Bullying from crisis management to prevention

<strong>Persistent bullying</strong> is one of the worst experiences a child can face.
<strong>خشونت و زورگویی متداوم</strong> یکی از بدترین تجربه هایی است که کودک می تواند با آن روبرو شود.

How can it be <strong>prevented?</strong> Peter Smith, Professor of Psychology at the University of Sheffield, directed the Sheffield Anti-Bullying Intervention Project, funded by the Department for Education.
چگونه می توان از بروز آن <strong>جلوگیری کرد</strong>؟ "پیتر اسمیت"، استاد روانشناسی در دانشگاه "شفیلد"، پروژه مداخله ضد زورگویی شفیلد را که توسط بخش آموزش تاسیس و بنیان گذاری شده است، مدیریت می نماید.

Here he <strong>reports</strong> on his findings.
در اینجا <strong>گزارشات</strong> او را از یافته هایش را داریم.

Bullying can take <strong>a variety</strong> of forms, from the verbal - being taunted or called hurtful names - to the physical - being kicked or shoved - as well as indirect forms, such asbeing excluded from social groups.
آزار و اذیت می تواند انواع <strong>مختلفی</strong> داشته باشد که از ازار و اذیت لفظی گرفته- طعنه زدن یا نام های بد و زننده صدا زدن فرد- تا آزارهای جسمی- همچون لگد زدن و هل دادن- و همچنین اشکال غیر مستقیم از جمله آزار و اذیت در گروه های اجتماعی همگی جز این مقوله به حساب می آیند.

<strong>A survey</strong> I conducted with Irene Whitney found that in British primary schools up to a quarter of pupils reported experience of bullying, which in about one in ten cases was persistent.
<strong>نظرسنجی</strong> که من با "ایرن ویتنی" انجام دادم، نشان داد که در مدارس ابتدایی انگلیس، حداکثر یک چهارم دانش آموزان تجربه آزار و اذیت را گزارش می دهند که از هر ده مورد آن ها یک مورد متداوم و ادامه دار است.

There was less bullying in <strong>secondary schools</strong>, with about one in twenty-five suffering persistent bullying, but these cases may be particularly recalcitrant.
میزان زورگویی در <strong>مدارس متوسطه و دبیرستان </strong>کمتر بوده است؛ از هر 25 نفر یک نفر آزار و اذیت دیده است اما این موارد ممکن است به شکل خاصی غیر قابل فهم باشند.

<strong> </strong>

Bullying is <strong>clearly</strong> unpleasant, and can make the child experiencing it feel unworthy and depressed.
<strong>کاملا واضح </strong>و مشخص است که زورگویی و قلدری ناخوشایند است و می تواند باعث شود تا کودک احساس بی لیاقتی و افسردگی کند.

<strong>In extreme cases</strong> it can even lead to suicide, though this is thankfully rare.
<strong>در موارد شدید </strong>حتی می تواند منجر به خودکشی شود، اگرچه این اتفاق بسیار نادر است.

<strong>Victimised pupils</strong> are more likely to experience difficulties with interpersonal relationships as adults, while children who persistently bully are more likely to grow up to be physically violent, and convicted of anti-social offences.
<strong>دانش آموزان قربانی </strong>احتمالا در بزرگسالی در روابط بین فردی دچار مشکل می شوند، این در حالی است که کودکانی که مدام زورگویی و قلدری می کنند، بیشتر رشد می کنند تا از نظر جسمی خشن باشند (و معمولا هم در بزرگسالی) به جرایم ضد اجتماعی محکوم می شوند.

Until recently, not much was known about the topic, and little help was available to teachers to deal with <strong>bullying.</strong>
تا همین اواخر، اطلاعات زیادی در خصوص این موضوع وجود نداشت و کمک کمی برای معلمان در خصوص مقابله با <strong>زورگویی</strong> بود.

<strong>Perhaps </strong>as a consequence, schools would often deny the problem.
<strong>ممکن است </strong>به عنوان یک نتیجه، مدارس غالبا این مشکل را انکار کنند.

‘There is no bullying at this school’ has been a common refrain, almost <strong>certainly</strong> untrue.
بیان جمله "هیچ زورگو و قلدری در این مدرسه وجود ندارد" یکی از امتناع های رایج (مدارس) بوده است که تقریبا می توان گفت <strong>قطعا</strong> خلاف واقع است.

<strong>Fortunately </strong>more schools are now saying: There is not much bullying here, but when it occurs we have a clear policy for dealing with it.
<strong>خوشبختانه</strong> اکنون مدارس بیشتری وجود دارند که اظهار می کنند: اینجا آزار و اذیت زیادی وجود ندارد اما این اتفاق به این دلیل است که ما سیاست مشخصی برای مقابله با این (ناهنجاری) داریم.

’Three <strong>factors </strong>are involved in this change.
سه <strong>فاکتور</strong> مهم در این تغییر دخیل هستند.

First is an <strong>awareness </strong>of the severity of the problem.
فاکتور اول <strong>آگاهی</strong> از شدت مسئله است.

Second, <strong>a number of</strong> resources to help tackle bullying have become available in Britain.
فاکتور دوم در خصوص<strong> تعدادی از </strong>منابع است که برای کمک به مقابله با زورگویی و قلدری در انگلیس در دسترس (مدارس و افراد) قرار گرفته اند.

For example, the Scottish <strong>Council</strong> for Research in Education produced a package of materials, Action Against Bullying, circulated to all schools in England and Wales as well as in Scotland in summer 1992, with a second pack, Supporting Schools Against Bullying, produced the following year.
به عنوان مثال <strong>شورای</strong> اسکاتلند برای تحقیقات در دپارتمان آموزش، پکیجی از چند مورد را تهیه کرد که اقدامی علیه زورگویی بود و در تابستان سال 1992 در تمام مدارس انگلستان و ولز و همچنین اسکاتلند پخش شد؛ با پخش پکیج دوم، مدارس پشتیبان در برابر زورگویی و قلدری، موارد زیر را به وجود آورند.

In Ireland, <strong>Guidelines</strong> on Countering Bullying Behaviour in Post-Primary Schools was published in 1993.
در ایرلند، <strong>دستورالعمل های </strong>مقابله با رفتار قلدری در مدارس، پس از دبستان در سال 1993 منتشر شد.

Third, there is evidence that these materials work, and that schools can <strong>achieve</strong> something.
فاکتور سوم در خصوص شواهد موجود بود که نشان می داد این پکیج ها نتیجه بخش هستند و مدارس می توانند با کمک آن ها به نتایج (مطلوبی) <strong>برسند. </strong>

This comes from <strong>carefully</strong> conducted ‘before and after’ evaluations of interventions in schools, monitored by a research team.
این موضوع حاصل ارزیابی <strong>دقیق</strong> قبل و بعد از مداخلات این فاکتورها در مدارس است که توسط یک تیم تحقیقاتی کنترل می شود.

In Norway, after an <strong>intervention </strong>campaign was introduced nationally, an evaluation of forty-two schools suggested that, over a two-year period, bullying was halved.
در نروژ، پس از <strong>معرفی</strong> یک کارگزار مداخله ای در سطح ملی، ارزیابی چهل و دو مدرسه نشان داد که در طی یک دوره دو ساله، زورگویی حدود 50 درصد کاهش یافته است.

The Sheffield <strong>investigation</strong>, which involved sixteen primary schools and seven secondary schools, found that most schools succeeded in reducing bullying.
<strong>تحقیقات</strong> شفیلد که شامل 16 مدرسه ابتدایی و 7 مدرسه متوسطه بود، نشان داد که اکثر مدارس موفق به کاهش آمار زورگویی و قلدری شده اند.

<strong> </strong>

<strong>Evidence</strong> suggests that a key step is to develop a policy on bullying, saying clearly what is meant by bullying, and giving explicit guidelines on what will be done if it occurs, what records will be kept, who will be informed, what sanctions will be employed.
<strong>شواهد</strong> نشان می دهد که راه حل کلیدی برای سیاست در برابر زورگویی و قلدری، توضیح واضح و شفافی از معنای قلدری و راهنمایی های صریح و صحیح برای زمانی که قلدری اتفاق می افتد، چه سوابقی ثبت شود، به چه کسی اطلاع داده شود و چه تحریم ها و جریمه هایی برای فرد زورگو در نظر گرفته شود، است. 

<strong>The policy</strong> should be developed through consultation, over a period of time - not just imposed from the head teacher’s office.
<strong>این سیاست </strong>و خط مشی باید از طریق مشاوره در طی یک دوره زمانی- نه فقط از طریق دفتر معلم- تدوین و تعیین شود.

<strong>Pupils,</strong> parents and staff should feel they have been involved in the policy, which needs to be disseminated and implemented effectively.
<strong>دانش آموزان</strong>، والدین و کارکنان باید احساس کنند که در این سیاست مشارکت داشته اند؛ این سیاست نیز باید به شکل موثری منتشر و اجرا شود.

Other actions can be taken to back up the policy.
<strong>اقدامات</strong> دیگری را می توان برای تهیه نسخه پشتیبان از سیاست مذکور انجام داد.

There are ways of dealing with the <strong>topic </strong>through the curriculum, using video, drama and literature.
روش های دیگری برای پرداختن به<strong> موضوع</strong> همچون از طریق برنامه درسی، با استفاده از فیلم، نمایش و تحقیق وجود دارد.

These are useful for raising <strong>awareness</strong>, and can best be tied in to early phases of development, while the school is starting to discuss the issue of bullying.
در حالی که مدرسه (مدارس) شروع به بحث در خصوص آزار و اذیت و زورگویی می کنند، این موارد برای افزایش <strong>آگاهی</strong> مفید است و می تواند به بهترین وجه با مراحل ابتدایی توسعه مرتبط باشد.

They are also <strong>useful </strong>in renewing the policy for new pupils, or revising it in the light of experience.
آن ها (موارد مربوط به زورگویی و راهکارهای آن) همچنین در تجدید خط مشی دانش آموزان جدید یا تجدید نظر در پرتو تجربه افراد قبلی <strong>مفید</strong> هستند.

But <strong>curriculum work</strong> alone may only have short-term effects; it should be an addition to policy work, not a substitute.
اما <strong>برنامه کاری درسی </strong>به تنهایی ممکن است فقط اثرات کوتاه مدت داشته باشد. این موضوع باید به اجرای سیاست ها (در خصوص از بین بردن زورگویی) افزوده شود، نه اینکه جایگزین آنها شود.

There are also ways of working <strong>with individual</strong> pupils, or in small groups.
همچنین روش هایی برای کار با هر دانش آموزان <strong>به طور مجزا</strong> یا در گروه های کوچک وجود دارد.

Assertiveness training for pupils who are liable to be victims is worthwhile, and certain approaches to group bullying such as 'no blame’, can be useful in changing the behaviour of bullying pupils without confronting them directly, although other sanctions may be needed for those who continue with persistent <strong>bullying</strong>.
آموزش قاطع بودن برای دانش آموزانی که احتمال دارد قربانی شوند ارزشمند است و روش های خاصی برای آزار و اذیت گروهی همچون "سرزنش نکردن" می تواند در تغییر رفتار دانش آموزان زورگو بدون مقابله مستقیم با آن ها تاثیر گذار و مفید باشد، اگرچه ممکن است برای کسانی که به<strong> قلدری های</strong> خود ادامه می دهند، نیاز به مجازات های دیگری باشد.

Work in the playground is important, too. 
کار در زمینه تفریح نیز مهم است.

One <strong>helpful</strong> step is to train lunchtime supervisors to distinguish bullying from playful fighting, and help them break up conflicts.
یک اقدام<strong> مفید</strong> در این زمینه آن است که به ناظرانی که در سالن نهار مراقب بچه ها هستند، تفاوت قلدری از بازیگوشی را آموزش دهید تا بتوانند به درگیری های بین بچه ها خاتمه دهند.

Another <strong>possibility</strong> is to improve the playground environment, so that pupils are less likely to be led into bullying from boredom or frustration.
<strong>احتمال </strong>دیگر در خصوص بهبود محیط تفریح است، به طوری که دانش آموزان کمتر به خاطر بی حوصلگی یا سرخوردگی به سمت قلدری بروند.

<strong> </strong>

With these <strong>developments,</strong> schools can expect that at least the most serious kinds of bullying can largely be prevented.
با این <strong>تحولات</strong>، مدارس می توانند انتظار داشته باشند که حداقل بتوانند تا حد زیادی از جدی ترین انواع زورگویی و قلدری جلوگیری کنند.

The more <strong>effort</strong> put in and the wider the whole school involvement, the more substantial the results are likely to be.
هرچه بیشتر <strong>تلاش</strong> شود و جمعیت بیشتری از مدرسه درگیر این تلاش باشند، نتایج به دست آمده قابل توجه تر خواهد بود.

<strong>The reduction</strong> in bullying - and the consequent improvement in pupil happiness - is surely a worthwhile objective.
<strong>کاهش</strong> آزار و اذیت و در نتیجه بهبود میزان شادی بچه ها مطمئنا یک هدف ارزشمند است.