Environmental Management

Secrion A.<strong> The role</strong> of governments in environmental management is difficult but inescapable.
<strong>نقش </strong>قوانین دولت ها در مدیریت محیطی مشکل اما اجتناب ناپذیر است.

<strong>Sometimes,</strong> the state tries to manage the resources it owns, and does so badly.
<strong>گاهی</strong> مواقع دولت سعی می کند تا منابع خود را مدیریت کند اما این کار به نحو بدی انجام می دهد.

<strong>Often</strong>, however, governments act in an even more harmful way.
با این حال <strong>غالبا</strong> دولت ها به شیوه ی نادرست تری نیز عمل کرده اند.

They <strong>actually</strong> subsidise the exploitation and consumption of natural resources.
<strong>در واقع</strong> آن ها به بهره برداری و مصرف منابع طبیعی یارانه و سهمیه می دهند.

<strong>A whole range of policies</strong>, from farm- price support to protection for coal-mining, do environmental damage and (often) make no economic sense.
<strong>طیف وسیعی از سیاست ها </strong>از جمله حمایت از مزارع تا حمایت از استخراج ذغال سنگ باعث آسیب به محیط زیست می شوند و غالبا معنای اقتصادی نیز ندارند.

Scrapping them offers a two-fold bonus: a cleaner environment and a more efficient economy.
کنار گذاشتن این فعالیت ها سود دو جانبه دارد: اول محیط تمیز تر و دوم اقتصاد کارآمدتر

<strong>Growth</strong> and environmentalism can actually go hand in hand, if politicians have the courage to confront the vested interest that subsidies create.
 اگر سیاست مداران شجاعت آن را داشته باشند که با منافع منفی و ضرر ده خود که باعث ایجاد سهمیه می شود مقابله کنند، <strong>رشد </strong>(اقتصادی) و محیط زیست می توانند در کنار هم ارتقا پیدا کنند.

Section B. No activity affects more of the earth's surface than farming.
هیچ فعالیتی بیشتر از کشاورزی نمی تواند بر روی سطح زمین تاثیر بگذارد.

It shapes a third of the planet's land area, not counting Antarctica, and the proportion Is rising.
در واقع کشاورزی باعث شکل گیری یک سوم از مساحت کره زمین بدون احتساب قطب جنوب و نسبت در حال افزایش می شود.

<strong>World</strong> food output per head has risen by 4 per cent between the 1970s and 1980s mainly as a result of increases in yields from land already in cultivation, but also because more land has been brought under the plough.
میزان تولید غذای<strong> جهانی</strong> به ازای هر نفر بین سال های 1970 و 1980 میلادی 4 درصد افزایش پیدا کرده است که عمدتا نیز به دلیل افزایش زمین های زیر کشت است.

<strong>Higher yields</strong> have been achieved by increased irrigation, better crop breeding, and a doubling in the use of pesticides and chemical fertilisers in the 1970s and 1980s.
<strong>با افزایش آبیاری</strong>، پرورش بهتر محصولات و دو برابر شدن استفاده از سموم دفع آفت و کودهای شیمیایی در دهه های 1970 و 1980، محصول بیشتری نیز به دست آمد.

Section C. All these <strong>activities</strong> may have damaging environmental impacts.
تمامی این<strong> فعالیت ها</strong> احتمالا اثرات مخرب زیست محیطی را خواهند داشت.

<strong>For example</strong>, land clearing for agriculture is the largest single cause of deforestation; chemical fertilisers and pesticides may contaminate water supplies; more intensive farming and the abandonment of fallow periods tend to exacerbate soil erosion;
<strong>به عنوان مثال </strong>پاکسازی زمین برای کشاورزی بزرگ ترین دلیل جنگل زدایی است. کود های شیمیایی و سموم دفع آفات نیز ممکن است باعث آلودگی منابع آبی شوند. مورد دیگر نیز کشاورزی بی رویه است که می تواند باعث فرسایش خاک شود.

and the spread of mono-Culture and <strong>use</strong> of high-yielding varieties of crops have been accompanied by the disappearance of old varieties of food plants which might have provided some insurance against pests or diseases in future.
با گسترش تک کاشتی و<strong> استفاده</strong> از انواع محصولات پر بازده که همراه با از بین رفتن انواع قدیمی گیاهان غذایی بوده است، ممکن است در آینده کشاورزی را در برابر آفات بیمه کند.

<strong>Soil erosion</strong> threatens the productivity of land in both rich and poor countries.
<strong>فرسایش خاک </strong>میزان بهره وری از زمین را در کشورهای غنی و فقیر مورد تهدید قرار می دهد.

<strong>The United States</strong>, where the most careful measurements have been done, discovered in 1982 that about one-fifth of its farmtand as losing topsoil at a rate likely to diminish the soil's productivity.
<strong>در ایالات متحده</strong> که دقیق ترین اندازه گیری ها انجام شده است در سال 1982 کشف کردند که حدود یک پنجم مزرعه به علت از دست دادن سطح خاک دچار کاهش بهره وری شده است.

The country subsequently embarked upon a program to convert 11 per cent of its cropped land to meadow or <strong>forest.</strong> Topsoil in India and China is vanishing much faster than in America.
پس از آن بود که آمریکا تصمیم گرفت تا 11 درصد از زمین های زراعی اش را به علفزار یا <strong>جنگل</strong> تبدیل کند. خاک های سطحی در هند و چین با سرعت بیشتری از بین می روند.

<strong> </strong>

Section D.<strong> Government policies</strong> have frequently compounded the environmental damage that farming can cause. In the rich countries, subsidies for growing crops and price supports for farm output drive up the price of land.
غالبا <strong>سیاست های دولت </strong>آسیب های زیست محیطی را که کشاورزی می توانسته است به وجود بیاورد تشدید کرده است. در کشورهای غنی سوبسید برای محصولات زراعی و حمایت از قیمت ها برای تولیدات مزرعه ای باعث افزایش قیمت زمین شده است.

<strong>The annual value</strong> of these subsidies is immense: about $250 billion, or more than all World Bank lending in the 1980s.
<strong>ارزش سالانه </strong>این سوبسیدها بسیار زیاد است: که حدود 250 میلیارد دلار و یا بیشتر که در سال های 1980 تمام بانک های جهانی این مبلغ را وام دادند.

<strong>To increase</strong> the output of crops per acre, a farmer's easiest option is to use more of the most readily available inputs: fertilisers and pesticides.
برای<strong> افزایش</strong> میزان تولید محصولات در هر هکتار ساده ترین گزینه برای یک کشاورز استفاده از محصولات شیمیایی در دسترس همچون کودها و سموم دفع آفات است.

<strong>Fertiliser </strong>use doubled in Denmark in the period 1960-1985 and increased in The Netherlands by 150 per cent.
مصرف <strong>کود</strong> در دانمارک در سال های 1960 تا 1985 دو برابر و در هلند 150 درصد افزایش داشته است.  

<strong>The quantity</strong> of pesticides applied has risen too; by 69 per cent In 1975-1984 in Denmark, for example, with a rise of 115 per cent in the frequency of application in the three years from 1981.
<strong>مقدار</strong> سم های آفت کش نیز افزایش یافته است. 69 درصد در سال های بین 75 تا 84 درصد در دانمارک با افزایش 115 درصدی فراوانی همراه بوده است.

<strong> </strong>

<strong>In the late</strong> 1980s and early 1990s some efforts were made to reduce farm subsidies.
<strong>در اواخر </strong>دهه 1980 و اوایل دهه 1990 تلاش هایی برای کاهش یارانه مزرعه ای صورت گرفت.

<strong>The most dramatic</strong> example was that of New Zealand, which scrapped most farm support in 1984.
<strong>چشمگیر ترین </strong>نمونه مزرعه ای در آن بود که بیشتر حمایت های مزرعه ای را در سال 1984 لغو کرد.

<strong>A study of</strong> the environmental effects, conducted in 1993, found that the end of fertiliser subsidies had been followed by a fall in fertiliser use (a fall compounded by the decline in world commodity prices, which cut farm incomes).
<strong>مطالعه</strong> اثرات زیست محیطی که در سال 1993 انجام شد نشان داد که پایان یارانه های کود باعث کاهش استفاده از کود و همچنین کاهش قیمت بین المللی کودها شد که در نهایت درآمد کشاورزان را نیز کم کرد.

<strong>The removal</strong> of subsidies also stopped land-clearing and over-stocking, which in the past had been the principal causes of erosion. Farms began to diversify.
همچنین <strong>حذف</strong> سوبسیدها باعث پاکسازی زمین و متوقف سازی ذخیره بیش از حد سهام بود که در گذشته علت اصلی فرسایش بوده است. در نهایت این امر مزارع متنوع شدند.

The one kind of <strong>subsidy</strong> whose removal appeared to have been bad for the environment was the subsidy to manage soil erosion.
<strong>یارانه ای </strong>که به نظر حذف کردن آن برای محیط زیست مخرب بوده است یارانه فرسایش خاک بوده است.

In less enlightened countries, and in the European Union, the trend has been to reduce rather than eliminate subsidies, and to introduce new payments to encourage farmers to treat their land In environmentally friendlier ways, or to leave it follow.
در کشورهای کمتر توسعه یافته و حتی در کشورهای اروپایی روند کاهش یارانه ها در عوض حذف آن ها و معرفی روش های پرداخت جدید برای تشویق کشاورزان برای انجام روش های سازگارتر با محیط زیست یا ترک روش های مخرب انجام شد.

It may <strong>sound strange</strong> but such payments need to be higher than the existing incentives for farmers to grow food crops.
ممکن است <strong>عجیب</strong> باشد اما چنین پرداخت هایی بایستی بیشتر از انگیزه های موجود برای کشاورزان برای پرورش محصولات غذایی باشد.  

<strong>Farmers</strong>, however, dislike being paid to do nothing. In several countries they have become interested in the possibility of using fuel produced from crop residues either as a replacement for petrol (as ethanol) or as fuel for power stations (as biomass).
با این حال<strong> کشاورزان </strong>تمایلی ندارند که بابت انجام کاری پول پرداخت کنند. در چندین کشور آن ها به استفاده از سوخت تولید شده از بقایای محصول علاقه مند شده اند و یا به عنوان جایگزین بنزین  (به عنوان اتانول) یا به عنوان سوخت برای نیروگاه ها (به عنوان زیست توده ای) استفاده کنند.

Such fuels produce far less carbon dioxide than coal or oil, and absorb carbon dioxide as they grow.
این گونه از سوخت ها نسبت به ذغال سنگ یا روغن دی اکسید کربن بسیار کمتری تولید می کنند و با رشد خود دی اکسید کربن بیشتری جذب می کنند.

They are therefore less likely to contribute to the <strong>greenhouse effect</strong>. But they die rarely competitive with fossil fuels unless subsidised - and growing them does no less environmental harm than other crops.
بنابراین احتمال کمتری در بروز <strong>اثر گلخانه ای </strong>دارند. اما این سوخت ها به ندرت در رقابت با سوخت های فسیلی از بین می روند مگر آن که یارانه ای را دریافت کنند و رشد آن ها آسیب کمتری را نسبت به سایر محصولات ندارند.

<strong> </strong>

SECTION E.<strong> In poor countries</strong>, governments aggravate other sorts of damage. Subsidies for pesticides and artificial fertilisers encourage farmers to use greater quantities than are needed to get the highest economic crop yield.
<strong>در کشورهای فقیر </strong>دولت ها خسارت های دیگری را نیز به بار می آورند. یارانه سموم افت کش و کودهای مصنوعی کشاورزان را به استفاده از مقادیر بیشتر از مقدار مورد نیاز برای دستیابی به بیشترین محصول اقتصادی ترغیب می کنند.

<strong>A study by</strong> the International Rice Research Institute Of pesticide use by farmers in South East Asia found that, with pest-resistant varieties of rice, even moderate applications of pesticide frequently cost farmers more than they saved.
<strong>پژوهشی</strong> که توسط انستیتو تحقیقات بین المللی برنج در مورد استفاده از سموم آفت کش توسط کشاورزان در جنوب شرقی آسیا نشان داد که با وجود انواع مقاوم به آفت برنج حتی استفاده متوسط از سموم دفع آفات نیز اغلب برای کشاورزان بیشتر به صرفه است.

<strong>Such waste</strong> puts farmers on a chemical treadmill: bugs and weeds become resis-tant to poisons, so next year's poisons must be more lethal.
<strong>چنین زباله هایی </strong>کشاورزان را بر روی تردمیل شیمیایی قرار می دهد: اشکالات و علف های هرز در برابر سموم مقاومت می کنند، پس سموم سال بعدی بایستی مهلک تر باشند.

One cost is <strong>to human health</strong>, Every year some 10,000 people die from pesticide poisoning, almost all of them in the developing countries, and another 400,000 become seriously ill.
این محصولات به ضرر <strong>سلامتی انسان </strong>هستند. هر ساله در حدود 10 هزار نفر بر اثر مسمومیت با سموم آفت کش میمیرند و تقریبا همه آن ها نیز در کشورهای در حال توسعه است. از این تعداد 400 هزار نفر به سختی بیمار می شوند.

As for artificial <strong>fertilisers</strong>, their use world-wide increased by 40 per cent per unit of farmed land between the mid 1970s and late 1980s, mostly in the developing countries.
استفاده از <strong>کودهای</strong> مصنوعی در سرتاسر دنیا بین اواسط دهه 1970 تا اواخر 1980 در کل زمین 40 درصد افزایش یافته است که غالبا نیز در کشورهای در حال توسعه بوده است.

<strong>Overuse</strong> of fertilisers may cause farmers to stop rotating crops or leaving their land fallow. That, In turn, may make soil erosion worse.
<strong>استفاده بیش از حد </strong>از کودها باعث می شود تا کشاورزان از کاشت متناوب محصولات جلوگیری کنند و یا زمین های خود را به آتش نکشند، زیرا همین کار به نوبه خود می تواند فرسایش خاک را بدتر کند.

<strong> </strong>

SECTION F.<strong> A result of</strong> the Uruguay Round of world trade negotiations Is likely to be a reduction of 36 per cent In the average levels of farm subsidies paid by the rich countries in 1986-1990.
<strong>نتیجه</strong> مذاکرات تجارت جهانی دور در اروگوئه احتمالا کاهش 35 درصدی در سطح متوسط سوبسید پرداختی توسط کشورهای ثروتمند در سال های 1986 تا 1990 بود.

<strong>Some of the</strong> world's food production will move from Western Europe to regions where subsidies are lower or non-existent, such as the former communist countries and parts of the developing world.
<strong>برخی از </strong>تولیدات غذایی جهان از اروپای غربی به مناطقی منتقل می شوند که سوبسیدها در آن مناطق یا کم هستند و یا به طور کامل وجود ندارند، همچون کشورهای کمونیستی سابق و یا کشورهای در حال توسعه.

<strong>Some environmentalists</strong> worry about this outcome. It will undoubtedly mean more pressure to convert natural habitat into farmland. But it will also have many desirable environmental effects.
<strong>برخی از دوستداران محیط زیست </strong>نگران این قضیه هستند. این موضوع بدون شک به معنای فشار بیشتر برای تبدیل زیستگاه طبیعی به زمین های کشاورزی خواهد بود اما تاثیرات زیست محیطی مطلوبی را نیز بر جای خواهد گذاشت.

<strong>The intensity</strong> of farming in the rich world should decline, and the use of chemical inputs will diminish. Crops are more likely to be grown the environments to which they are naturally suited.
در دنیای <strong>غنی </strong>روند افزایشی کشاورزی و استفاده از نهادهای شیمیایی بایستی کاهش یابد و گیاهان زراعی نیز در محیط هایی که به طور طبیعی برای آن ها مناسب است پرورش پیدا کنند.

And more <strong>farmers </strong>in poor countries will have the money and the incentive to manage their land in ways that are sustainable in the long run.
تعداد بیشتری از<strong> کشاورزان</strong> در کشورهای فقیر پول و انگیزه لازم برای مدیریت زمین های کشاورزی خود را در برنامه های طولانی مدت به دست خواهند آورد.

That is <strong>important</strong>. To feed an increasingly hungry world, farmers need every incentive to use their soil and water effectively and efficiently.
همین موضوع <strong>مهم</strong> است. برای سیر کردن گرسنگی رو به افزایش جهان کشاورزان نیازمند هر انگیزه ای برای استفاده از آب و خاک هایشان هستند.