standards of literacy in schools

There is a great concern in Europe and North America about <strong>declining</strong> standards of literacy in schools. In Britain, the fact that 30 per cent of 16 year olds have a reading age of 14 or less has helped to <strong>prompt</strong> massive educational changes.
نگرانی بزرگی در آمریکا شمالی و اروپا در خصوص <strong>تنزل</strong> استانداردهای سواد آموزی در مدارس وجود دارد در بریتانیا این حقیقت که ۳۰ درصد از افراد ۱۶ ساله دارای مهارت خواندن ۱۴ ساله ها یا افراد کم سن تر هستند به ایده <strong>ایجاد</strong> تغییرات آموزشی عظیم کمک کرده است

 The development of literacy has far-reaching effects on <strong>general intellectual</strong> development and thus anything which impedes the development of literacy is a serious matter for us all. So the <strong>hunt is on for</strong> the cause of the decline in literacy.
توسعه سواد آموزی اثرات بسیار گسترده‌ای روی پیشرفت <strong>خرد جمعی</strong> دارد و بنابراین این هر چیزی که از توسعه سواد آموزی جلوگیری کند برای همه ما موضوع بسیار مهمی است بنابراین باید دلیل تنزل سواد آموزی را <strong>جستجو کرد و یافت</strong>.

 The search so far has focused on socio-economic factors, or the <strong>effectiveness</strong> of ‘traditional’ versus ‘modern’ teaching techniques.
تاکنون تحقیقات روی فاکتورهای اقتصادی-اجتماعی یا <strong>تاثیر</strong> تکنیک های 'سنتی' در مقایسه با 'مدرن' تمرکز کرده اند.

The fruitless search for the cause of the increase in illiteracy is a tragic example of the saying ‘They can’t see <strong>the wood for the trees’</strong>.
تحقیقات بی ثمر با هدف افزایش سوادآموزی نمونه غم انگیزی از این مثل است که 'آنها نمی توانند  <strong>تنه درختان را ببینند</strong>.'{آنقدر به حواشی پرداخته اند که اصل موضوع نادیده گرفته شده است.}

When teachers use picture books, they are simply <strong>continuing</strong> a long-established tradition that is accepted without question[18].
زمانیکه معلمان از کتاب های تصویری استفاده می کنند، آنها صرفا درحالا ادامه دادن یک سنت طولانی مدت هستند که بدون پرسیدن سوال مورد پذیرش قرار گرفته است.

And for the past two decades, illustrations in reading primers have become increasingly detailed and <strong>obtrusive</strong>, while language has become impoverished – sometimes to the point of extinction.
و برای دو دهه گذشته، تصاویر در کتاب خواندن ابتدایی با جزئیات بیشتر و حتی با ایجاد <strong>مزاحمت</strong> بیشتری افزایش یافته است، درحالیکه زبان رو به انحطاط رفته است – گاهی اوقات کلا منهدم شده است.

Amazingly, there is virtually no empirical <strong>evidence</strong> to support the use of illustrations in teaching reading.
شگفت آور اینکه، درواقع هیچگونه <strong>مدارک</strong> تجربی دال بر پشتیبانی از تصاویر در تدریس خواندن وجود ندارد.

On the contrary, a great deal of empirical evidence shows that pictures <strong>interfere</strong> in a damaging way with all aspects of learning to read.
در عوض، مدارک تجربی بسیار زیادی نشان می دهد که تصاویر می تواند تاثیر <strong>مخربی</strong> داشته باشد و در تمام جنبه های یادگیری خواندن تداخل ایجاد کند.

Despite this, from North America to the Antipodes, the first books that many school children receive are totally without text.
علی رقم این نکته، از آمریکای شمالی تا Antipodes، اولین کتاب هایی که بسیاری از دانش آموزان دریافت می کنند؛ کاملا بدون متن هستند.

A teacher’s main concern is to help young beginner readers to <strong>develop</strong> not only the ability to recognise words, but the skills necessary to understand what these words mean[19].
اولین نگرانی هر معلمی برای کمک به دانش آموزان جوانی که تازه می خواهند خواندن را شروع کنند این است که نه تنها توانایی آنها را در تشخیص کلمات <strong>تقویت کنند</strong> بلکه مهارت لازم برای درک اینکه این کلمات چه معنایی دارند نیز کسب کنند. [19]

Even if a child is able to read aloud <strong>fluently</strong>, he or she may not be able to understand much of it: this is called ‘<strong>barking at text’</strong>. [14]
حتی اگر بچه ای قادر به خواندن با صدای بلند و <strong>روان</strong> باشد، ممکن است نتواند بخش اعظم مفهوم آن را درک کند: به این وضعیت <strong>'پارس کردن متن'</strong> می گویند. [14]

The teacher’s task of improving comprehension is made harder by <strong>influences</strong> outside the classroom.
وظیفه معلم در تقویت قوه ادراک با وجود <strong>عوامل</strong> <strong>تاثیرگذار</strong> در خارج از کلاس سخت تر می شود.

But the <strong>adverse</strong> effects of such things as television, video games, or limited language experiences at home, can be offset by experiencing ‘rich’ language at school.
اما اثرات <strong>زیانبار</strong> چنین عواملی مثل تلویزیون، بازی های تصویری یا کم بودن تجربه زبان در خانه می تواند با تجربه کردن زبان 'غنی' در مدرسه جبران شود.

Instead, it is not unusual for a book of 30 or more pages to have only one sentence full of repetitive phrases.
درعوض، برای یک کتاب ۳۰ صفحه ای یا بیشتر غیرطبیعی نیست که فقط یک جمله پر از عبارت های تکراری داشته باشد.

The artwork is often marvellous, but the pictures make the language redundant, and the children have no need to <strong>imagine</strong> anything when they read such books.
کارهنری معمولا فوق العاده است، اما تصاویر موجب می شوند، زبان به حاشیه برود و بچه ها نیازی ندارند زمانیکه چنین کتاب هایی را می خوانند، چیزی را <strong>تصور کنند</strong>.

Looking at a picture actively prevents children younger than nine from <strong>creating</strong> a mental image, and can make it difficult for older children.
نگاه کردن به تصویر قطعا بچه های کوچکتر از ۹ سال را از <strong>خلق</strong> یک تصویر ذهنی باز می دارد و این کار را برای بچه های بزرگتر به شدت مشکل می کند.

In order to learn how to comprehend, they need to practise making their own meaning in response to text. They need to have their <strong>innate</strong> powers of imagination trained.
آنها برای اینکه یاد بگیرند که چطور درک کنند، نیاز دارند مفهوم خودشان را در پاسخ به متن ایجاد کنند. آنها نیاز دارند تا قدرت <strong>ذاتی</strong> تصویر سازی خودشان را تقویت کنند.

As they grow older, many children <strong>turn aside</strong> from books without pictures, and it is a situation made more serious as our culture becomes more visual.
هر چقدر که بزرگتر می شوند؛ بسیاری از بچه ها کتابهای بدون تصویر را <strong>کنار می‌گذارند</strong> و این وضعیتی است که باید جدی گرفته شود چون فرهنگ ما بیشتر به سمت تصویری شدن پیش می رود.

It is hard to wean children off picture books when pictures have played a major part throughout their <strong>formative</strong> reading experiences[20], and when there is competition for their attention from so many other sources of entertainment.
بسیار مشکل است که بچه‌ها را از کتاب‌های تصویری جدا کنیم درحالیکه تصاویر بخش اعظمی از تجربیات خواندن <strong>تقلیدی</strong> آنها را در بر می گیرد [20] و در حالی که رقابتی برای جلب توجه کردن آنها از طرف منابع دیگر سرگرمی وجود دارد.

The <strong>least</strong> <strong>intelligent</strong> are most vulnerable, but tests show that even intelligent children are being affected. The response of educators has been to extend the use of pictures in books and to simplify the language, even at senior levels.
بچه های <strong>کم هوش</strong> در معرض آسیب پذیری بیشتری هستند و البته این تست ها نشان می دهد که حتی بچه های باهوش هم تحت تاثیر قرار می گیرند. پاسخ محققان، ادامه دادن استفاده از تصاویر در کتاب ها و ساده تر کردن زبان در مقاطع تحصیلی بالاتر بود.

The Universities of Oxford and Cambridge recently held joint conferences to discuss the noticeably rapid decline in literacy among their undergraduates.
دانشگاه های آکسفورد و کمبریج اخیراً کنفرانس مشترکی برگزار کرده‌اند تا درباره تنزل سریع و قابل توجه در سواد آموزی در بین دانش آموزان خود بحث کنند.

Pictures are also used to help <strong>motivate</strong> children to read because they are beautiful and eye-catching.
البته تصاویر همچنین برای کمک به <strong>انگیزه بخشیدن </strong>به بچه ها برای خواندن استفاده می شود چون آنها زیبا و چشمگیر هستند.

But motivation to read should be provided by listening to stories well read, where children imagine in response to the story.
اما انگیزه برای خواندن باید با گوش دادن به داستان هایی که خوب خوانده شده ایجاد شود، در حالی که بچه ها به خلق تصاویر در پاسخ به شنیدن داستان می‌پردازند.

Then, as they start to read, they have this <strong>experience</strong> to help them understand the language.
سپس زمانی که آنها شروع به خواندن می کنند، از همین <strong>تجربه</strong> استفاده می‌کنند تا به آنها کمک کند، زبان را درک کنند.

If we present pictures to save children the trouble of developing these <strong>creative skills</strong>, then I think we are making a great mistake.
اگر ما تصاویر را ایجاد کنیم تا بچه ها با مشکل تقویت این <strong>مهارت های خلاقانه </strong>مواجه نشوند، باور می‌کنم که اشتباه بزرگی مرتکب شده ایم

Academic journals ranging from educational research, psychology, language learning, psycholinguistics, and so on cite experiments which demonstrate how <strong>detrimental</strong> pictures are for beginner readers.
مجلات دانشگاهی در زمینه‌های تحقیقات تحصیلی، روانشناسی، یادگیری زبان، زبان شناسی و غیره تجربیاتی را تعریف می‌کنند که نشان می دهد چطور تصاویر برای بچه ‌هایی که تازه شروع به خواندن کرده‌اند، <strong>مضر</strong> است.

Here is a brief selection:
یک نمونه انتخاب شده در ادامه به طور مختصر آورده شده است

The research results of the Canadian educationalist Dale Willows were clear and consistent: pictures affected speed and accuracy and the closer the pictures were to the words, the slower and more <strong>inaccurate</strong> the child’s reading became[15].
نتایج تحقیق یک دانشجوی کانادایی،  Dale Willows واضح و سازگار است: تصاویر روی سرعت و دقت تاثیر می گذارد و هرچقدر تصاویر به کلمات نزدیک تر باشند، خواندن بچه ها کند تر و <strong>بی دقت تر</strong> می شود.[15]

She claims that when children come to a word they already know, then the pictures are unnecessary and <strong>distracting</strong>.
او مدعی است که وقتی بچه ها به کلمه ای می‌رسند که آن را می دانند، تصاویر غیرضروری و <strong>مزاحم</strong> هستند.

If they do not know a word and look to the picture for a clue to its meaning, they may well be <strong>misled</strong> by aspects of the pictures which are not closely related to the meaning of the word they are trying to understand.
اگر آنها کلمه ای را نمی دانند و به تصویر به عنوان راهنمایی برای معنای آن نگاه کنند ممکن است کاملاً <strong>دچار اشتباه شوند</strong>؛ در صورتی که تصاویر کاملاً مرتبط با معنای کلمه ای که آنها قصد دارند معنایش را درک کنند؛ نباشد.

Jay Samuels, an American psychologist, found that poor readers given no pictures learnt <strong>significantly</strong> more words than those learning to read with books with pictures.
یک روانشناس آمریکایی به نام Jay Samuels ، به این نتیجه رسیدد افرادی که در خواندن ضعیف هستند و هیچ تصویری برای راهنمایی آنها وجود ندارد، <strong>به طور قابل توجهی</strong> کلمات بیشتری را نسبت به بچه هایی که کتابهای دارای تصویر را میخوانند؛ یاد می گیرند.

He <strong>examined</strong> the work of other researchers who had reported problems with the use of pictures and who found that a word without a picture was superior to a word plus a picture.
او همچنین تحقیق محققان دیگری که مشکلاتی را در ارتباط با استفاده از تصاویر مطرح کرده بودند و کسانی که به این نتیجه رسیده بودند که کلمه بدون تصویر نسبت به کلمه همراه با تصویر، برتری دارد را <strong>بررسی کرد</strong>.

When children were given words and pictures, those who seemed to <strong>ignore</strong> the pictures and pointed at the words learnt more words than the children who pointed at the pictures, but they still learnt fewer words than the children who had no illustrated stimuli at all.
زمانی که بچه ها کلمات و تصاویر را با هم می بینند، آنهایی که تصاویر را <strong>نادیده گرفته</strong> و به کلمات توجه می‌کنند، کلمات بیشتری نسبت به بچه‌هایی که به تصاویر توجه می‌کنند؛ یاد می‌گیرند اما بازهم آنها نسبت به بچه هایی که هیچ گونه تصویری همراه با متن نمی‌بینند، کلمات کمتری یاد می گیرند.