Changing Our Understanding of Health

The<strong> concept</strong> of health holds different meanings for different people and groups.
<strong>مفهوم</strong> سلامتی برای افراد و گروه های مختلف، بسیار متفاوت است.

These meanings of health have also changed over time. This change is no more <strong>evident</strong> than in Western society today, when notions of health and health promotion are being <strong>challenged</strong> and expanded in new ways.
البته همین تعاریف هم طی گذر زمان تغییر پیدا کرده اند. این این تغییر در جامعه ی غربی امروزی که مفهوم بهداشت و ارتقا سلامت به <strong>چالش</strong> کشیده شده و در روش های مختلفی نیز گسترده شده است، زیاد <strong>مشهود</strong> نمی باشد.

For much of recent Western <strong>history</strong>, health has been viewed in the physical sense only.
در قسمت اعظم <strong>تاریخ</strong> معاصر غرب بیشتر سلامت جسمی مورد توجه بوده است.

That is, good health has been connected to the smooth mechanical operation of the body, while ill health has been <strong>attributed</strong> to a breakdown in this machine. Health in this sense has been defined as the absence of disease or illness and is seen in <strong>medical terms.</strong><strong>
</strong>به این مفهوم که سلامتی با مکانیسم فیزیکی بدن <strong>ارتباط تنگاتنگی</strong> دارد و بیماری مربوط به اختلال در سیستم عملکردی جسم است. سلامتی از این لحاظ به معنای عدم وجود بیماری یا ضعفی در نظر گرفته می شود که از <strong>لحاظ پزشکی</strong> قابل تایید باشد.

 According to this view, creating health for people means <strong>providing </strong>medical care to <strong>treat </strong>or <strong>prevent</strong> disease and illness.
با توجه به این نگرش، ایجاد سلامتی برای افراد جامعه به معنای <strong>فراهم کردن</strong> خدمات دارویی به منظور <strong>درمان و پیشگیری</strong> از وقوع بیماری ها است.

During this period, there was an <strong>emphasis</strong> on providing clean water, improved sanitation and housing.
طی این دوره بر روی ساخت مسکن، ساخت سرویس بهداشتی و فراهم کردن آب تازه <strong>تاکید</strong> می شود.

In the late 1940s the World Health Organisation challenged this physically and medically oriented view of health.
در اواخر دهه 1940 میلادی بود که چنین دیدگاهی درباره ی سلامتی به چالش کشیده شد.

They stated that ‘health is a complete state of physical, <strong>mental</strong> and social well-being and is not<strong> merely</strong> the absence of disease’ (WHO, 1946).
در پی ایجاد این چالش این نتیجه به دست آمد که تعریف سلامتی آن است که فرد بایستی از نظر جسمی<strong>، روحی</strong> و روانی بدون مشکل باشد، علاوه بر آن سلامتی فقط <strong>به معنای </strong>نداشتن بیماری نیست.

Health and the person were seen more <strong>holistically</strong> (mind/body/spirit) and not just in physical terms.
سلامت و خود شخص از نظر کلی تری مورد بحث و بررسی قرار می گرفتند که شامل بررسی از نظر جسمی، روحی و روانی می شد.

The 1970s was a time of focusing on the prevention of disease and illness by emphasising the importance of the <strong>lifestyle</strong> and behaviour of the individual.
دهه ی 1970 میلادی زمانی بود که جلوگیری از وقوع بیماری ها به وسیله ی اهمیت دادن به <strong>سبک زندگی</strong> فرد و رفتار و کردار شخص بسیار مورد تاکید قرار گرفته بود.

 Specific behaviours which were seen to increase the risk of diseases, such as smoking, lack of <strong>fitness </strong>and unhealthy eating habits, were targeted. Creating health meant providing not only medical health care, but health <strong>promotion programs</strong> and policies which would help people maintain healthy behaviours and lifestyles.
برخی از رفتارها و عادات همچون مصرف سیگار، عدم داشتن <strong>تناسب اندام</strong> و عادت ها و رژیم غذایی نا مناسب که باعث افزایش خطر بیماری می شدند مورد توجه بیشتری قرار گرفتند و در واقع هدف تحقیقات بودند. ایجاد سلامتی فقط به معنای مراقبت های دارویی نبود، بلکه <strong>برنامه ها و سیاست های ارتقا </strong>و بهبود سطح سلامت که به افراد در حفظ سبک زندگی و سلامتی شان کمک می کند نیز جز سلامتی به حساب می آیند.

While this <strong>individualistic</strong> healthy lifestyle approach to health worked for some (the wealthy members of society), people experiencing poverty, <strong>unemployment</strong>, underemployment or little control over the conditions of their daily lives benefited little from this approach.
در حالی که این برنامه های متمرکز بر سبک زندگی سلامت <strong>شخصی</strong> برای برخی از افراد همچون ثروتمندان جامعه موثر بود، افرادی که از فقر، <strong>بیکاری</strong> و مشکلاتی از این قبیل رنج می بردند مسلما بهره ی کمتری از این برنامه ها بردند.

This was largely because both the healthy lifestyles approach and the medical approach to health largely ignored the social and environmental conditions affecting the health of people.
این موضوع به آن دلیل بود که رویکرد سبک زندگی سالم و سلامت دارویی به صورتی کاملا گسترده تاثیر شرایط محیطی و اجتماعی بر سلامت مردم را نادیده گرفته بودند.

During 1980s and 1990s there has been a growing swing away from seeing lifestyle risks as the root cause of poor health.
طی دهه 1980 تا 1990 رشد نوسانی بزرگی را از خطراتی که باعث کاهش سلامت عمومی می شدند داشتیم. 

While lifestyle factors still remain important, health is being viewed also in terms of the social, economic and environmental <strong>contexts</strong> in which people live.
با اینکه هنوز هم فاکتورهای مربوط به سبک زندگی افراد عوامل بسیار مهمی هستند، اما <strong>عوامل</strong> اجتماعی، اقتصادی و محیطی نیز مورد بررسی قرار گرفته اند.

 This broad approach to health is called the <strong>socio-ecological view</strong> of health.
این رویکرد گسترده در مورد سلامتی را <strong>دیدگاه اجتماعی-بم شناختی</strong> سلامتی نامگذاری کرده اند.

The broad socio-ecological view of health was<strong> endorsed</strong> at the first International Conference of Health Promotion held in 1986, Ottawa, Canada, where people from 38 countries agreed and declared that: 
تاییدیه دیدگاه سلامت اجتماعی- بوم شناختی برای نخستین بار در اولین کنفرانس بین المللی ارتقا سلامت در سال 1986 در شهر اتاوا کانادا <strong>برگزار شد</strong> و در آن طبق نظر اکثریت مردم 38 کشور این نگرش مورد تایید قرار گرفت و اظهار شد که:

The <strong>fundamental conditions</strong> and resources for health are peace, shelter, education, food, a viable income, a stable eco-system, sustainable resources, social justice and equity. <strong>Improvement</strong> in health requires a secure foundation in these basic requirements. (WHO, 1986).
<strong>شرایط بنیادی</strong> و منابع اولیه برای وجود سلامتی عبارتند از: صلح، مسکن، تحصیلات، غذا، درآمد مناسب و کافی، اکوسیستم پایدار، منابع اولیه پایدار، عدالت اجتماعی و برابری. <strong>ارتقا دادن</strong> سطح سلامت جامعه نیاز به وجود پایه ها و ستون های قوی در این موارد دارد.

It is clear from this<strong> statement</strong> that the creation of health is about much more than <strong>encouraging</strong> healthy individual behaviours and lifestyles and providing appropriate medical care.
طبق چنین <strong>اظهاراتی</strong> کاملا مشخص است که ایجاد سلامتی و تندرستی موضوعی فراتر از<strong> تشویق</strong> به رفتارهای فردی سالم و فراهم کردن مراقبت های دارویی مناسب است.

<strong> Therefore</strong>, the creation of health must include addressing issues such as poverty, pollution, <strong>urbanisation</strong>, natural resource depletion, <strong>social alienation</strong> and poor working conditions. The social, economic and environmental contexts which contribute to the creation of health do not <strong>operate </strong>separately or independently of each other.
<strong>بنابراین</strong> ایجاد سلامت بایستی شامل بیان و برجسته ساختن مسائلی همچون فقر، آلودگی، <strong>شهر نشینی</strong>، مصرف بی رویه منابع معدنی، <strong>بیگانگی های اجتماعی</strong> و شرایط ضعیف شغلی است. موضوعات اجتماعی، اقتصادی و محیطی که در ایجاد سلامتی نقش دارند هیچ گاه به صورت جدا از هم <strong>فعالیت</strong> نکرده و تاثیر نمی گذارند.

Rather, they are<strong> interacting</strong> and<strong> interdependent</strong>, and it is the complex interrelationships between them which<strong> determine</strong> the conditions that promote health.
بلکه این عوامل دارای <strong>تعاملات و</strong> همچنین <strong>پیوستگی های </strong>بسیاری به یکدیگر هستند و همین روابط متقابل و پیچیده بین آن ها است که باعث <strong>تعیین</strong> شرایط سلامت در یک جامعه می شود.

A broad socio-ecological view of health suggests that the <strong>promotion</strong> of health must include a strong social, economic and environmental <strong>focus.</strong><strong>
</strong>رویکرد اجتماعی- بوم شناختی سلامت بر این مبنا است که <strong>ارتقا</strong> و بهبود سلامت بایستی شامل یک <strong>تمرکز</strong> قوی اجتماعی، اقتصادی و محیطی باشد.

At the Ottawa Conference in 1986, a charter was developed which <strong>outlined </strong>new directions for health promotion based on the socio-ecological view of health.
در کنفرانس اتاوا درسال 1986 چارت و فهرستی <strong>تهیه شد</strong> که بر اساس آن راهبردهای جدیدی برای ارتقا سلامت بر اساس نظریه اجتماعی- بوم شناحتی سلامت مورد توجه قرار گرفت. 

This charter, known as the Ottawa Charter for Health Promotion, remains as the <strong>backbone</strong> of health action today. In exploring the scope of health promotion it states that: 
این منشور که به منشور اتاوا برای ارتقا سلامت شناخته می شود به عنوان شالوده و <strong>ستون اصلی</strong> فعالیت های سلامتی امروز ما باقی مانده است. زمانی که این منشور را مورد کندوکاو قرار می دهیم متوجه می شویم که در آن این مطالب بیان شده است:

Good health is a <strong>major </strong>resource for social, economic and personal development and an important dimension of quality of life.
 سلامتی و تندرستی منبع <strong>اصلی</strong> برای توسعه ی اجتماعی، اقتصادی و بهبود فردی می باشد، البته نا گفته نماند که بعد مهمی از کیفیت زندگی را نیز در بر می گیرد.

<strong>Political</strong>, economic, social, cultural, environmental, behavioural and <strong>biological </strong>factors can all favour health or be harmful to it.
تمامی عوامل <strong>سیاسی</strong>، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، محیطی، رفتاری و <strong>بوم شناختی</strong> می توانند هم بر روند رشد سلامت تاثیرگذار باشند و هم می توانند باعث ایجاد اثرات منفی بر روی آن شونذ.

The Ottawa Charter brings practical meaning and action to this broad notion of health promotion.
منشور اتاوا ابزارها و عملکردهای کاربردی و مفیدی را برای ارتقا این ایده در مورد سلامتی فراهم می کند.

It presents f<strong>undamental </strong>strategies and approaches in <strong>achieving </strong>health for all.
در واقع این منشور به صورت کلی استراتژی های <strong>پایه ای</strong> و رویکردهای مختلفی را به منظور <strong>دست یابی</strong> به سلامت فراهم می کند.

The overall philosophy of health <strong>promotion</strong> which guides these fundamental strategies and approaches is one of 'enabling people to i<strong>ncrease</strong> control over and to improve their health'.
فلسفه ی کلی <strong>ارتقا</strong> سلامت که چنین استراتژی های پایه ای و رویکردهایی را هدایت می کند، مربوط به افرادی است که می توانند بر روی <strong>افزایش</strong> سلامت و همچنین کنترل سلامتشان نظارت داشته باشند.