در صورتی که اشکالی در ترجمه می بینید می توانید از طریق شماره زیر در واتساپ نظرات خود را برای ما بفرستید

Palm oil

روغن نخل

A Palm oil is an edible oil derived from the fruit of the African oil palm tree, and is currently the most consumed vegetable oil in the world.
روغن پالم یک روغن خوراکی است که از میوه درخت نخل روغنی آفریقایی به دست می آید و در حال حاضر پرمصرف ترین روغن گیاهی در جهان است.

It’s almost certainly in the soap we wash with in the morning, the sandwich we have for lunch, and the biscuits we snack on during the day.
تقریباً به طور قطع در صابونی که صبح با آن [صورتمان را] می شوییم، ساندویچی که برای ناهار می خوریم و بیسکویت هایی که در طول روز می خوریم وجود دارد.

Why is palm oil so attractive for manufacturers?
چرا روغن پالم برای تولیدکنندگان جذاب است؟

Primarily because its unique properties – such as remaining solid at room temperature – make it an ideal ingredient for long-term preservation, allowing many packaged foods on supermarket shelves to have ‘best before’ dates of months, even years, into the future.
در درجه اول به این دلیل که خواص منحصر به فرد آن - مانند جامد ماندن در دمای اتاق - آن را به یک عنصر ایده آل برای ماندگاری طولانی مدت تبدیل می کند و به بسیاری از غذاهای بسته بندی شده در قفسه های سوپرمارکت اجازه می دهد تا تاریخ های "انقضا" یشان ماه ها، یا حتی سال ها بعد باشند.

Many farmers have seized the opportunity to maximise the planting of oil palm trees.
بسیاری از کشاورزان از این فرصت استفاده کرده اند تا کاشت درختان نخل روغنی را به حداکثر برسانند.

Between 1990 and 2012, the global land area devoted to growing oil palm trees grew from 6 to 17 million hectares, now accounting for around ten percent of total cropland in the entire world.
بین سال‌های 1990 و 2012، مساحت زمین اختصاص یافته در جهان به رشد درختان نخل روغنی از 6 به 17 میلیون هکتار افزایش یافت که در حال حاضر حدود ده درصد از کل زمین‌های زراعی در کل جهان را تشکیل می‌دهد.

From a mere two million tonnes of palm oil being produced annually globally 50 years ago, there are now around 60 million tonnes produced every single year, a figure looking likely to double or even triple by the middle of the century.
با وجود تنها دو میلیون تن روغن پالم که 50 سال پیش سالانه در سطح جهان تولید می شد، اکنون حدود 60 میلیون تن در هر سال تولید می شود که به نظر می رسد تا اواسط قرن دو یا حتی سه برابر شود.

However, there are multiple reasons why conservationists cite the rapid spread of oil palm plantations as a major concern.
با این حال، دلایل متعددی وجود دارد که چرا حافظان محیط زیست گسترش سریع مزارع نخل روغنی را به عنوان یک نگرانی عمده ذکر می کنند.

There are countless news stories of deforestation, habitat destruction and dwindling species populations, all as a direct result of land clearing to establish oil palm tree monoculture on an industrial scale, particularly in Malaysia and Indonesia.
اخبار بی‌شماری از جنگل‌زدایی، تخریب زیستگاه و کاهش جمعیت گونه‌ها وجود دارد که همگی نتیجه مستقیم پاک‌سازی زمین برای کشت تکی درخت نخل روغنی در مقیاس صنعتی، به‌ویژه در مالزی و اندونزی است.

Endangered species – most famously the Sumatran orangutan, but also rhinos, elephants, tigers, and numerous other fauna – have suffered from the unstoppable spread of oil palm plantations.
گونه‌های در معرض انقراض - معروف‌ترین شان اورانگوتان سوماترایی، اما همچنین کرگدن‌ها، فیل‌ها، ببرها و بسیاری از جانوران دیگر - از گسترش غیرقابل توقف مزارع نخل‌های روغنی رنج برده‌اند.

‘Palm oil is surely one of the greatest threats to global biodiversity,’ declares Dr Farnon Ellwood of the University of the West of England, Bristol.
دکتر فارنون الوود از دانشگاه غرب انگلستان، بریستول، می گوید: «روغن پالم مطمئناً یکی از بزرگترین تهدیدها برای تنوع زیستی جهانی است.

‘Palm oil is replacing rainforest, and rainforest is where all the species are. That’s a problem.’ This has led to some radical questions among environmentalists, such as whether consumers should try to boycott palm oil entirely.
روغن پالم جایگزین جنگل های بارانی می شود و جنگل های بارانی جایی است که همه گونه ها در آن هستند. این یک مشکل است.» این باعث ایجاد برخی سؤالات بنیانی در میان طرفداران محیط زیست شده است، مانند اینکه آیا مصرف کنندگان باید سعی کنند روغن پالم را به طور کامل تحریم کنند.

Meanwhile Bhavani Shankar, Professor at London’s School of Oriental and African Studies, argues, ‘It’s easy to say that palm oil is the enemy and we should be against it.
در همین حال، باوانی شانکار، استاد دانشکده مطالعات شرقی و آفریقایی لندن، استدلال می‌کند: «به راحتی می‌توان گفت که روغن پالم دشمن است و ما باید با آن مخالف باشیم.

It makes for a more dramatic story, and it’s very intuitive. But given the complexity of the argument, I think a much more nuanced story is closer to the truth.’
این یک داستان دراماتیک تر می سازد و بسیار شهودی است. اما با توجه به پیچیدگی این موضوع، فکر می‌کنم داستان بسیار ظریف‌تری وجود دارد که به حقیقت نزدیک‌تر است.»

One response to the boycott movement has been the argument for the vital role palm oil plays in lifting many millions of people in the developing world out of poverty.
E یکی از واکنش ها به جنبش تحریم، استدلال نقش حیاتی روغن پالم در رهایی میلیون‌ها نفر در کشورهای در حال توسعه از فقر بوده است.

Is it desirable to have palm oil boycotted, replaced, eliminated from the global supply chain, given how many low-income people in developing countries depend on it for their livelihoods?
آیا با توجه به اینکه چه تعداد از افراد کم درآمد در کشورهای در حال توسعه برای امرار معاش به آن وابسته هستند، تحریم، جایگزینی و حذف روغن پالم از زنجیره تامین جهانی مطلوب است؟

How best to strike a utilitarian balance between these competing factors has become a serious bone of contention.
اینکه چگونه می توان تعادل سودمندی بین این عوامل متضاد ایجاد کرد، به موضوعی جدی تبدیل شده است.

Even the deforestation argument isn’t as straightforward as it seems.
حتی بحث جنگل زدایی آنقدرها هم که به نظر می رسد ساده نیست.

Oil palm plantations produce at least four and potentially up to ten times more oil per hectare than soybean, rapeseed, sunflower or other competing oils.
مزارع نخل روغنی حداقل چهار و به طور بالقوه تا ده برابر روغن بیشتری نسبت به روغن های سویا، کلزا، آفتابگردان یا سایر روغن های رقیب در هر هکتار تولید می کنند.

That immensely high yield – which is predominantly what makes it so profitable – is potentially also an ecological benefit.
این بازده بسیار بالا - که عمدتاً چیزی است که آن را بسیار سودآور می کند - به طور بالقوه یک مزیت زیست محیطی نیز محسوب می شود.

If ten times more palm oil can be produced from a patch of land than any competing oil, then ten times more land would need to be cleared in order to produce the same volume of oil from that competitor.
اگر می توان از یک قطعه زمین نخل، ده برابر روغن بیشتری نسبت به هر روغن رقیب دیگری تولید کرد، ده برابر زمین بیشتری باید پاکسازی شود تا بتوان همان حجم روغن را از آن مزرعه رقیب تولید نمود.

As for the question of carbon emissions, the issue really depends on what oil palm trees are replacing. Crops vary in the degree to which they sequester carbon – in other words, the amount of carbon they capture from the atmosphere and store within the plant.
در مورد مسئله انتشار کربن، این موضوع واقعاً به این بستگی دارد که درختان نخل روغنی جایگزین چه چیزی می شوند. محصولات از نظر میزان جذب کربن - به عبارت دیگر، میزان کربنی که از اتمسفر می گیرند و در گیاه ذخیره می کنند، متفاوت هستند.

The more carbon a plant sequesters, the more it reduces the effect of climate change.
هرچه یک گیاه کربن بیشتری را جذب کند، تأثیر تغییرات آب و هوایی را کاهش می دهد.

As Shankar explains: ‘[Palm oil production] actually sequesters more carbon in some ways than other alternatives. […] Of course, if you’re cutting down virgin forest it’s terrible – that’s what’s happening in Indonesia and Malaysia, it’s been allowed to get out of hand. But if it’s replacing rice, for example, it might actually sequester more carbon.’
همانطور که شانکار توضیح می‌دهد: «[تولید روغن پالم] در واقع کربن بیشتری را به جهاتی نسبت به سایر جایگزین‌ها جذب می‌کند. البته، اگر جنگل بکر را قطع کنید، وحشتناک است – این همان چیزی است که در اندونزی و مالزی اتفاق می افتد و اجازه داده شده است که از کنترل خارج شود. اما اگر به عنوان مثال جایگزین برنج شود، ممکن است در واقع کربن بیشتری را جذب کند.

The industry is now regulated by a group called the Roundtable on Sustainable Palm Oil (RSPO), consisting of palm growers, retailers, product manufacturers, and other interested parties.
G این صنعت در حال حاضر توسط گروهی به نام میز گرد مربوط به روغن نخل پایدار (RSPO) اداره می شود که متشکل از پرورش دهندگان نخل، خرده فروشان، تولیدکنندگان این محصول و سایر اشخاص ذینفع است.

Over the past decade or so, an agreement has gradually been reached regarding standards that producers of palm oil have to meet in order for their product to be regarded as officially ‘sustainable’.
در حدود یک دهه گذشته، به تدریج توافقی در مورد استانداردهایی حاصل شده است که تولیدکنندگان روغن پالم باید رعایت کنند تا محصول آنها به طور رسمی "پایدار" در نظر گرفته شود.

The RSPO insists upon no virgin forest clearing, transparency and regular assessment of carbon stocks, among other criteria.
RSPO بر عدم پاکسازی جنگل های بکر، شفافیت و ارزیابی منظم ذخایر کربن نسبت به جمله معیارهای دیگر اصرار دارد.

Only once these requirements are fully satisfied is the oil allowed to be sold as certified sustainable palm oil (CSPO).
تنها زمانی که این الزامات به طور کامل برآورده شود، روغن مجاز به فروش به عنوان روغن پالم پایدار (CSPO) است.

Recent figures show that the RSPO now certifies around 12 million tonnes of palm oil annually, equivalent to roughly 21 percent of the world’s total palm oil production.
ارقام اخیر نشان می دهد که RSPO اکنون سالانه به حدود 12 میلیون تن روغن پالم مجوز می دهد که معادل تقریباً 21 درصد از کل تولید روغن پالم در جهان است.

There is even hope that oil palm plantations might not need to be such sterile monocultures, or ‘green deserts’, as Ellwood describes them.
حتی این امید وجود دارد که مزارع نخل روغنی ممکن است نیازی نداشته باشند که آن گونه که الوود آنها را توصیف می کند، به صورت تک کشت های عقیم یا «کویرهای سبز» باشند.

New research at Ellwood’s lab hints at one plant which might make all the difference.
تحقیقات جدید در آزمایشگاه الوود به یک گیاه اشاره می کند که ممکن است همه چیز را تغییر دهد.

The bird’s nest fern (Asplenium nidus) grows on trees in an epiphytic fashion (meaning it’s dependent on the tree only for support, not for nutrients), and is native to many tropical regions, where as a keystone species it performs a vital ecological role.
سرخس لانه پرنده (Asplenium nidus) روی درختان به صورت اپی فیتی رشد می کند (به این معنی که فقط برای حمایت شدن به درخت وابسته است، نه برای تغذیه کردن)، و بومی بسیاری از مناطق گرمسیری است، که در آنجا به عنوان یک گونه اصلی نقش اکولوژیکی حیاتی ایفا می کند.

Ellwood believes that reintroducing the bird’s nest fern into oil palm plantations could potentially allow these areas to recover their biodiversity, providing a home for all manner of species, from fungi and bacteria, to invertebrates such as insects, amphibians, reptiles and even mammals.
الوود معتقد است که معرفی مجدد سرخس لانه پرنده به مزارع نخل روغنی می تواند به طور بالقوه به این مناطق امکان احیای تنوع زیستی خود را بدهد و زیستگاهی برای انواع گونه ها از قارچ ها و باکتری ها گرفته تا بی مهرگان مانند حشرات، دوزیستان، خزندگان و حتی پستانداران فراهم کند.

Questions & answers

نظرات کاربران

هنوز نظری درج نشده است!