The rocket - From East to West

<strong>The impact</strong> of the reaction principle. 
<strong>تاثیر</strong> اصول واکنش و عکس العمل

<strong>The concept</strong> of the rocket, or rather the <strong>mechanism </strong>behind the idea of propelling an object into the air, has been around for well over two thousand years.
<strong>مفهوم</strong> موشک یا بهتر بگوییم<strong> مکانیسمی</strong> که پشت تفکر پرتاب چیزی به سمت آسمان وجود دارد از حدود 2 هزار سال پیش تا کنون پابرجا بوده است.

<strong>However,</strong> it wasn’t until the discovery of the reaction principle, which was the key to space travel and so represents one of the great milestones in the history of scientific thought, that rocket technology was able to develop.
<strong>با این وجود </strong>چنین اتفاقی تا تا زمان کشف اصل واکنش/ عملکرد که کلید سفر به فضا بود، رخ نداد؛ و بنابراین یکی از نقاط عطف مهم تاریخ، تفکر علمی است که بر طبق آن فناوری موشک توانست توسعه یابد.

<strong>Not only</strong> did it solve a problem that had intrigued man for ages, but, more importantly, it literally opened the door to exploration of the universe.
این موضوع <strong>نه تنها</strong> باعث حل مشکل و رسیدن به آرزوی دیرینه ی انسان شد بلکه مهم تر از آن دریچه ی کاوشی به سوی جهان هستی را باز کرد.

<strong>Undeveloped</strong> for centuries. 
که برای قرن های متمادی <strong>توسعه پیدا نکرد.</strong>

<strong>An intellectual breakthrough</strong>, brilliant though it may be, does not automatically ensure that the transition is made from theory to practice.
<strong>یک پیشرفت</strong> <strong>فکری</strong> هرقدر هم که واضح باشد این اطمینان را به ما نمی دهد که تئوری تبدیل به عمل شده است.

<strong>Despite </strong>the fact that rockets had been used sporadically for several hundred years, they remained a relatively minor artefact of civilisation until the twentieth century.
<strong>علی رغم </strong>این واقعیت که راکت ها به مدت چند قرن به صورت پراکنده استفاده می شدند باز هم تا قرن 20 جز مصنوعات نسبتا جزئی بودند که از تمدن بشریت بر جای می ماندند.

<strong>Prodigious efforts</strong>, accelerated during two world wars, were required before the technology of primitive rocketry could be translated into the reality of sophisticated astronauts.
<strong>پیش از آن که</strong> فناوری موشک های ابتدایی به موشک های فضانوردی پیچیده امروزی تبدیل شوند نیاز به تلاش های عجیب و خطر آفرینی بود که طی دو جنگ جهانی صورت گرفته بود.

<strong>It is strange that</strong> the rocket was generally ignored by writers of fiction to transport their heroes to mysterious realms beyond the Earth, even though it had been commonly used in fireworks displays in China since the thirteenth century.
<strong>عجیب است که</strong> این موشک ها به طور کلی توسط نویسنده های داستان ها و افسانه ها برای آن که قهرمانان داستان خود را به قلمرو مرزهای مرموز فرا زمینی برسانند نادیده گرفته میشود. هر چند که از قرن سیزدهم معمولا از این موشک ها در آتش بازی های چینی استفاده میشده است.

<strong>The reason is that</strong> nobody associated the reaction principle with the idea of travelling through space to a neighbouring world.
<strong>دلیلش آن است که </strong>هیچ کس اصل واکنش را به ایده سفر به فضا مرتبط نساخت.

How the reaction principle works. 
اما اصول واکنش چطور کار می کنند؟

<strong>A simple analogy</strong> can help us to understand how a rocket operates.
<strong>یک تشبیه و مثال ساده</strong> می تواند به ما در درک نحوه کارکرد یک موشک کمک کند.

It is much like a <strong>machine gun</strong> mounted on the rear of a boat. In reaction to the backward discharge of bullets, the gun, and hence the boat, move forwards.
این واکنش بسیار شبیه<strong> مسلسلی </strong>است که در قسمت عقبی قایق نصب شده است و با شلیک گلوگه ها به سمت عقب قایق رو به جلو حرکت می کند.

<strong>A rocket motor’s</strong> ‘bullets’ are minute, high-speed particles produced by burning propellants in a suitable chamber. The reaction to the ejection of these small particles causes the rocket to move forwards.
<strong>گلوله های موتور </strong>یک موشک ذرات دقیقه ای هستند که با سرعت بالا و در اثر سوختن پیشرانه ها در یک محفظه مناسب تولید میشوند، واکنش به خارج شدن این ذرات ریز باعث حرکت موشک به سمت جلو میشود.

<strong>There is evidence that</strong> the reaction principle was applied practically well before the rocket was invented. In his Noctes Atticae or Greek Nights, Aulus Gellius describes ‘the pigeon of Archytas’, an invention dating back to about 360 BC.
<strong>شواهدی وجود دارد که </strong>اصل واکنش را قبل از اختراع موشک به خوبی اعمال میکرده است. در شب های یونانی، آئولیس به توصیف آرچیتاس میپردازد که اختراع آن قدمتی در حدود 360 سال قبل از میلاد مسیح را دارد.

<strong>Cylindrical i</strong>n shape, made of wood, and hanging from string, it was moved to and fro by steam blowing out from small exhaust ports at either end.
<strong>استوانه ای شکل</strong>، ساخته شده از چوب و آویزان شده از رشته ای مخصوص که با خروج بخار از روزنه های کوچکی از آن حرکت می کند.

<strong>The reaction</strong> to the discharging steam provided the bird with motive power.
<strong> واکنش</strong> به بخار تخلیه باعث فراهم آمدن قدرت تحرک برای پرنده می شود.

The first rockets. 
اولین موشک ها

<strong>The invention</strong> of rockets is linked inextricably with the invention of ‘black powder’.
<strong>اختراع </strong>موشک ارتباطی غیر قابل جدا شدن با اختراع پودر سیاه دارد.

Most historians of technology credit the Chinese with its discovery.
اغلب فناوری های تاریخی چینی به دلیل اکتشافات حاصل از اختراع این پودر بود.

They base <strong>their belief</strong> on studies of Chinese writings or on the notebooks of early Europeans who settled in or made long visits to China to study its history and civilisation.
آن ها ا<strong>یده ها و تفکرات خود </strong>را بر اساس مطالعات مربوط به نوشته های چینی یا دفترچه یادداشت های اروپایی های اولیه که برای مطالعه تاریخ و تمدن چین در چین اقامت گزیدند و یا بازدید طولانی از این قسمت کردند، بنا کردند.

<strong>It is probable that</strong>, some time in the tenth century, black powder was first compounded from its basic ingredients of saltpetre, charcoal and sulphur.
<strong>این احتمال وجود دارد</strong> که در قرن دهم پودر سیاه در ابتدا از مواد پایه ای همچون نمک، زغال چوب و گوگرد تشکیل شده باشد.

<strong>But this does not mean that</strong> it was immediately used to propel rockets. By the thirteenth century, powder- propelled fire arrows had become rather common.
<strong>اما این به آن معنی نیست که</strong> بلافاصله از آن ها برای پیشبرد و پیشرفت موشک استفاده شده است. در قرن سیزدهم تیرهای آتشین آغشته به پودر کاملا رایج و معمول شده بودند.

<strong>The Chinese relied on</strong> this type of technological development to produce incendiary projectiles of many sorts, explosive grenades and possibly cannons to repel their enemies.
<strong>چینی ها برای</strong> تولید مواد پرتابی آتش زا از انواع مختلف، نارنجک های انفجاری و احتمالا توپ برای دفع دشمنان خود، به این نوع از فناوری توسعه یافته<strong> اعتماد کردند.</strong>

<strong>One such weapon</strong> was the ‘basket of fire’ or, as directly translated from Chinese, the ‘arrows like flying leopards’.
<strong>یکی از این سلاح ها</strong> سبد های آتش و یا ترجمه مستقیم از چینی (پیکان هایی که همچون پلنگ پرواز می کنند) بود.

The 0.7 metre-long arrows, <strong>each</strong> with a long tube of gunpowder attached near the point of each arrow, could be fired from a long, octagonal-shaped basket at the same time and had a range of 400 paces.
پیکان های 0.7 متری که<strong> هر کدام </strong>دارای یک لوله باروت بلند در نزدیکی سر هر تیر بودند می توانستند همزمان از یک سبد هشت ضلعی شکل شلیک شوند و بردی حدود 400 متر هم داشته باشند.

<strong>Another weapon</strong> was the ‘arrow as a flying sabre’, which could be fired from crossbows.
<strong>سلاح بعدی </strong>پیکان پرنده بود که می توانستن از همان وقتی که در کمان قرار داشت آتش بگیرد.

<strong>The rocket</strong>, placed in a similar position to other rocket-propelled arrows, was designed to increase the range.
<strong>این موشک </strong>در موقعیتی شبیه به سایر تیرهای راکتی قرار دارد به منظور افزایش برد طراحی شده است.

<strong>A small iron weight</strong> was attached to the 1.5m bamboo shaft, just below the feathers, to increase the arrow’s stability by moving the centre of gravity to a position below the rocket.
<strong>وزن یک تکه اهن کوچک</strong> که به تکه ای از بامبو 1.5 متری متصل شده است  دقیقا به قسمت زیر پرهای تیر وصل میشد تا با حرکت مرکز ثقل به موقعیت زیر موشک (تیر) ثبات پیکان افزایش یابد.

At a similar time, the Arabs had developed the ‘egg which moves and burns’.
تقریبا در همان زمان بود که عرب ها شئیی تخم مرغی شکل را ساختند که همزمان با حرکتش باعث سوزاندن اطراف نیز میشد.

This ‘egg’ was <strong>apparently</strong> full of gunpowder and stabilised by a 1.5m tail. It was fired using two rockets attached to either side of this tail.
این تخم مرغ (نارنجک)<strong> ظاهرا</strong> پر از باروت بود که قسمتی دم مانند با طول 1.5 متری داشت که آن را تثبیت می کرد و با استفاده از دو موشک متصل به دو طرف این قطعه دم مانند آن را شلیک می کردند.

Rockets for military use. 
موشک ها در استفاده های نظامی

It was not until the eighteenth century that Europe became seriously interested in the possibilities of using the rocket itself as a weapon of war and not just to propel other weapons.
تنها در قرن هجده بود که اروپا به طور جدی علاقه مند به امکانات استفاده از موشک به عنوان سلاح جنگی و نه فقط ابزاری برای پیشبرد سلاح های دیگر شد.

Prior to this, rockets were used only in pyrotechnic displays.
پیش از این موشک ها فقط در نمایش های شیمیایی استفاده میشدند.

<strong>The incentive for</strong> the more aggressive use of rockets came not from within the European continent but from far-away India, whose leaders had built up a corps of rocketeers and used rockets successfully against the British in the late eighteenth century.
<strong>انگیزه استفاده از موشک ه</strong>ا از قلب اروپا نبود بلکه بیشتر این انگیزه متمایل به هند دور بود که رهبرانش در اواخر قرن هجدهم سپاهی از راکت اندازان را ساخته و از آن ها علیه انگلیس با موفقیت استفاده کردند.

<strong>The Indian rockets</strong> used against the British were described by a British Captain serving in India as ‘an iron envelope about 200 millimetres long and 40 millimetres in diameter with sharp points at the top and a 3m-long bamboo guiding stick’.
<strong> موشک های هندی </strong>که علیه انگلیس مورد استفاده قرار گرفتند توسط یک ناخدا انگلیسی که در هند خدمت میکرد بدین شکل توصیف شد: "پاکتی آهنی به طول 200 میلی متر و قطر 40 میلی متر دارای سر نوک تیز و یک چوب راهنمای بامبو به طول 3 متر.

In the early <strong>nineteenth century</strong> the British began to experiment with incendiary barrage rockets.
در اوایل<strong> قرن نوزدهم</strong> انگلیس شروع به آزمایش بر روی موشک های آتش زا کرد.

<strong>The British rocket</strong> differed from the Indian version in that it was completely encased in a stout, iron cylinder, terminating in a conical head, measuring one metre in diameter and having a stick almost five metres long and constructed in such a way that it could be firmly attached to the body of the rocket.
<strong>موشک ساخت انگلیس </strong>کامل متفاوت با موشک های ساخت هندوستان بود زیرا به صورت محکم در یک استوانه آهنی محکم محصور شده بود و یک سر مخروطی شکل داشت، قطر یک متر و تکه ای چوبی به طول 5 متر که محکم به بدنه موشک وصل میشد نیز از دیگر ویژگی های این موشک انگلیسی بود.

<strong>The Americans developed a rocket</strong>, complete with its own launcher, to use against the Mexicans in the mid-nineteenth century.
<strong>آمریکایی ها </strong>در اواسط قرن نوزدهم موشکی را کامل با پرتابگر مخصوصش<strong> ساختند</strong> تا از آن علیه مکزیکی ها استفاده کنند.

<strong>A long cylindrical tube</strong> was propped up by two sticks and fastened to the top of the launcher, thereby allowing the rockets to be inserted and lit from the other end.
<strong>یک لوله استوانه ای شکل بلند </strong>توسط دو تکه دیگر جمع شده و محکم به قسمت بالایی پرتاب می چسبند، در نتیجه موشک ها می توانند از انتهای دیگر لوله وارد شده و روشن شوند.

However, the results were sometimes not that impressive as the behaviour of the rockets in flight was less than predictable.
با این وجود گاهی اوقات نتایج آن چنان که باید و شاید چشمگیر نبودند و عملکرد موشک های پروازی کمتر از حد پیش بینی شده بود.

What’s next? 
 مورد بعدی چیست؟

Since then, there have been <strong>huge developments</strong> in rocket technology, often with devastating results in the forum of war.
در آن زمان<strong> تحولات بزرگی</strong> در فناوری های موشکی رخ داد که غالبا هم نتایج ویرانگری را در جنگ ها بر جای گذاشت.

<strong>Nevertheless</strong>, the modern day space programs owe their success to the humble beginnings of those in previous centuries who developed the foundations of the reaction principle.
<strong>با این وجود</strong> برنامه های فضایی جدید موفقیت خود را به کسانی مدیون هستند که در قرن های پیش پایه های اصلی واکنش ها را ایجاد کردند.

Who knows what it will be like in the future?
چه کسی می داند که اوضاع در آینده به چه شکل خواهد شد؟