Vanilla – the most wonderful flavor in the world

Vanilla is the most popular and widely used <strong>flavor</strong> in the world. 
وانیل محبوب ترین و پرمصرف ترین <strong>طعم دهنده</strong> در جهان است.

And, yet, the vanilla orchid is only <strong>grown</strong> in a few countries. 
و با این حال، ارکیده وانیلی تنها در چند کشور <strong>رشد</strong> می کند.

Below you’ll <strong>discover</strong> why these countries are ideal and how the vanilla from each region differs.
در ادامه خواهید <strong>فهمید</strong> که چرا این کشورها ایده آل هستند و وانیل هر منطقه چقدر متفاوت است.

<strong>Mexico. 
</strong>مکزیک

Vanilla (‘Vanilla planifolia Andrews) originated in Mexico and for centuries was the <strong>exclusive</strong> secret of the native Totonac Indians, who were later conquered by the Aztecs. 
وانیل (‘Vanilla planifolia Andrews)  از مکزیک سرچشمه گرفت و برای قرن ها راز <strong>انحصاری</strong> سرخپوستان بومی توتوناک بود که بعداً توسط آزتک ها فتح شدند.

The Aztecs in turn were <strong>conquered</strong> by the Spanish forces led by Cortez in 1520. 
آزتک ها به نوبه خود توسط نیروهای اسپانیایی به رهبری کورتز در سال 1520 <strong>فتح شدند</strong>.

He brought vanilla pods home to Spain, thus <strong>introducing</strong> the flavorful pods to the rest of the world. 
او غلاف های وانیل را به اسپانیا آورد و بدین ترتیب غلاف های خوش طعم را به سایر نقاط جهان <strong>معرفی کرد</strong>.

However, Mexico remained the sole <strong>grower</strong> of vanilla for another 300 years. 
با این حال مکزیک تا 300 سال دیگر تنها <strong>پرورش دهنده</strong> وانیل باقی ماند.

The particular <strong>relationship</strong> between the vanilla orchid and an indigenous bee called the Melipone was crucial. 
<strong>رابطه</strong> خاص بین ارکیده وانیلی و یک زنبور بومی به نام Melipone بسیار مهم بود.

It was responsible for pollinating the flowers, resulting in fruit <strong>production</strong>. 
که وظیفه گرده افشانی گلها و در نتیجه <strong>تولید</strong> میوه را بر عهده داشت.

Vanilla pods should be picked when the <strong>tip</strong> begins to turn yellow. 
غلاف وانیل را باید زمانی که <strong>نوک</strong> آن شروع به زرد شدن کرد، چید.

The curing process gives the <strong>pods</strong> their characteristic brown color as well as their flavor and aroma. 
فرآیند پخت، به <strong>غلاف ها</strong>، آن رنگ قهوه ای خاص و همچنین طعم و عطر را می دهد.

In Mexico, farmers cure the pods by <strong>wrapping</strong> them in blankets and straw mats and then placing them in ovens for 24 to 48 hours. 
در مکزیک، کشاورزان غلاف ها را با <strong>پیچاندن</strong> آنها در پتوها و زیراندازهای حصیری و سپس قرار دادن آنها در کوره به مدت 24 تا 48 ساعت فراوری می کنند.

After that, the pods are spread outdoors to <strong>absorb</strong> heat during the day and then placed in wooden boxes overnight. 
پس از آن، غلاف ها را در فضای باز پخش می کنند تا گرما را در طول روز <strong>جذب کنند</strong> و سپس در طول شب، آنها را در جعبه های چوبی قرار می دهند.

Once properly <strong>cured</strong>, they are stored to further develop the flavor. 
هنگامی که به درستی <strong>پخته شدند</strong>، برای اینکه طعم بیشتری بگیرند، ذخیره می شوند.

The entire curing process takes three to six months, making it a very <strong>labor-intensive</strong> process. 
کل فرآیند پخت 3 تا 6 ماه طول می کشد و آن را به یک فرآیند بسیار <strong>پر زحمت</strong> تبدیل می کند.

Vanilla from Mexico has a flavor that combines creamy tones with a deep, spicy character, making it a delicious <strong>complement</strong> to chocolate, cinnamon and other warm spices. 
وانیل مکزیکی دارای طعمی است که رنگ های خامه ای را با خواص عمیق و تند ترکیب می کند و آن را به <strong>مکملی</strong> خوشمزه برای شکلات، دارچین و سایر ادویه های گرم تبدیل می کند.

It also works <strong>wonderfully</strong> in tomato sauces.
در سس های گوجه فرنگی نیز <strong>فوق العاده</strong> عمل می کند.

<strong>Madagascar. 
</strong>ماداگاسکار

Around 1793, a vanilla plant was <strong>smuggled</strong> from Mexico to the Island of Reunion, east of Africa. 
حدود سال 1793، یک گیاه وانیل از مکزیک به جزیره Reunion در شرق آفریقا <strong>قاچاق</strong> شد.

For almost 50 years, the production of vanilla <strong>struggled</strong>. 
برای تقریبا 50 سال، تولید وانیل <strong>با مشکل مواجه شد</strong>.

The vines grew successfully with beautiful blossoms but vanilla pods were infrequent. 
انگورها با شکوفه های زیبا به خوبی رشد کردند، اما غلاف وانیل کمیاب شد.

Without the Melipone bee, the flowers weren’t being fertilized beyond occasional pollination by other <strong>insects</strong>. 
بدون زنبور Melipone، گلها از طریق گرده افشانی گاه به گاه توسط <strong>حشرات</strong> دیگر بارور نمی شدند.

It wasn’t until 1836 that Charles Morren, a Belgian botanist, <strong>discovered</strong> the pollination link between bee and plant. 
تا سال 1836 بود که چارلز مورن، گیاه شناس بلژیکی، ارتباط بین گرده افشانی زنبور و گیاه را <strong>کشف کرد</strong>.

And then in 1841, Edmond Albius of Reunion developed an efficient method for <strong>fertilizing</strong> the flower by hand. 
و سپس در سال 1841، ادموند آلبیوس از Reunion یک روش کارآمد برای <strong>بارور کردن</strong> گل با دست ابداع کرد.

Now, growers could choose the best flowers to pollinate, resulting in a healthier and higher <strong>quality</strong> vanilla pod. 
اکنون، پرورش دهندگان می توانند بهترین گل ها را برای گرده افشانی انتخاب کنند و در نتیجه غلاف وانیلی سالم تر و با <strong>کیفیت</strong> تری تولید شود.

Eventually, the plants arrived on the nearby island of Madagascar, where hand pollination <strong>proved</strong> its worth.
در نهایت، گیاهان به جزیره مجاور ماداگاسکار رسیدند، جایی که گرده افشانی دستی ارزش خود را <strong>ثابت کرد</strong>.

Assisted by the climate and rich soil, hand pollination by the country’s skilled farmers has enabled Madagascar to become the world’s top vanilla <strong>producer</strong> in quantity and, many would argue, quality. 
با کمک آب و هوا و خاک غنی، گرده افشانی دستی توسط کشاورزان ماهر این کشور، ماداگاسکار را قادر می سازد تا از نظر کمیت و، بسیاری معتقدند، از نظر کیفیت به بزرگترین <strong>تولید کننده</strong> وانیل در جهان تبدیل شود.

The curing <strong>process</strong> is similar to that in Mexico with one difference. 
<strong>فرآیند</strong> پخت مشابه با مکزیک فقط با یک تفاوت است.

The farmers initiate the process by <strong>immersing</strong> the green vanilla pods in hot water for some time. 
کشاورزان فرآیند را با <strong>غوطه ور کردن</strong> غلاف های سبز وانیل برای مدتی در آب داغ آغاز می کنند.

They then store them in sweat boxes before beginning the routine of spreading them outdoors during the day and <strong>packing</strong> them away at night. 
سپس آنها را قبل از شروع روال پخش کردن، در خارج از منزل در طول روز در جعبه های عرق نگه می دارند و سپس در طول شب آنها را <strong>بسته بندی می کنند</strong>.

The different curing method used contributes to the overall <strong>flavor</strong> of the vanilla. 
روش های مختلف پخت مورد استفاده در <strong>طعم</strong> کلی وانیل موثر است.

The sweet, creamy and mellow flavor is the one most people <strong>identify</strong> with vanilla. 
طعم شیرین، خامه ای و ملایم طعمی است که بیشتر مردم، وانیل را با آن <strong>می شناسند</strong>.

This flavor and the pod’s ability to hold that flavor in both hot and cold applications make it an <strong>exceptional</strong> ‘all-purpose’ vanilla which is many people’s first choice for a wide range of sweet recipes – from cooking and baking to ice creams and buttercreams. 
این طعم و توانایی غلاف در نگه داشتن آن طعم در هر دو نوع کاربرد سرد و گرم، آن را به یک وانیل "همه منظوره" <strong>استثنایی</strong> تبدیل می کند که اولین انتخاب بسیاری از مردم برای طیف گسترده ای از دستور پخت های شیرین است - از آشپزی و پخت نان گرفته تا بستنی و کره.

<strong>Tahiti. 
</strong>تاهیتی

Like the other countries, Tahiti’s tropical climate makes it ideal for <strong>growing</strong> vanilla. 
مانند سایر کشورها، آب و هوای گرمسیری تاهیتی آن را برای <strong>کشت</strong> وانیل ایده آل می کند.

However, Tahiti differs in the species of vanilla that is most <strong>common</strong>: Vanilla tahitensis Moore. 
با این حال، تاهیتی در تولید گونه‌ای از وانیل که بیشتر <strong>رایج</strong> است، با سایر کشورها متفاوت است: Vanilla tahitensis

This is the <strong>hybrid</strong> of two vanilla species introduced in the 1800s. 
این گونه، <strong>ترکیبی</strong> از دو گونه از وانیل است که در دهه 1800 معرفی شد.

These two species were <strong>skilfully</strong> crossed in the next few decades, to create the plump Tahitian vanilla pods we know today. 
این دو گونه به طرز <strong>ماهرانه‌ای</strong> در چند دهه بعدی با یکدیگر ترکیب شدند تا غلاف‌های وانیلی تاهیتی را که امروزه می‌شناسیم، ایجاد کنند.

The <strong>curing</strong> process also differs from other countries. 
فرایند <strong>پخت</strong> نیز با کشورهای دیگر متفاوت است.

Mature pods are first stacked in a cool place until they are completely brown (five to ten days) and then rinsed briefly in clear water, a <strong>unique</strong> characteristic of the method used in Tahiti. 
غلاف های بالغ ابتدا در یک مکان خنک روی هم چیده می شوند تا کاملاً قهوه ای شوند (پنج تا ده روز) و سپس برای مدت کوتاهی در آب زلال شسته می شوند که این، ویژگی <strong>منحصر به فرد</strong> روش مورد استفاده در تاهیتی است.

For the next month, growers <strong>expose</strong> the pods to the gentle morning sunlight. 
برای ماه بعد، پرورش دهندگان غلاف ها را در <strong>معرض</strong> نور ملایم آفتاب صبحگاهی قرار می دهند.

In the afternoon, they bind the pods in cloths and store them in crates until the next morning, to <strong>promote</strong> transpiration. 
بعد از ظهر، غلاف ها را در پارچه هایی می بندند و تا صبح روز بعد در جعبه ها نگهداری می کنند تا تعرق <strong>تشدید شود</strong>.

Little by little, the vanilla pods lose weight and <strong>shrink</strong>. 
کم کم غلاف های وانیل وزن کم می کنند و <strong>جمع می شوند</strong>.

Throughout this phase, the workers carefully <strong>smooth</strong> and even out the pods with their fingers. 
در طول این مرحله، کارگران با انگشتان خود غلاف ها را با دقت <strong>صاف</strong> و یکدست می کنند.

Then after a month, the final step is to leave the pods in a shaded and well-ventilated spot for 40 days to lower their <strong>moisture</strong> content. 
سپس پس از یک ماه، مرحله نهایی این است که غلاف ها را به مدت 40 روز در مکانی سایه دار و دارای تهویه مناسب قرار دهید تا میزان <strong>رطوبت</strong> آنها کاهش یابد.

This species of orchid combined with Tahiti’s advantageous climate and soil results in a vanilla that has fruity and <strong>sweet</strong> tones. 
این گونه از ارکیده در ترکیب با آب و هوا و خاک مناسب تاهیتی، وانیلی تولید می کند که طعم میوه ای و <strong>شیرین</strong> دارد.

Tahitian vanilla is especially <strong>vulnerable</strong> to heat and is therefore best used in refrigerated and frozen desserts, fruit pies and smoothies. 
وانیل تاهیتی به طرز خاصی در برابر گرما <strong>آسیب پذیر است</strong> و بنابراین بهتر است در دسرهای یخچالی و یخ زده، پای میوه و اسموتی ها استفاده شود.

<strong>Indonesia. 
</strong>اندونزی

Indonesia is the second largest producer of vanilla. However, Indonesian production methods focus on <strong>quantity</strong> over quality. 
اندونزی دومین تولید کننده وانیل است. با این حال، روش های تولید اندونزی بر <strong>کمیت</strong> بیش از کیفیت تمرکز دارد.

Unlike other regions, where vanilla beans are picked only when ripe, Indonesian growers <strong>harvest</strong> all the beans at one time, a labor-saving adjustment. 
بر خلاف سایر مناطق، که دانه‌های وانیل را فقط در زمان رسیدن می چینند، تولیدکنندگان اندونزیایی همه دانه‌ها را در یک زمان <strong>برداشت می‌کنند</strong> که این امر باعث صرفه‌جویی در نیروی کار می‌شود.

The curing process also features production shortcuts such as the use of propane heaters to speed up <strong>drying</strong>. 
فرآیند پخت همچنین شامل روش های تسریع کننده تولید مانند استفاده از بخاری های پروپان برای سرعت بخشیدن به <strong>خشک</strong> <strong>شدن</strong> است.

The use of such heat, which chemically alters the beans, essentially ‘bums off flavor components while adding a smoky tone, resulting in a less complex taste and a <strong>sharper</strong> flavor. 
استفاده از چنین حرارتی که از نظر شیمیایی دانه ها را تغییر می‌دهد، اساساً اجزای طعم دهنده را از بین می‌برد و در عین حال رنگی دودی به آن اضافه می‌کند و در نتیجه مزه پیچیده‌تر و طعم <strong>تندتری</strong> ایجاد می‌کند.

Indonesian vanilla works well when <strong>blended</strong> with vanillas from other regions and, because it’s more economical, it makes the end product more affordable. 
وانیل اندونزیایی وقتی با وانیل های مناطق دیگر <strong>ترکیب می شود</strong> خوب عمل می کند و چون ارزانتر است، محصول نهایی را مقرون به صرفه تر می کند.