profits and prestige, so Cutty Sark was <strong>designed</strong> to make the journey more quickly than any other ship.  
شرکت ویلیس در تجارت چای بین چین و انگلیس فعالیت می کرد، جایی که سرعت می تواند برای صاحبان کشتی سود و اعتبار ایجاد کند، بنابراین Cutty Sark طوری <strong>طراحی</strong> شده بود که سریعتر از هر کشتی دیگری سفر کند.

On her maiden voyage, in 1870, she set sail from London, <strong>carrying</strong> large amounts of goods to China.  
در اولین سفر خود در سال 1870، این کشتی از لندن حرکت کرد و مقدار زیادی کالا را به چین <strong>حمل کرد</strong>.

She <strong>returned</strong> laden with tea, making the journey back to London in four months.  
کشتی، پر از چای <strong>برگشت</strong> و سفر بازگشت به لندن را در عرض چهار ماه طی کرد.

However, Cutty Sark never lived up to the high <strong>expectations</strong> of her owner, as a result of bad winds and various misfortunes.  
با این حال، کاتی سارک در نتیجه بادهای شدید و بدشانسی های مختلف، هرگز طبق <strong>انتظارات</strong> صاحبش عمل نکرد.

On one occasion, in 1872, the ship and a rival clipper, Thermopylae, left <strong>port</strong> in China on the same day.  
در یک مورد، در سال 1872، این کشتی و کلیپر رقیب، Thermopylae، در یک روز <strong>بندر</strong> چین را ترک کردند.

Crossing the Indian Ocean, Cutty Sark gained a lead of over 400 miles, but then her rudder was severely damaged in stormy seas, making her <strong>impossible</strong> to steer.  
با گذر از اقیانوس هند، کاتی سارک بیش از 400 مایل از کشتی رقیب پیشتاز بود، اما سپس سکان آن در دریاهای طوفانی به شدت آسیب دید و هدایت آن را <strong>غیرممکن</strong> کرد.

The ship’s crew had the daunting task of repairing the rudder at sea, and only succeeded at the second attempt. Cutty Sark <strong>reached</strong> London a week after Thermopylae.
خدمه کشتی وظیفه دلهره آور تعمیر سکان در دریا را بر عهده داشتند و تنها در تلاش دوم موفق شدند. کاتی سارک یک هفته پس از ترموپیل به لندن <strong>رسید</strong>.

Steam ships posed a growing <strong>threat</strong> to clippers, as their speed and cargo capacity increased.  
کشتی های بخار با افزایش سرعت و ظرفیت بار، <strong>تهدیدی</strong> رو به رشد برای کلیپرها بودند.

In addition, the opening of the Suez Canal in 1869, the same year that Cutty Sark was launched, had a serious <strong>impact</strong>.
علاوه بر این، افتتاح کانال سوئز در سال 1869، همان سالی که کاتی سارک به آب انداخته شد، <strong>تأثیر</strong> قابل توجهی داشت.

 While steam ships could make use of the quick, direct route between the Mediterranean and the Red Sea, the canal was of no use to sailing ships, which needed the much stronger winds of the oceans, and so had to sail a far greater distance. Steam ships <strong>reduced</strong> the journey time between Britain and China by approximately two months.
در حالی که کشتی های بخار می توانستند از مسیر سریع و مستقیم بین دریای مدیترانه و دریای سرخ استفاده کنند، این کانال هیچ فایده ای برای کشتی های دریانوردی نداشت که به بادهای بسیار قوی اقیانوس ها احتیاج داشت و بنابراین باید مسافت بسیار بیشتری را طی می کردند. کشتی های بخار زمان سفر بین انگلیس و چین را تقریباً دو ماه <strong>کاهش</strong> دادند.

By 1878, tea traders weren’t interested in Cutty Sark, and instead, she <strong>took on</strong> the much less prestigious work of carrying any cargo between any two ports in the world.  
تا سال 1878، معامله گران چای علاقه ای به Cutty Sark نداشتند، و در عوض، او وظیفه بسیار کم اهمیت تر حمل بار بین هر دو بندری در جهان را <strong>بر عهده گرفت.</strong>

In 1880, violence aboard the ship led ultimately to the replacement of the captain with an incompetent drunkard who stole the crew’s <strong>wages</strong>.
در سال 1880، خشونت در کشتی منجر به تعویض ناخدا با یک فرد بی کفایت مست شد که <strong>دستمزد</strong> خدمه را دزدید.

 He was suspended from service, and a new captain <strong>appointed</strong>. This marked a turnaround and the beginning of the most successful period in Cutty Sark’s working life, <strong>transporting</strong> wool from Australia to Britain.  
وی از خدمت تعلیق شد و کاپیتان جدیدی <strong>منصوب شد</strong>. این یک تحول و آغاز موفق ترین دوره در دوره کاری کاتی سارک، <strong>حمل</strong> پشم از استرالیا به بریتانیا بود.

One such journey took just under 12 weeks, <strong>beating</strong> every other ship sailing that year by around a month.
یکی از این سفرها که کمتر از 12 هفته به طول انجامید، هر کشتی دیگری را که در آن سال حرکت می کرد، با حدود یک ماه‌ فاصله <strong>شکست داد</strong>.

The ship’s next captain, Richard Woodget, was an <strong>excellent</strong> navigator, who got the best out of both his ship and his crew.  
ناخدای بعدی کشتی، ریچارد وودجت، یک ناوبر <strong>عالی</strong> بود که هم از کشتی خود و هم از خدمه اش بهترین بهره را برد.

As a sailing ship, Cutty Sark depended on the strong trade winds of the southern hemisphere, and Woodget took her further south than any previous captain, bringing her <strong>dangerously</strong> close to icebergs off the southern tip of South America.  
به عنوان یک کشتی بادبانی، کاتی سارک به بادهای تجاری قوی نیمکره جنوبی وابسته بود و وودجت او را بیشتر از هر ناخدای دیگری به جنوب برد آن را به طرز <strong>خطرناکی</strong> به کوه های یخی در منتها الیه جنوبی آمریکای جنوبی نزدیک کرد.

His gamble paid off, though, and the ship was the fastest vessel in the wool <strong>trade</strong> for ten years.
قمار او نتیجه داد، طوریکه این کشتی، سریعترین کشتی در <strong>تجارت</strong> پشم به مدت ده سال بود.

As competition from steam ships increased in the 1890s, and Cutty Sark approached the end of her life expectancy, she became less <strong>profitable</strong>.  
با افزایش رقابت کشتی های بخار در دهه 1890 و نزدیک شدن عمر کاتی سارک به پایان خود، این کشتی <strong>سود</strong> کمتری داشت.

She was sold to a Portuguese firm, which renamed her Ferreira. For the next 25 years, she again carried miscellaneous <strong>cargoes</strong> around the world.
این کشتی، به یک شرکت پرتغالی فروخته شد که نامش را به فریرا تغییر داد. در 25 سال آینده، این کشتی، <strong>بارهای</strong> متفرقه را در سراسر جهان حمل می کرد.

Badly <strong>damaged</strong> in a gale in 1922, she was put into Falmouth harbor in southwest England, for repairs.  
این کشتی در سال 1922 به دلیل <strong>آسیب</strong> شدید در طوفان، برای تعمیر به بندر فالموث در جنوب غربی انگلستان منتقل شد.

Wilfred Dowman, a <strong>retired</strong> sea captain who owned a training vessel, recognised her and tried to buy her, but without success.  
ویلفرد داومان، ناخدای <strong>بازنشسته</strong> دریایی که صاحب یک کشتی آموزشی بود، آن را شناخت و سعی کرد آن را بخرد، اما موفق نشد.

She returned to Portugal and was sold to another Portuguese company. Dowman was determined, however, and offered a high price: this was accepted, and the ship returned to Falmouth the following year and had her <strong>original</strong> name restored.
او به پرتغال بازگشت و به یک شرکت پرتغالی دیگر فروخته شد. با این حال، Dowman مصمم بود و قیمت بالایی را ارائه داد: این مورد پذیرفته شد و سال بعد کشتی به Falmouth بازگشت و نام <strong>اصلی</strong> آن بازگردانده شد.

Dowman used Cutty Sark as a <strong>training</strong> ship, and she continued in this role after his death.  
Dowman از Cutty Sark به عنوان یک کشتی <strong>آموزشی</strong> استفاده کرد که حتی پس از مرگ او نیز استفاده از کشتی، به همین شیوه ادامه یافت.

When she was no longer required, in 1954, she was transferred to dry dock at Greenwich to go on <strong>public</strong> display.  
هنگامی که دیگر نیازی به این کشتی نبود، در سال 1954، آن را به اسکله خشک در گرینویچ منتقل کردند تا در معرض دید <strong>عموم</strong> قرار گیرد.

The ship suffered from fire in 2007, and again, less seriously, in 2014, but now Cutty Sark attracts a quarter of a million <strong>visitors</strong> a year.
این کشتی، یکبار در سال 2007 و بار دیگر در سال 2014 دچار آتش سوزی شد، اما در حال حاضر Cutty Sark سالانه یک ربع میلیون <strong>بازدید کننده</strong> را به خود جذب می کند.