Green Wave Washes Over Mainstream Shopping

Research in Britain has shown that green consumers’ continue to <strong>flourish</strong> as a significant group amongst shoppers.
تحقیقات در بریتانیا نشان داده‌اند که مشتریان سبز در حال <strong>رشد</strong>  به عنوان یک گروه مشخص در میان خریداران هستند.

 This suggests that politicians who claim <strong>environmentalism</strong> is yesterday’s <strong>issue</strong> may be seriously <strong>misjudging</strong> the public mood.
این مسئله مشخص می کند که سیاستمدارانی که ادعا می کنند محیط زیست گرایی <strong>مسئله</strong> دیروز بوده به شدت درباره رفتار عموم به <strong>اشتباه قضاوت کرده اند</strong>.

A report from Mintel, the market research organisation, says that despite the recession and financial pressures, more people than ever want to buy environmentally friendly products and a ‘green wave’ has <strong>swept</strong> through consumerism, taking in people previously <strong>untouched by</strong> environmental concerns.
گزارشی ازMintel، سازمان تحقیقات بازار بیان می کند که علی رغم فشارهای مالی و بحران اقتصادی، افراد بیشتری نسبت به گذشته می خواهند محصولات سازگار با محیط زیست بخرند و یک موج سبز در میانه مصرف گرایانی که پیش از این مردمی بودند که به نگرانی های محیط زیستی <strong>اهمیت نمی دادند</strong>؛ <strong>به پا شده است</strong>.

The recently published report also predicts that the process will repeat itself with ‘ethical’ concerns, involving issues such as <strong>fair trade</strong> with the Third World and the social record of businesses.
گزارش‌های منتشر شده اخیر همچنین پیش‌بینی می‌کند که این فرایند در زمینه نگرانی های اخلاقی نیز تکرار شده است شامل موضوعاتی مانند <strong>تجارت منصفانه </strong>با جهان سوم و سوابق اجتماعی بیزینس ها

Companies will have to be more honest and open in response to this <strong>mood</strong>.
شرکت ها باید صادق تر بوده و در پاسخگویی به این <strong>رفتار</strong> با روی باز عمل کنند.

Mintel’s survey, based on nearly 1,000 consumers, found that the <strong>proportion</strong> who look for green products and are prepared to pay more for them has climbed from 53 percent in 1990 to around 60 per cent in 1994.
نظرسنجی Mintel، بر مبنای نزدیک به هزار مصرف کننده نشان می دهد که <strong>نسبتی</strong> که به دنبال محصولات سبز هستند و آماده اند که مبلغ بیشتری را برای خرید آن پرداخت کنند، از ۵۳ درصد در سال ۱۹۹۰ به حدود ۶۰ درصد در سال ۱۹۹۴ رشد داشته است.

On average, they will pay 13 percent more for such products, although this percentage is higher among women, managerial and professional groups and those aged 35 to 44.
به طور متوسط آنها ۱۳ درصد بیشتر برای چنین محصولاتی پرداخت می‌کنند. هرچند این درصد برای زنان، گروه های مدیریتی و حرفه ای و افرادی که در سن ۳۵ تا ۴۴ ساله که قرار داشتند؛ بیشتر بود.

Between 1990 and 1994 the proportion of consumers claiming to be <strong>unaware</strong> of or unconcerned about green issues fell from 18 to 10 percent but the number of green spenders among older people and manual workers has risen substantially.
بین سالهای ۱۹۹۰ و ۱۹۹۴ نسبت مصرف کنندگانی که ادعا می کردند از محصولات سبز <strong>آگاهی ندارند</strong> یا برایشان مهم نیست از ۱۸ به ۱۰ درصد کاهش پیدا کردند. اما تعداد مصرف کنندگان محصولات سبز در بین افراد پیرترو کارگران به طور قابل توجهی افزایش پیدا کرد.

Regions such as Scotland have also <strong>caught up with</strong> the south of England in their environmental concerns. According to Mintel, the image of green consumerism as <strong>associated</strong> in the past with the more eccentric members of society has virtually disappeared.
مناطقی مانند اسکاتلند نسبت به جنوب انگلستان در زمینه نگرانی درباره محیط زیست <strong>عقب افتادند</strong>. طبق تحقیقات Mintel، تصویر مصرف گرایی سبز آن طور که در گذشته با اعضای غیر عادی جامعه <strong>پیوند خورده بود</strong>، حقیقتاً از بین رفته است.

 The consumer research manager for Mintel, Angela Hughes, said it had become firmly established as a mainstream market.
Angela Hughes مدیر تحقیقات مصرف کننده مینتل گفته این مسئله به خوبی به عنوان یک بازار اصلی توسعه یافته است.

She explained that as far as the average person is concerned environmentalism h<strong>as not gone off the boil</strong>’. In fact, it has spread across a much wider range of consumer groups, ages and occupations.
او توضیح داده تا زمانی که میانگین افراد جامعه به این موضوع اهمیت بدهند، محیط زیست گرایی "<strong>از جوش و خروش نخواهد افتاد"</strong> و در حقیقت این مسئله بسیار گسترده تر در میان گروه های مصرف کنندگان با سنین و شغل های مختلف گسترش خواهد یافت.

Mintel’s 1994 survey found that 13 percent of consumers are ‘very dark green’, nearly always buying <strong>environmentally friendly</strong> products, 28 per cent are ‘dark green’, trying ‘as far as possible’ to buy such products, and 21 percent are ‘pale green’ – tending to buy green products if they see them.
نظرسنجی مینتل در سال ۱۹۹۴ نشان داد که ۱۳ درصد مصرف‌کنندگان "سبز بسیار تیره" هستند و تقریباً همواره محصولات <strong>سازگار با محیط زیست </strong>را خریداری می‌کنند، ۲۸ درصد "سبز تیره" هستند و سعی می کنند تا حد ممکن چنین محصولاتی خریداری کنند و ۲۱ درصد "سبز کمرنگ" هستند که تمایل دارند زمانی محصولات سبز را خریداری کنند که آن ها را ببینند.

 Another 26 per cent are ‘armchair greens’; they said they care about environmental issues but their concern does not affect their spending habits. Only 10 percent say they <strong>do not care</strong> about green issues.
۲۶ درصد باقی مانده "سبز متمایل به زرد" هستند. آنها می گویند که به مسائل محیط زیست اهمیت می‌دهند اما نگرانی آنها روی عادت خریدشان تاثیری نمی گذارد، فقط ۱۰ درصد از آنها می گویند که به موضوعات محیط زیستی <strong>اهمیت نمی‌دهند</strong>.

Four in ten people are ‘ethical spenders’, buying goods which do not, for example, involve dealings with <strong>oppressive</strong> regimes.
چهار نفر از هر ۱۰ نفر "مصرف‌کنندگان اخلاقی" هستند که محصولاتی می خرند که به عنوان مثال مجبور به گرفتن رژیم های <strong>آزاردهنده</strong> نشوند.

 This figure is the same as in 1990, although the number of ‘armchair ethicals’ has risen from 28 to 35 percent and only 22 percent say they are unconcerned now, against 30 per cent in 1990.
این عدد در سال ۱۹۹۰ تغییر نکرده اگر چه تعداد "اخلاق مداران مایل به زرد" از ۲۸ تا ۳۵ درصد افزایش یافت و تنها ۲۲ درصد نسبت به ۳۰ درصد در سال ۱۹۹۰،  بیان کردند که در حال حاضر نگران شده اند.

Hughes claims that in the twenty-first century, consumers will be encouraged to think more about the entire history of the products and services they buy, including the policies of the companies that provide them and that this will require a greater degree of <strong>honesty</strong> with consumers.
هاگز معتقد است که در قرن بیست و یکم مصرف کنندگان تشویق می شوند که بیشتر درباره کل تاریخچه محصولات و خدماتی که می خرند، فکر کنند؛ شامل سیاست شرکتهایی که محصولات را تولید می کنند و اینکه این مسئله نیاز به <strong>صداقت</strong> بیشتر با مصرف کنندگان دارد.

Among green consumers, animal testing is the top issue – 48 percent said they would be <strong>deterred</strong> from buying a product it if had been tested on animals -followed by concerns regarding irresponsible selling, the ozone layer, river and sea pollution, forest destruction, recycling and factory farming.
ازمیان {مسائل مورد توجه} مصرف کنندگان سبز، تست کردن حیوان مهمترین مسئله است. ۴۸ درصد گفته اند از خرید محصولی که روی حیوانات تست شده باشد؛ <strong>خودداری</strong> می کنند. پس از آن نگرانی ها درباره فروش غیرمسئولانه، لایه اوزون، آلودگی دریا و رودخانه، از بین رفتن جنگلها، بازیافت و محصولات شبیه سازی کشاورزی در کارخانه قرار می گیرد.

However, concern for specific issues is lower than in 1990, suggesting that many consumers feel that Government and business have taken on the environmental agenda.
اما نگرانی برای موضوعات خاص در سال ۱۹۹۰ کمتر بود که نشان می دهد بسیاری از مصرف کنندگان احساس می‌کردند که دولت و بیزینس باید مسئله محیط زیست را در نظر بگیرد.