THE KEYLESS SOCIETY

Students who want to enter the University of Montreal’s Athletic Complex need more than just a conventional ID card – their <strong>identities</strong> must be authenticated by an electronic hand scanner.
دانشجویانی که قصد دارند وارد دانشگاه مونترال  Athletic Complex شوند؛ به چیزی بیش از یک کارت ملی ساده احتیاج دارند بلکه <strong>هویت</strong> آنها باید توسط یک اسکنر الکترونیکی دستی تایید شود.

In some California housing estates, a key alone is insufficient to <strong>get someone in </strong>the door; his or her Voiceprint must also be verified.
در برخی ایالت های مسکونی کالیفرنیا فقط یک کلید برای <strong>اجازه ورود دادن به شخص</strong> کافی نیست بلکه صدای آن شخص نیز باید تایید شود.

And soon, customers at some Japanese banks will have to present their faces for scanning before they can enter the building and <strong>withdraw</strong> their money.
و به همین ترتیب مشتریان در برخی از بانکهای ژاپن، باید چهره هایشان را برای اسکن کردن نشان دهند قبل از اینکه بتوانند به ساختمان وارد شده و پولشان را <strong>بگیرند</strong>.

All of these are applications of biometrics, a little-known but fast-growing technology that involves the use of physical or biological <strong>characteristics</strong> to identify individuals.
تمام این موارد کاربرد های بیومتریک است؛ یک تکنولوژی کمتر شناخته شده با رشد سریع که شامل استفاده از <strong>مشخصات</strong> بیولوژیکی یا فیزیکی برای تشخیص هویت اشخاص است.

 In use for more than a decade at some high-security government institutions in the United States and Canada, biometrics are now rapidly <strong>popping up</strong> in the everyday world.
 برای بیش از یک دهه است که در برخی موسسات دولتی فوق امنیتی در آمریکا و کانادا بیومتریک مورد استفاده قرار می‌گیرد و در حال حاضر به سرعت <strong>در حال گسترش</strong> در زندگی روزمره در جهان است.

Already, more than 10,000 facilities, from prisons to day-care centres, monitor people’s fingerprints or other physical parts to ensure that they are who they claim to be. Some 60 biometric companies around the world pulled in at least $22 million last year and that grand total is expected to <strong>mushroom to</strong> at least $50 million by 1999.
تا کنون بیش از ۱۰۰۰۰ امکانات از زندان ها گرفته تا مراکز مراقبت روزانه، اثر انگشت اشخاص یا قسمت های فیزیکی دیگر آنها را بررسی می کنند تا اطمینان یابند که آنها همان کسی هستند که ادعا می کنند. حدود ۶۰ شرکت بیومتریک در سراسر جهان حداقل ۲۲ میلیون دلار در سال گذشته درآمد داشته اند و این مبلغ عظیم به نظر می رسد <strong>به طور تصاعدی</strong> تا سال ۱۹۹۹ به ۵۰ میلیون دلار برسد.

Biometric security systems <strong>operate</strong> by storing a digitised record of some unique human feature.
سیستم های امنیت بیومتریک از طریق ذخیره سازی یک رکورد دیجیتالی شده از مشخصات منحصر به فرد اشخاص <strong>عمل می‌کند</strong>.

When an authorised user wishes to enter or use the facility, the system scans the person’s <strong>corresponding</strong> characteristics and attempts to <strong>match</strong> them against those on record.
زمانی که یک شخص دارای مجوز قصد دارد تا از یک امکانات استفاده کرده یا به آن وارد شود؛ سیستم مشخصات <strong>متناظر</strong> آن شخص را اسکن کرده و تلاش می‌کند آنها را با آنچه که از قبل ثبت کرده <strong>انطباق</strong> دهد

Systems using fingerprints, hands, voices, irises, retinas and faces are already on the market. Others using typing patterns and even body <strong>odours</strong> are in various stages of development.
سیستم هایی که از اثر انگشت، دست ها، صداها، عنبیه ها، شبکیه چشم و چهره استفاده می‌کنند نیز در حال حاضر در بازار موجودند. سیستم های دیگر با تشخیص دست خط و حتی <strong>بوی</strong> بدن نیز در مراحل مختلفی از توسعه یافتن قرار دارند.

Fingerprint scanners are currently the most widely deployed type of biometric application, thanks to their growing use over the last 20 years by <strong>law-enforcement </strong>agencies.
اسکنرهای اثر انگشت در حال حاضر به سبب رشد استفاده از آنها طی ۲۰ سال اخیر توسط آژانسهای <strong>مجری قانون</strong>، پرکاربردترین نوع کاربرد بیومتریک هستند

 Sixteen American states now use biometric fingerprint verification systems to check that people claiming <strong>welfare</strong> payments are genuine.
16 ایالت آمریکا در حال حاضر از سیستم های تایید اثر انگشت بیومتریک برای بررسی اینکه پرداخت <strong>یارانه</strong> به اشخاص مدعی به درستی پرداخت می شود، استفاده می کند.

In June, politicians in Toronto <strong>voted</strong> to do the same, with a pilot project beginning next year.
در ماه جون، سیاستمداران در تورنتو نیز به استفاده از همین سیستم <strong>رای</strong> دادند و یک پروژه آزمایشی سال بعد در حال اجراست.

To date, the most <strong>widely used</strong> commercial biometric system is the handkey, a type of hand scanner which reads the unique shape, size and irregularities of people’s hands.
تا امروز <strong>پر کاربرد ترین</strong> سیستم بیومتریک تجاری، هندکی بوده است. نوعی از اسکنر دستی که شکل، اندازه و عدم تقارن منحصر به فرد دستهای اشخاص را می‌خواند.

 Originally developed for nuclear power plants, the handkey received its big break when it was used to control <strong>access</strong> to the Olympic Village in Atlanta by more than 65,000 athletes, trainers and support staff.
در اصل، این سیستم برای نیروگاه های هسته ای ساخته شده بود. زمانی هند کی به اوج کاربرد خود رسید که از آن برای کنترل <strong>دسترسی</strong> بیش از ۶۵ هزار ورزشکار، مربی و کادر فنی به Olympic Village در آتلانتا استفاده شد.

Now there are <strong>scores</strong> of other applications.
در حال حاضر <strong>امتیازاتی</strong> برای کاربردهای دیگر نیز وجود دارد.

Around the world, the <strong>market</strong> is growing rapidly.
در سرتاسر جهان این <strong>بازار</strong> به سرعت در حال رشد است.

 Malaysia, for example, is preparing to equip all of its airports with biometric face scanners to match <strong>passengers</strong> with luggage.
به عنوان مثال مالزی آماده می‌شود تا تمام فرودگاه های خود را با اسکنر های چهره بیومتریک مجهز کند تا <strong>مسافران</strong> را با بارشان مطابقت دهد

And Japan’s largest maker of cash dispensers is developing new machines that incorporate <strong>iris</strong> scanner.
و ژاپن به عنوان بزرگترین تولید کننده دستگاه های خودپرداز در حال ساخت ماشین های جدیدی است که اسکنر <strong>عنبیه</strong> را به کار می‌برند.

 The first commercial biometric, a hand reader used by an American firm to monitor employee attendance, was <strong>introduced</strong> in 1974.
اولین بیومتریک تجاری یک هندریدر بود که توسط یک شرکت آمریکایی برای نظارت بر حضور کارکنانش استفاده شد و در سال ۱۹۷۴ <strong>معرفی</strong> شد.

 But only in the past few years has the technology improved enough for the prices to drop sufficiently to make them <strong>commercially viable</strong>.
اما طی چند سال گذشته این تکنولوژی به اندازه‌ای رشد کرده که بتواند قیمتهای نهایی را تا حد کافی پایین بیاورد که <strong>از لحاظ تجاری مقرون به صرفه</strong> باشد.

 ‘When we started four years ago, I had to explain to everyone what a biometric is,’ says one marketing expert.
" زمانی که ما چهار سال پیش شروع کردیم، باید برای همه توضیح می دادم که بیومتریک چیست." یکی از کارشناسان بازاریابی می گوید.

 ‘Now, there’s much more <strong>awareness</strong> out there.’
"اما در حال حاضر <strong>آگاهی</strong> بیشتری نسبت به آن آن وجود دارد."

Not surprisingly, biometrics raise thorny questions about privacy and the potential for abuse.
جای تعجب نیست که بیومتریک سوالات بسیار زیادی را در خصوص حریم شخصی و احتمال سوء استفاده به میان می آورد.

Some worry that governments and industry will be tempted to use the technology to <strong>monitor</strong> individual behaviour.
نگرانی دولت و صنعت تا حدودی به استفاده از این تکنولوژی برای <strong>نظارت</strong> بر رفتار اشخاص است.

‘If someone used your fingerprints to match your health-insurance records with a credit-card record showing you regularly bought lots of cigarettes and fatty foods,’ says one policy analyst, ‘you would see your insurance payments <strong>go through the roof</strong>.’
"اگر شخصی از اثر انگشت شما برای تطابق با سوابق بیمه سلامت استفاده کند درحالیکه کارت اعتباری تان نشان می‌دهد شما به طور منظم تعداد بسیار زیادی سیگار و غذاهای چرب می خرید، در نهایت شما یید که خواهید دید پرداخت حق بیمه تان <strong>سر به فلک می‌گذارد</strong>." یک تحلیلگر سیاسی می‌گوید.

In Toronto, critics of the welfare fingerprint plan complained that it would <strong>stigmatise</strong> recipients by forcing them to submit to a procedure widely identified with criminals.
در تورنتو منتقدان در خصوص برنامه تامین اجتماعی با اثر انگشت مدعی هستند که این روش دریافت کننده ها را با مجبور کردن شان به تبعیت از این روش که به طور گسترده ای برای تایید هویت مجرمان استفاده می شده، <strong>متهم</strong> می کنند.

Nonetheless, support for biometrics is growing in Toronto as it is in many other communities. In an increasingly crowded and complicated world, biometrics may well be a technology whose<strong> time has come</strong>.
با این وجود حمایت از بیومتریک در تورنتو در حال رشد است همانطور که در سایر جوامع. در جهان پیچیده شده و در حال رشد جمعیت، بیومتریک، تکنولوژی است که <strong>زمان استفاده از آن فرا رسیده است</strong>.