DRIVERLESS CARS

The automotive sector is well used to adapting to automation in <strong>manufacturing</strong>.
بخش خودرو به خوبی با اتوماسیون حین <strong>تولید</strong> به روز شده است.

The implementation of robotic car manufacture from the 1970s onwards led to significant cost savings and <strong>improvements</strong> in the reliability and flexibility of vehicle mass production.
اجرای ساخت خودروهای رباتیک از دهه 1970 به بعد منجر به صرفه جویی قابل توجهی در هزینه و <strong>بهبود</strong> قابلیت اطمینان و انعطاف پذیری تولید انبوه خودرو شد.

A new challenge to vehicle <strong>production</strong> is now on the horizon and, again, it comes from automation. However, this time it is not to do with the manufacturing process, but with the vehicles themselves.
اکنون چالش جدیدی برای <strong>تولید</strong> خودرو پیش رو است و باز هم از اتوماسیون ناشی می شود. با این حال، این بار به فرآیند تولید مربوط نمی شود، بلکه مربوط به خود خودروها است.

<strong>Research</strong> projects on vehicle automation are not new.
پروژه های <strong>تحقیقاتی</strong> در زمینه اتوماسیون وسایل نقلیه، پروژه های جدیدی نیستند.

Vehicles with limited self-driving capabilities have been around for more than 50 years, resulting in significant <strong>contributions</strong> towards driver assistance systems. 
وسایل نقلیه با قابلیت های خودران محدود بیش از 50 سال است که وجود داشته اند و در نتیجه <strong>سهم</strong> قابل توجهی در سیستم های کمک رانندگی داشته اند.

But since Google announced in 2010 that it had been trialing self-driving cars on the streets of California, <strong>progress</strong> in this field has quickly gathered pace.
اما از زمانی که گوگل در سال 2010 اعلام کرد که خودروهای خودران را در خیابان های کالیفرنیا آزمایش می کند، <strong>پیشرفت</strong> در این زمینه به سرعت افزایش یافته است.

There are many reasons why technology is <strong>advancing</strong> so fast.
دلایل زیادی وجود دارد که چرا فناوری به سرعت در حال <strong>پیشرفت</strong> است.

One frequently cited motive is safety; indeed, research at the UK’s Transport Research Laboratory has demonstrated that more than 90 percent of road <strong>collisions</strong> involve human error as a contributory factor, and it is the primary cause in the vast majority.
یکی از انگیزه‌هایی که اغلب بیان می‌شود، ایمنی است. در واقع، تحقیقات انجام شده در آزمایشگاه تحقیقات حمل و نقل بریتانیا نشان داده که بیش از 90 درصد از <strong>تصادفات</strong> جاده ای ناشی از خطای انسانی به عنوان یک عامل مؤثر است و در اکثریت قریب به اتفاق همین مسئله، عامل اصلی است.

Automation may help to reduce the <strong>incidence</strong> of this.
اتوماسیون ممکن است به کاهش <strong>بروز</strong> این امر کمک کند.

Another aim is to free the time people spend driving for other purposes. If the vehicle can do some or all of the driving, it may be possible to be productive, to socialize, or simply to relax while automation systems have responsibility for safe control of the vehicle. If the vehicle can do the driving, those who are challenged by existing mobility models – such as older or disabled travelers – may be able to enjoy significantly greater travel autonomy.
هدف دیگر این است که وقتی که مردم صرف رانندگی می کنند را برای مقاصد دیگر استفاده کنند. اگر وسیله نقلیه بتواند بخشی یا تمام رانندگی را انجام دهد، ممکن است در حالی که سیستم های اتوماسیون مسئولیت کنترل ایمن وسیله نقلیه را بر عهده دارند، راننده بتواند کاری انجام دهد، با دیگران صحبت کند یا صرفا استراحت کند. اگر وسیله نقلیه بتواند رانندگی را انجام دهد، کسانی که با نحوه رانندگی کنونی مشکل دارند- مانند مسافران مسن یا افراد معلول - ممکن است بتوانند از استقلال بسیار بیشتری در سفر برخوردار شوند.

Beyond these direct benefits, we can consider the wider implications for transport and society, and how manufacturing <strong>processes</strong> might need to respond as a result.
فراتر از این مزایای مستقیم، می‌توانیم پیامدهای گسترده‌تری را برای حمل‌ونقل و جامعه و اینکه <strong>فرآیندهای</strong> تولید چگونه ممکن است نیاز به واکنش داشته باشند را در نظر بگیریم.

At present, the <strong>average</strong> car spends more than 90 percent of its life parked.
در حال حاضر، یک خودرو به طور <strong>متوسط</strong> بیش از 90 درصد از عمر خود را در حالت پارک شده می گذراند.

Automation means that <strong>initiatives</strong> for car-sharing become much more viable, particularly in urban areas with significant travel demand.
اتوماسیون به این معنی است که <strong>ابتکارات</strong> برای اشتراک گذاری خودرو، به ویژه در مناطق شهری با تقاضای قابل توجه سفر، بسیار عملی تر می شود.

If a significant proportion of the population chooses to use shared automated vehicles, mobility <strong>demand</strong> can be met by far fewer vehicles.
اگر بخش قابل توجهی از جمعیت استفاده از وسایل نقلیه خودکار مشترک را انتخاب کنند، <strong>تقاضا</strong> برای جابجایی می تواند با وسایل نقلیه بسیار کمتری برآورده شود.

The Massachusetts Institute of Technology <strong>investigated</strong> automated mobility in Singapore, finding that fewer than 30 percent of the vehicles currently used would be required if fully automated car-sharing could be implemented.
مؤسسه فناوری ماساچوست جابجایی اتوماتیک را در سنگاپور <strong>بررسی کرد</strong> و دریافت که در صورت امکان به اشتراک گذاری خودرو به طور کاملا خودکار، کمتر از 30 درصد از وسایل نقلیه ای که در حال حاضر استفاده می شوند، مورد نیاز خواهند بود.

If this is the case, it might mean that we need to manufacture far fewer vehicles to meet <strong>demand</strong>.
اگر واقعا اینطور باشد، ممکن است به این معنا باشد که برای پاسخگویی به <strong>تقاضا</strong> باید خودروهای بسیار کمتری تولید کنیم.

However, the number of trips being taken would probably <strong>increase</strong>, partly because empty vehicles would have to be moved from one customer to the next.
با این حال، تعداد سفرهایی که انجام می شود احتمالاً <strong>افزایش می یابد،</strong> تا حدی به این دلیل که وسایل نقلیه خالی باید از یک مشتری به مشتری دیگر منتقل شوند.

Modeling work by the University of Michigan Transportation Research Institute suggests automated vehicles might reduce vehicle <strong>ownership</strong> by 43 percent, but that vehicles’ average annual mileage double as a result.
کار مدل سازی توسط موسسه تحقیقات حمل و نقل دانشگاه میشیگان نشان می دهد که وسایل نقلیه خودکار ممکن است <strong>مالکیت</strong> وسیله نقلیه را تا 43 درصد کاهش دهند، اما در نتیجه میانگین مسافت پیموده شده سالانه خودروها دو برابر می شود.

As a consequence, each vehicle would be used more <strong>intensively</strong> and might need replacing sooner.
در نتیجه، هر وسیله نقلیه با <strong>شدت</strong> بیشتری مورد استفاده قرار می گیرد و ممکن است زودتر نیاز به تعویض داشته باشد.

This faster rate of turnover may mean that vehicle production will not necessarily <strong>decrease</strong>
این نرخ سریع تر گردش ممکن است به این معنی باشد که تولید خودرو لزوما <strong>کاهش</strong> نخواهد یافت.

Automation may prompt other <strong>changes</strong> in vehicle manufacture.
اتوماسیون ممکن است <strong>تغییرات</strong> دیگری را در ساخت خودرو ایجاد کند.

If we move to a model where <strong>consumers</strong> are tending not to own a single vehicle but to purchase access to a range of vehicle through a mobility provider, drivers will have the freedom to select one that best suits their needs for a particular journey, rather than making a compromise across all their requirements.
اگر ما به سمت مدلی برویم که در آن <strong>مصرف کنندگان</strong> تمایلی به داشتن یک وسیله نقلیه واحد نداشته باشند، بلکه به خرید دسترسی به طیف وسیعی از وسایل نقلیه از طریق یک ارائه دهنده حمل و نقل فکر کنند، رانندگان این آزادی را خواهند داشت که برای هر سفر خاص، خودرویی را انتخاب کنند که به بهترین وجه متناسب با نیازهای آنها باشد به جای اینکه فقط به یک خودرو که تمام نیازهای آنها را براورده کند، راضی شوند.

Since, for most of the time, most of the seats in most cars are unoccupied, this may boost the production of a smaller, more <strong>efficient</strong> range of vehicles that suit the needs of individuals.
از آنجایی که در بیشتر مواقع، بیشتر صندلی‌های خودروها خالی از سرنشین هستند، این امر ممکن است تولید طیف کوچک‌تر و <strong>کارآمدتری</strong> از وسایل نقلیه را که متناسب با نیازهای افراد است، افزایش دهد.

Specialized vehicles may then be available for <strong>exceptional</strong> journeys, such as going on a family camping trip or helping a son or daughter move to university.
به این ترتیب، ممکن است وسایل نقلیه تخصصی برای سفرهای <strong>استثنایی</strong>، مانند رفتن به یک سفر کمپینگ خانوادگی یا کمک به پسر یا دختری برای رفتن به دانشگاه در دسترس باشند.

There are a number of hurdles to overcome in delivering automated vehicles to our roads.
در تحویل وسایل نقلیه خودکار به جاده‌های ما موانعی وجود دارد که باید بر آن <strong>غلبه</strong> کنیم.

These include the technical difficulties in ensuring that the vehicle works reliably in the infinite range of traffic, weather, and road situations it might encounter; the regulatory challenges in understanding how liability and enforcement might change when drivers are no longer essential for vehicle operation; and the societal changes that may be required for communities to trust and accept automated vehicles as being a <strong>valuable</strong> part of the mobility landscape.
این چالش ها می تواند شامل مشکلات فنی در حصول اطمینان از اینکه وسیله نقلیه در شرایط ترافیک، آب و هوا و موقعیت‌های جاده‌ای که ممکن است با آن مواجه شود به طور قابل اعتماد کار می‌کند، چالش های نظارتی در درک چگونگی تغییر مسئولیت و اجرای قانون زمانی که وجود راننده، دیگر برای کارکرد وسیله نقلیه ضروری نیست و تغییرات اجتماعی که ممکن است برای جوامع مورد نیاز باشد تا به وسایل نقلیه خودکار اعتماد کنند و آنها را به عنوان بخش <strong>ارزشمندی</strong> از چشم انداز جابجایی بپذیرند، باشد.

It’s clear that there are many challenges that need to be addressed but, through robust and <strong>targeted</strong> research, these can most probably be conquered within the next 10 years.
واضح است که چالش‌های زیادی وجود دارد که باید به آنها رسیدگی شود، اما، از طریق تحقیقات قوی و <strong>هدفمند</strong>، به احتمال زیاد می‌توان در 10 سال آینده به آنها غلبه کرد.

Mobility will change in such potentially significant ways and in association with so many other technological developments, such as telepresence and virtual reality, that it is hard to make concrete <strong>predictions</strong> about the future.
جابجایی با آنچنان روش های قابل توجهی و در ارتباط با سایر پیشرفت‌های فناوری، مانند حضور از راه دور و واقعیت مجازی، تغییر خواهد کرد که <strong>پیش‌بینی</strong> دقیق در مورد آینده آن دشوار است.

However, one thing is certain: change is coming, and the need to be <strong>flexible</strong> in response to this will be vital for those involved in manufacturing the vehicles that will deliver future mobility.
با این حال، یک چیز مسلم است: تغییر در راه است، و در پاسخ به این امر برای کسانی که در ساخت وسایل نقلیه ای که خدمات جابجایی در آینده را ارائه می دهند، نیاز به <strong>انعطاف پذیری</strong> ضروری خواهد بود.