Henry Moore (1898-1986)

The British <strong>sculptor</strong> Henry Moore was a leading figure in the 20th-century art world
هنری مور <strong>مجسمه ساز</strong> بریتانیایی یکی از چهره های برجسته در دنیای هنر قرن بیستم بود.

Henry Moore was <strong>born</strong> in Castleford, a small town near Leeds in the north of England.
هنری مور در کسلفورد، شهر کوچکی در نزدیکی لیدز در شمال انگلستان <strong>به دنیا آمد.</strong>

He was the seventh child of Raymond Moore and his <strong>wife</strong> Mary Baker.
او هفتمین فرزند ریموند مور و <strong>همسرش</strong> مری بیکر بود.

He studied at Castleford Grammar School from 1909 to 1915, where his early <strong>interest in</strong> art was encouraged by his teacher Alice Gostick.
او از سال 1909 تا 1915 در مدرسه گرامر کسلفورد تحصیل کرد، جایی که <strong>علاقه</strong> اولیه او به هنر توسط معلمش آلیس گوستیک تشویق شد.

After leaving school, Moore hoped to become a sculptor, but instead, he complied with his father’s wish that he <strong>train</strong> as a schoolteacher.
پس از ترک مدرسه، مور امیدوار بود که مجسمه ساز شود، اما در عوض، به خواسته پدرش که می خواست برای معلم مدرسه شدن، <strong>آموزش ببیند،</strong> عمل کرد.

He had to abandon his training in 1917 when he was sent to France to <strong>fight</strong> in the First World War.
در سال 1917 هنگامی که برای <strong>جنگیدن</strong> در جنگ جهانی اول به فرانسه فرستاده شد، مجبور شد آموزش خود را رها کند.

After the war, Moore enrolled at the Leeds School of Art, where he studied for two years. In his first year, he spent most of his time <strong>drawing</strong>.  
پس از جنگ، مور در مدرسه هنر لیدز ثبت نام کرد و به مدت دو سال در آنجا تحصیل کرد. در سال اول، او بیشتر وقت خود را صرف <strong>طراحی</strong> می کرد.

Although he wanted to study sculpture, no teacher was <strong>appointed</strong> until his second year.
  با اینکه می خواست مجسمه سازی بخواند، تا سال دوم استادی برای این رشته <strong>منصوب نشد.</strong>

At the end of that year, he passed the sculpture <strong>examination</strong> and was awarded a scholarship to the Royal College of Art in London.
در پایان آن سال در <strong>امتحان</strong> مجسمه‌سازی موفق شد و بورسیه تحصیلی کالج سلطنتی هنر لندن را دریافت کرد.

In September 1921, he moved to London and began three years of <strong>advanced</strong> study in sculpture.
در سپتامبر 1921، او به لندن نقل مکان کرد و سه سال تحصیلات <strong>پیشرفته</strong> در مجسمه سازی را آغاز کرد.

Alongside the instruction he <strong>received</strong> at the Royal College, Moore visited many of the London museums, particularly the British Museum, which had a wide-ranging collection of ancient sculpture.  
مور در کنار آموزش هایی که در کالج سلطنتی <strong>دریافت کرد،</strong> از بسیاری از موزه های لندن، به ویژه موزه بریتانیا که مجموعه وسیعی از مجسمه های باستانی داشت، بازدید کرد.

During these visits, he discovered the power and beauty of <strong>ancient</strong> Egyptian and African sculpture.
در این بازدیدها، او به قدرت و زیبایی مجسمه سازی مصر و آفریقای <strong>باستان</strong> پی برد.

As he became increasingly interested in these ‘primitive’ forms of art, he turned away from European sculptural <strong>traditions</strong>.
همانطور که او به طور فزاینده ای به این اشکال هنری «ابتدایی» علاقه مند شد، از <strong>سنت</strong> های مجسمه سازی اروپایی دور شد.

After graduating, Moore <strong>spent</strong> the first six months of 1925 traveling in France.
مور پس از فارغ التحصیلی، شش ماه اول سال 1925 را در سفر به فرانسه <strong>گذراند</strong>.

When he visited the Trocadero Museum in Paris, he was impressed by a cast of a Mayan* sculpture of the rain <strong>spirit</strong>.
هنگامی که او از موزه تروکادرو در پاریس بازدید کرد، تحت تأثیر گروهی از مجسمه‌های مایا* از <strong>روح</strong> باران قرار گرفت.

It was a male reclining figure with its knees drawn up together, and it's head at a right <strong>angle</strong> to its body.
که یک مرد دراز کشیده بود که زانوهایش را به هم جمع کرده بود و سرش با بدنش <strong>زاویه</strong> قائمه می ساخت.

Moore became fascinated with this stone sculpture, which he thought had power and originality that no other stone sculpture <strong>possessed</strong>.
مور مجذوب این مجسمه سنگی شد که به نظر او قدرت و اصالتی دارد که هیچ مجسمه سنگی دیگری از آن <strong>برخوردار</strong> نیست.

He himself started <strong>carving</strong> a variety of subjects in stone, including a depiction of reclining women, mother-and-child groups, and masks.
او خودش شروع به <strong>حکاکی</strong> موضوعات مختلف روی سنگ کرد، از جمله تصویری از زنان دراز کشیده، گروه هایی از مادران و کودکان و نقاب ها.

Moore’s exceptional talent soon gained recognition, and in 1926 he started work as a sculpture <strong>instructor</strong> at the Royal College.
استعداد استثنایی مور به زودی مورد شناسایی قرار گرفت و در سال 1926 به عنوان <strong>مربی</strong> مجسمه سازی در کالج سلطنتی شروع به کار کرد.

In 1933, he became a <strong>member</strong> of a group of young artists called Unit One.
در سال 1933 به <strong>عضویت</strong> گروهی از هنرمندان جوان به نام واحد یک درآمد.

The aim of the group was to convince the English public of the merits of the <strong>emerging</strong> international movement in modern art and architecture.
هدف این گروه متقاعد کردن مردم انگلیسی در مورد شایستگی های جنبش بین المللی در حال <strong>ظهور</strong> در هنر و معماری مدرن بود.

Around this time, Moore moved away from the human figure to experiment with abstract shapes. In 1931, he <strong>held</strong> an exhibition at the Leicester Galleries in London.
در همین زمان، مور از ساخت مجسمه های به شکل انسان دور شد تا ساخت اشکال انتزاعی را آزمایش کند. در سال 1931 نمایشگاهی در گالری لستر لندن <strong>برگزار کرد.</strong>

His work was <strong>enthusiastically</strong> welcomed by fellow sculptors, but the reviews in the press were extremely negative and turned Moore into a notorious figure.
کار او با استقبال <strong>پرشور</strong> مجسمه سازان روبرو شد، اما نقدهای مطبوعاتی بسیار منفی بود و مور را به چهره ای بدنام تبدیل کرد.

There were calls for his resignation from the Royal College, and the following year, when his contract <strong>expired</strong>, he left to start a sculpture department at the Chelsea School of Art in London.
درخواست هایی مبنی بر استعفای او از کالج سلطنتی وجود داشت و سال بعد، زمانی که قراردادش <strong>به پایان رسید،</strong> آنجا را ترک کرد تا یک دپارتمان مجسمه سازی را در مدرسه هنر چلسی در لندن راه اندازی کند.

Throughout the 1930s, Moore did not show any <strong>inclination</strong> to please the British public.
در طول دهه 1930، مور هیچ <strong>تمایلی</strong> برای راضی نگه داشتن مردم بریتانیا از خود نشان نداد.

He became interested in the paintings of the Spanish artist Pablo Picasso, whose work <strong>inspired</strong> him to distort the human body in a radical way.  
او به نقاشی های هنرمند اسپانیایی پابلو پیکاسو علاقه مند شد که آثارش الهام بخش او برای تحریف بدن انسان به روشی غیرعادی شد.

At times, he seemed to abandon the human figure altogether.  
او به نقاشی های هنرمند اسپانیایی پابلو پیکاسو علاقه مند شد که آثار او <strong>الهام بخش</strong> او بود تا بدن انسان را به شکلی رادیکال تحریف کند.

The pages of his sketchbooks from this period show his ideas for <strong>abstract</strong> sculptures that bore little resemblance to the human form.
صفحات کتاب‌های طراحی او در این دوره، ایده‌های او را برای مجسمه‌های <strong>انتزاعی</strong> نشان می‌دهد که شباهت کمی به شکل انسان داشتند.

In 1940, during the Second World War, Moore stopped teaching at the Chelsea School and moved to a farmhouse about 20 miles north of London. A shortage of materials forced him to <strong>focus</strong> on drawing.
در سال 1940، در طول جنگ جهانی دوم، مور تدریس در مدرسه چلسی را کنار گذاشت و به یک خانه روستایی در 20 مایلی شمال لندن نقل مکان کرد. کمبود مواد او را مجبور کرد که روی طراحی <strong>تمرکز کند.</strong>

He did numerous small <strong>sketches</strong> of Londoners, later turning these ideas into large colored drawings in his studio.
او <strong>طرح‌های</strong> کوچک متعددی از لندنی‌ها انجام داد و بعداً این ایده‌ها را به نقاشی‌های رنگی بزرگ در استودیوی خود تبدیل کرد.

In 1942, he <strong>returned</strong> to Castleford to make a series of sketches of the miners who worked there.
در سال 1942، او به Castleford <strong>بازگشت</strong> تا یک سری طرح از معدنچیانی که در آنجا کار می کردند، بکشد.

In 1944, Harlow, a town near London, offered Moore a commission for a sculpture <strong>depicting</strong> a family.
در سال 1944، هارلو، شهری در نزدیکی لندن، به مور پیشنهاد ساخت مجسمه‌ای که یک خانواده را <strong>به تصویر می‌کشد،</strong> داد.

The resulting work signifies a dramatic change in Moore’s style, away from the experimentation of the 1930s towards a more natural and <strong>humanistic</strong> subject matter.
اثر خلق شده نشان‌دهنده تغییری چشمگیر در سبک مور، به دور از تجربیات دهه 1930 به سمت موضوعی طبیعی‌تر و <strong>انسانی‌تر</strong> بود.

He did dozens of studies in clay for the sculpture, and these were <strong>cast</strong> in bronze and issued in editions of seven to nine copies each.
او ده‌ها مطالعه روی خاک رس برای مجسمه‌سازی انجام داد، که شامل <strong>ریخته گری</strong> در برنز و انتشار هر کدام در هفت تا نه نسخه می شد.

In this way, Moore’s work became <strong>available</strong> to collectors all over the world.  
به این ترتیب، آثار مور <strong>در دسترس</strong> کلکسیونرهای سراسر جهان قرار گرفت.

The boost to his income enabled him to take on <strong>ambitious</strong> projects and start working on the scale he felt his sculpture demanded.
افزایش درآمد او را قادر ساخت تا پروژه های <strong>بلندپروازانه</strong> ای را انجام دهد و در مقیاسی که احساس می کرد مجسمه اش می طلبد شروع به کار کند.

<strong>Critics</strong> who had begun to think that Moore had become less revolutionary were proven wrong by the appearance, in 1950, of the first of Moore’s series of standing figures in bronze, with their harsh and angular pierced forms and distinct impression of menace.
در سال 1950 با نمایش اولین مجسمه از سری چهره های ایستاده برنزی مور، با اشکال سوراخ شده خشن و زاویه دار و تجسمی متمایز از ترس، ثابت شد <strong>منتقدانی</strong> که فکر می کردند مور کمتر دچار تحول شده، اشتباه می کردند.

Moore also <strong>varied</strong> his subject matter in the 1950s with such works as Warrior with Shield and Falling Warrior.  
مور همچنین در دهه 1950 تم آثار خود را با خلق آثاری مانند جنگجو با سپر و جنگجوی در حال سقوط <strong>تغییر داد.</strong>

These were rare examples of Moore’s use of the male figure and owe something to his visit to Greece in 1951 when he had the <strong>opportunity</strong> to study ancient works of art.  
اینها نمونه های نادری از آثار مور با استفاده از چهره مردانه بود و مدیون سفر او به یونان در سال 1951 بود که <strong>فرصت</strong> مطالعه آثار هنری باستانی را به او داد.

In his final years, Moore created the Henry Moore Foundation to promote art <strong>appreciation</strong> and to display his work.
مور در سالهای پایانی زندگی خود، بنیاد هنری مور را برای ترویج <strong>قدردانی</strong> از هنر و نمایش آثارش ایجاد کرد.

Moore was the first modern English <strong>sculptor</strong> to achieve international critical acclaim and he is still regarded as one of the most important sculptors of the 20th century.
مور اولین <strong>مجسمه‌ساز</strong> مدرن انگلیسی بود که به تحسین منتقدان بین‌المللی دست یافت و هنوز هم به‌عنوان یکی از مهم‌ترین مجسمه‌سازان قرن بیستم شناخته می‌شود.

*Mayan: belonging to an ancient civilization that <strong>inhabited</strong> parts of current-day Mexico, Guatemala, Belize, El Salvador, and Honduras.
*مایا: متعلق به تمدن باستانی است که در بخش‌هایی از مکزیک کنونی، گواتمالا، بلیز، السالوادور و هندوراس <strong>زندگی می‌کردند.</strong>