Why fairy tales are really scary tales

Some people think that fairy tales are just stories to amuse children, but their universal and enduring <strong>appeal</strong> may be due to more serious reasons
برخی از مردم فکر می کنند که افسانه ها، فقط داستان هایی برای سرگرم کردن کودکان هستند، اما <strong>جذابیت</strong> جهانی و ماندگاری آنها ممکن است به دلایل جدی تری باشد.

People of every <strong>culture</strong> tell each other fairy tales but the same story often takes a variety of forms in different parts of the world.
مردم هر <strong>فرهنگی</strong>، برای یکدیگر افسانه هایی تعریف می کنند، اما معمولا یک داستان، در نقاط مختلف جهان به اشکال گوناگونی تعریف می شود.

In the story of Little Red Riding Hood that European children are familiar with, a young girl on the way to see her grandmother <strong>meets</strong> a wolf and tells him where she is going.
در داستان شنل قرمزی که بچه های اروپایی با آن آشنا هستند، دختر جوانی در راه دیدن مادربزرگش با گرگی <strong>برخورد می کند </strong>و به او می گوید کجا می رود.

The wolf runs on <strong>ahead</strong> and disposes of the grandmother, then gets into bed dressed in the grandmother’s clothes to wait for Little Red Riding Hood.
گرگ <strong>جلوتر</strong> می دود و مادربزرگ را از بین می برد، سپس با لباس های مادربزرگ به رختخواب می رود تا منتظر شنل قرمزی باشد.

You may think you know the story – but which version? In some versions, the wolf swallows up the grandmother, while in others it locks her in a <strong>cupboard</strong>.
ممکن است فکر کنید که داستان را می دانید - اما کدام نسخه؟ در برخی نسخه ها، گرگ مادربزرگ را می بلعد، در حالی که در برخی دیگر او را در <strong>کمد</strong> حبس می کند.

In some stories, Red Riding Hood gets the better of the wolf on her own, while in others a <strong>hunter</strong> or a woodcutter hears her cries and comes to her rescue.
در برخی از داستان ها، شنل قرمزی به تنهایی گرگ را رام می کند، در حالی که در برخی دیگر، یک <strong>شکارچی</strong> یا هیزم شکن گریه های او را می شنود و به کمک او می آید.

The universal appeal of these tales is frequently attributed to the idea that they contain cautionary messages: in the case of Little Red Riding Hood, to listen to your mother, and <strong>avoid</strong> talking to strangers.
جذابیت جهانی این داستان‌ها اغلب به این ایده نسبت داده می‌شود که حاوی پیام‌های هشداردهنده هستند: در مورد شنل قرمزی، به حرف مادرتان گوش دهید و از صحبت کردن با غریبه‌ها <strong>اجتناب کنید.</strong>

 ‘It might be what we find <strong>interesting</strong> about this story is that it’s got this survival-relevant information in it,’ says anthropologist Jamie Tehrani at Durham University in the UK. But his research suggests otherwise.
جیمی تهرانی، مردم‌شناس از دانشگاه دورهام در بریتانیا می‌گوید: «ممکن است آنچه در مورد این داستان برایمان <strong>جالب</strong> باشد، این است که اطلاعاتی مربوط به بقا را در خود دارد. اما تحقیقات او چیز دیگری را نشان می دهد.

 ‘We have this huge gap in our knowledge about the history and prehistory of storytelling, despite the fact that we know this genre is an incredibly ancient one,’ he says.
او می‌گوید: «ما این شکاف بزرگ در دانش خود درباره تاریخ کنونی و تاریخ پیش از داستان‌سرایی داریم، علی‌رغم این واقعیت که می‌دانیم این ژانر فوق‌العاده باستانی است».

That hasn’t stopped anthropologists, folklorists* and other academics devising theories to <strong>explain</strong> the importance of fairy tales in human society.
این امر باعث نشده که انسان شناسان، فولکلورشناسان* و دیگر دانشگاهیان نظریه هایی را برای <strong>توضیح</strong> اهمیت افسانه ها در جامعه بشری ابداع نکنند.

Now Tehrani has found a way to test these ideas, borrowing a technique from <strong>evolutionary</strong> biologists.
حالا تهرانی با وام گرفتن تکنیکی از زیست شناسان <strong>تکاملی</strong>، راهی برای آزمایش این ایده ها پیدا کرده است.

To work out the evolutionary history, development and relationships among groups of organisms, biologists compare the characteristics of living species in a <strong>process</strong> called ‘phylogenetic analysis’.
زیست شناسان برای بررسی تاریخچه تکامل، توسعه و روابط بین گروه های موجودات زنده، ویژگی های گونه های زنده را در <strong>فرآیندی</strong> به نام «تحلیل فیلوژنتیک» مقایسه می کنند.

Tehrani has used the same approach to <strong>compare</strong> related versions of fairy tales to discover how they have evolved and which elements have survived longest.
تهرانی از همین رویکرد برای <strong>مقایسه</strong> نسخه‌های مرتبط به هم افسانه‌ها استفاده کرده تا دریابد که چگونه تکامل یافته‌اند و کدام عناصر مدت زمان بیشتری باقی مانده‌اند.

Tehrani’s analysis <strong>focused</strong> on Little Red Riding Hood in its many forms, which include another Western fairy tale known as The Wolf and the Kids.
تحلیل تهرانی روی شنل قرمزی در اشکال مختلف آن <strong>متمرکز</strong> بود که شامل یک افسانه غربی دیگر به نام گرگ و بچه ها می شود.

Checking for variants of these two tales and similar stories from Africa, East Asia and other <strong>regions</strong>, he ended up with 58 stories recorded from oral traditions.
او با بررسی انواع این دو داستان و داستان های مشابه از آفریقا، آسیای شرقی و سایر <strong>مناطق</strong>، به 58 داستان از روایات شفاهی دست یافت.

Once his phylogenetic analysis had established that they were indeed related, he used the same methods to explore how they have <strong>developed</strong> and altered over time.
هنگامی که تجزیه و تحلیل فیلوژنتیک او مشخص کرد که آنها واقعاً به هم مرتبط هستند، او از همان روش ها استفاده کرد تا چگونگی <strong>توسعه</strong> و تغییر آنها در طول زمان را بررسی کند.

First he tested some <strong>assumptions</strong> about which aspects of the story alter least as it evolves, indicating their importance.
او ابتدا برخی از <strong>مفروضات</strong> را در مورد اینکه کدام جنبه‌های داستان کمتر تغییر کرده، آزمایش کرد که نشان‌دهنده اهمیت آن‌ها بود.

Folklorists believe that what happens in a story is more central to the story than the characters in it – that visiting a relative, only to be met by a scary animal in <strong>disguise</strong>, is more fundamental than whether the visitor is a little girl or three siblings, or the animal is a tiger instead of a wolf.
فولکلوریست ها بر این باورند که آنچه در یک داستان اتفاق می افتد بیشتر از شخصیت های داستان در قصه باقی می ماند - یعنی بازدید از یکی از اقوام، که فقط با یک حیوان ترسناک در لباس <strong>مبدل</strong> روبرو می شود، اساسی تر از این است که بازدیدکننده یک دختر کوچک باشد یا سه خواهر و برادر، یا اینکه حیوان به جای گرگ، ببر باشد.

However, Tehrani found no significant difference in the rate of evolution of incidents <strong>compared</strong> with that of characters.
با این حال، تهرانی تفاوت معناداری در میزان تحول حوادث در <strong>مقایسه</strong> با شخصیت ها پیدا نکرد.

 ‘Certain episodes are very stable because they are crucial to the story, but there are lots of other <strong>details</strong> that can evolve quite freely,’ he says.
او می‌گوید: «بعضی بخش ها، بسیار پایدار هستند، زیرا برای داستان حیاتی هستند، اما <strong>جزئیات</strong> زیادی وجود دارد که می‌توانند کاملا آزادانه تکامل یابند.

Neither did his analysis <strong>support</strong> the theory that the central section of a story is the most conserved part.
همچنین تحلیل او از این نظریه که بخش مرکزی یک داستان دست نخورده ترین بخش است، <strong>حمایت نکرد</strong>.

He found no <strong>significant</strong> difference in the flexibility of events there compared with the beginning or the end.
او تفاوت <strong>قابل توجهی</strong> در انعطاف پذیری رویدادها با مقایسه حوادث آغاز یا پایان داشتان، پیدا نکرد.

But the really big <strong>surprise</strong> came when he looked at the cautionary elements of the story.
اما <strong>شگفتی</strong> واقعا بزرگ زمانی رخ داد که او به عناصر هشدار دهنده داستان نگاه کرد.

 ‘Studies on hunter-gatherer folk tales suggest that these narratives include really important information about the environment and the possible dangers that may be faced there – stuff that’s relevant to <strong>survival</strong>,’ he says.
او می‌گوید: «مطالعات روی داستان‌های عامیانه شکارچی-شکارگر نشان می‌دهد که این روایت‌ها حاوی اطلاعات واقعاً مهمی در مورد محیط زیست و خطرات احتمالی است که ممکن است در آنجا با آن مواجه شوید - چیزهایی که با <strong>بقا</strong> مرتبط هستند.»

Yet in his analysis such elements were just as <strong>flexible</strong> as seemingly trivial details. What, then, is important enough to be reproduced from generation to generation?
با این حال، در تحلیل او چنین عناصری به اندازه جزئیات به ظاهر پیش پا افتاده <strong>انعطاف پذیر </strong>بودند. پس چه چیزی آنقدر مهم است که موجب شود داستان ها از نسلی به نسل دیگر دولاره روایت شود؟

The answer, it would appear, is fear – blood-thirsty and gruesome <strong>aspects</strong> of the story, such as the eating of the grandmother by the wolf, turned out to be the best preserved of all.
به نظر می رسد که پاسخ، ترس است –<strong> جنبه های</strong> خونخوار و وحشتناک داستان، مانند خوردن مادربزرگ توسط گرگ، از همه بهتر حفظ شده است.

Why are these details retained by generations of storytellers, when other features are not? Tehrani has an idea: ‘In an oral context, a story won’t survive because of one great teller.
چرا این جزئیات توسط نسل های داستان نویس حفظ می شود، در حالی که ویژگی های دیگر چنین نیست؟ تهرانی عقیده ای دارد: «در زمینه شفاهی، داستان به خاطر یک راوی بزرگ حفظ نمی شود.

It also needs to be <strong>interesting</strong> when it’s told by someone who’s not necessarily a great storyteller.’
بلکه زمانی که توسط شخصی که لزوماً داستان‌نویس خوبی نیست، گفته می‌شود، باید <strong>جالب</strong> باشد.»

Maybe being <strong>swallowed</strong> whole by a wolf, then cut out of its stomach alive is so gripping that it helps the story remain popular, no matter how badly it’s told.
شاید <strong>بلعیده شدن</strong> کامل توسط یک گرگ، سپس خارج شدن از شکمش آنقدر جذاب باشد که به داستان کمک می‌کند، محبوب بماند مهم نیست که چقدر بد روایت شود.

Jack Zipes at the University of Minnesota, Minneapolis, is <strong>unconvinced</strong> by Tehrani’s views on fairy tales.
جک زیپس از دانشگاه مینه سوتا، مینیاپولیس، نسبت به دیدگاه تهرانی در مورد افسانه ها <strong>متقاعد نشده است.</strong>

 ‘Even if they’re gruesome, they won’t stick unless they matter,’ he says.
او می‌گوید: «حتی اگر وحشتناک هم باشند، حفظ نمی شوند مگر اینکه مهم باشند».

He believes the perennial theme of women as <strong>victims</strong> in stories like Little Red Riding Hood explains why they continue to feel relevant.
او معتقد است موضوع همیشگی زنان به عنوان <strong>قربانی</strong> در داستان هایی مانند شنل قرمزی توضیح می دهد که چرا آنها همچنان احساس مرتبط بودن می کنند.

But Tehrani <strong>points out</strong> that although this is often the case in Western versions, it is not always true elsewhere.
اما تهرانی <strong>خاطرنشان می‌کند</strong> که اگرچه اغلب در نسخه‌های غربی این‌طور است، اما در جاهای دیگر همیشه صادق نیست.

In Chinese and Japanese versions, often known as The Tiger Grandmother, the villain is a woman, and in both Iran and Nigeria, the victim is a boy.
در نسخه های چینی و ژاپنی که اغلب با نام مادربزرگ ببری شناخته می شود، شخصیت شرور، یک زن است و در ایران و نیجریه، قربانی یک پسر است.

Mathias Clasen at Aarhus University in Denmark isn’t surprised by Tehrani’s findings.
ماتیاس کلاسن از دانشگاه آرهوس دانمارک از یافته‌های تهرانی تعجب نکرده است.

 ‘Habits and morals change, but the things that scare us, and the fact that we seek out entertainment that’s <strong>designed</strong> to scare us – those are constant,’ he says.
او می‌گوید: «عادات و اخلاق تغییر می‌کند، اما چیزهایی که ما را می‌ترسانند، و این واقعیت که ما به دنبال سرگرمی‌هایی هستیم که برای ترساندن ما <strong>طراحی</strong> شده است، ثابت هستند.

Clasen believes that scary stories teach us what it feels like to be afraid without having to experience real danger, and so build up <strong>resistance</strong> to negative emotions.
کلاسن معتقد است که داستان های ترسناک به ما می آموزند که ترسیدن بدون اینکه خطر واقعی را تجربه کرده باشیم، چه احساسی دارد و بنابراین <strong>مقاومت</strong> در برابر احساسات منفی ایجاد می کند.

*Folklorists: those who study traditional stories
*فولکلوریست ها: کسانی که داستان های سنتی را مطالعه می کنند