Papyrus

Used by the <strong>ancient</strong> Egyptians to make paper, the papyrus plant has helped to shape the world we live in. 
گیاه پاپیروس که مصریان <strong>باستان</strong> برای ساختن کاغذ از آن استفاده می کردند، به شکل گیری دنیایی که در آن زندگی می کنیم کمک کرده است<strong>.</strong>

Libraries and archives are cultural crossroads of knowledge exchange, where the past transmits information to the present, and where the present has the <strong>opportunity</strong> to inform the future. 
کتابخانه‌ها و بایگانی‌ها، چهارراه فرهنگی تبادل دانش هستند، جایی که گذشته اطلاعات را به حال منتقل می‌کند و زمان حال <strong>فرصتی</strong> برای اطلاع‌رسانی به آینده دارد.

Bureaucracies have become the backbone of <strong>civilizations</strong>, as governments try to keep track of populations, business transactions and taxes. 
بروکراسی ها به ستون فقرات <strong>تمدن</strong> ها تبدیل شده اند، زیرا دولت ها سعی می کنند جمعیت، معاملات تجاری و مالیات ها را پیگیری کنند.

At a personal level, our lives are <strong>governed</strong> by the documents we possess; we are certified on paper literally from birth to death. 
در سطح شخصی، زندگی ما توسط اسنادی که در اختیار داریم، <strong>اداره می شود</strong>. ما به معنای واقعی کلمه از تولد تا مرگ گواهینامه ای بر روی کاغذ داریم.

And written documentation carries enormous <strong>cultural</strong> importance: consider the consequences of signing the Foundation Document of the United Nations or the Convention on Biological Diversity. 
و اسناد مکتوب دارای اهمیت <strong>فرهنگی</strong> زیادی است: پیامدهای امضای سند بنیادی سازمان ملل یا کنوانسیون تنوع زیستی را در نظر بگیرید.

Documentation requires a writing tool and a surface upon which to record the information <strong>permanently</strong>. 
مستندسازی به یک ابزار نوشتاری و یک سطح نیاز دارد که اطلاعات بر روی آن<strong> به طور دائم</strong> ثبت شود.

About 5,000 years ago, the Sumerians started to use reeds or sticks to make marks on mud blocks which were then baked, but despite being <strong>fireproof</strong>, these were difficult to store. 
در حدود 5000 سال پیش، سومری ها شروع به استفاده از نی یا چوب برای ثبت آثار بر روی بلوک های گلی کردند که سپس پخته می شدند، اما با وجود<strong> نسوز بودن</strong>، نگهداری آنها دشوار بود.

Other cultures used more <strong>flexible</strong> but less permanent surfaces, including animal skins and wood strips. 
فرهنگ های دیگر از سطوح <strong>انعطاف</strong> <strong>پذیرتر</strong> اما با دوام کمتر، از جمله پوست حیوانات و نوارهای چوبی استفاده می کردند.

In western culture, the adoption of papyrus was to have a great <strong>impact</strong>. 
در فرهنگ غرب، پذیرش پاپیروس <strong>تأثیر</strong> زیادی داشت.

 Sheets of papyrus not only provide an invaluable record of people’s daily lives, they can also be dated using carbon-dating techniques, giving <strong>precise</strong> information about the age of the text written on them. 
  صفحات پاپیروس نه تنها رکورد ارزشمندی از زندگی روزمره مردم را ارائه می دهند، بلکه می توان آنها را با استفاده از تکنیک های تاریخ گذاری کربنی، تاریخ گذاری کرد و اطلاعات <strong>دقیقی</strong> در مورد سن متن نوشته شده بر روی آنها ارائه کرد.

Papyrus strongly <strong>associates</strong> with Egyptian culture, although all the ancient civilizations around the Mediterranean used it. 
پاپیروس به شدت با فرهنگ مصر <strong>مرتبط</strong> است، اگرچه تمام تمدن های باستانی اطراف مدیترانه از آن استفاده می کردند.

The papyrus sedge is a tall <strong>grass</strong>-like plant. 
سیج پاپیروس گیاهی بلند <strong>علف</strong> مانند است.

It had harvested from shallow water and <strong>swamplands</strong> on the banks of the River Nile. 
که از آب های کم عمق و <strong>باتلاق</strong> های ساحل رود نیل برداشت می شد.

Manufacturing sheets of papyrus from papyrus sedge was a complex, messy <strong>process</strong>. 
تولید ورقه های پاپیروس از سیج پاپیروس، <strong>فرآیندی</strong> پیچیده و نامرتب بود.

Pith from inside the plant’s stem cut into long <strong>strips</strong> that had laid side by side. 
مغزه از داخل ساقه گیاه به صورت <strong>نوارهای</strong> بلندی که کنار هم قرار گرفته بودند، بریده می شد.

These had then covered with a second layer of strips which had laid at right angles to the first, then soaked in water and <strong>hammered</strong> together. 
آنها را با یک لایه دوم از نوارهایی پوشانده شده بودند که با زاویه قائم نسبت به لایه اول قرار داشتند، سپس در آب خیس شده و به هم <strong>چسبانده می شدند</strong>.

The sheet then crushed to extract the water, dried and then polished to produce a high-quality writing surface, individual sheets could be <strong>glued</strong> together and rolled up to make scrolls or folded and bound to form books. 
سپس ورق له می شد تا آب آن را استخراج کرده، خشک می‌کنند و سپس صیقل دهند تا سطح نوشتاری با کیفیت بالا ایجاد شود، ورق‌های جداگانه را می‌توان به هم <strong>چسباند</strong> و برای ساختن طومارها پیچید یا تا کرد و کتاب‌ها را تشکیل داد.

In moist climates, the cellulose-rich sheets of papyrus would readily decay, becoming covered by mould or full of holes from attacks by <strong>insects</strong>. 
در آب و هوای مرطوب، ورقه‌های غنی از سلولز پاپیروس به آسانی پوسیده می‌شوند و در اثر حمله <strong>حشرات</strong> با کپک پوشیده شده یا پر از سوراخ می‌شوند.

But in dry climates, such as the Middle East, papyrus is a stable, rot-<strong>resistant</strong> writing surface. 
اما در آب و هوای خشک، مانند خاورمیانه، پاپیروس یک سطح نوشتاری پایدار و <strong>مقاوم</strong> در برابر پوسیدگی است.

The earliest known roll of papyrus scroll was found in the tomb of an <strong>official</strong> called Hemeka near Memphis, which was then the capital city of Egypt, and is around five thousand years old. 
اولین رول شناخته شده از طومار پاپیروس در مقبره یک <strong>مقام رسمی </strong>به نام Hemeka در نزدیکی ممفیس، که در آن زمان پایتخت مصر بود، پیدا ششه که حدود پنج هزار سال قدمت دارد.

in 79CE, nearly 2,000 papyrus scrolls in the library of Julius Caesar’s father-in-law were protected at Herculaneum by ash from the catastrophic <strong>eruption</strong> of Mount Vesuvius. 
در سال 79 میلادی، نزدیک به 2000 طومار پاپیروس در کتابخانه پدرزن ژولیوس سزار در هرکولانیوم توسط خاکستر در برابر <strong>فوران</strong> فاجعه بار کوه وزوویوس محافظت شد.

However, the most famous <strong>discoveries</strong> of papyrus have come from the rubbish dumps of the ancient town of Oxyrhynchus, some 160km south-west of Cairo, in the desert to the west of the Nile. 
با این حال، معروف‌ترین <strong>اکتشافات</strong> پاپیروس از بقایای شهر باستانی Oxyrhynchus، در حدود 160 کیلومتری جنوب غربی قاهره، در صحرای غرب نیل به دست آمده است.

Oxyrhynchus was a regional administrative <strong>capital</strong>. 
Oxyrhynchus یک <strong>پایتخت</strong> اداری در منطقه بود.

And for a thousand years generated vast amounts of administrative documentation, including accounts, tax returns and correspondence, which had periodically <strong>discarded</strong> to make room for more. 
و برای هزاران سال، تعداد زیادی اسناد اداری، از جمله حساب‌ها، اظهارنامه‌های مالیاتی و مکاتباتی که به‌طور دوره‌ای <strong>کنار گذاشته می شد </strong>تا فضای بیشتری را ایجاد شود، تولید می کرد.

Over time, a <strong>thick</strong> layer of sand covered these dumps, and they had forgotten. 
با گذشت زمان، یک لایه <strong>ضخیم</strong> از ماسه این بقایا را پوشانده بود و آنها فراموششان کرده بودند.

But the documents had <strong>protected</strong> by the sand, creating a time capsule that allowed astonishing glimpses into the lives of the town’s inhabitants over hundreds of years. 
اما این اسناد توسط شن ها <strong>محافظت شده بود</strong> و پوششی در طول زمان ایجاد کرد که دید فوق العاده ای نسبت به زندگی ساکنان این شهر در طول صدها سال ارائه می داد.

Collections of documents that record information and ideas have frequently been viewed as potentially dangerous. 
مجموعه‌ای از اسنادی که اطلاعات و ایده‌ها در آن ثبت شده باشد، اغلب به طور بالقوه، خطرناک تلقی می‌شوند.

For thousands of years, governments, despots and conquerors have resorted to burning libraries and books to rid themselves of inconvenient evidence or obliterate cultures and ideas that they found politically, morally or religiously unacceptable. 
برای هزاران سال، دولت‌ها، مستبدان و فاتحان به سوزاندن کتابخانه‌ها و کتاب‌ها متوسل شده‌اند تا خود را از شر شواهد ناخوشایند خلاص کنند یا فرهنگ‌ها و ایده‌هایی را که از نظر سیاسی، اخلاقی یا مذهبی غیرقابل قبول می‌دانستند، محو کنند.

One such calamity, the burning of the Great Library of Alexandria, and the papyrus scrolls and books it contained, has been mythologized and has come to symbolize the global loss of cultural knowledge. 
یکی از این مصیبت‌ها، سوزاندن کتابخانه بزرگ اسکندریه، و طومارهای پاپیروس و کتاب‌های موجود در آن، اسطوره‌سازی شده و نماد از دست دادن دانش فرهنگی جهانی است.

Besides their use in record-keeping, papyrus stems had used in many other aspects of Mediterranean life, such as for boat construction and making ropes, sails and baskets, as well as being a source of food. 
ساقه‌های پاپیروس علاوه بر استفاده در ثبت اسناد، در بسیاری از جنبه‌های دیگر زندگی مدیترانه‌ای، مانند ساخت قایق، ساختن طناب، بادبان و سبد، و همچنین منبع غذا استفاده می‌شد.

In 1969 the adventurer Thor Heyerdahl attempted to cross the Atlantic from Morocco in the boat Ra, to show that it was possible for mariners in ancient times to cross the Atlantic Ocean. 
در سال 1969، ثور هیردال، ماجراجو، تلاش کرد از مراکش با قایق Ra از اقیانوس اطلس عبور کند تا نشان دهد که در زمان های قدیم دریانوردان می توانستند از اقیانوس اطلس عبور کنند.

Ra made from bundles of papyrus stems and modelled on ancient Egyptian craft. 
Ra ساخته شده از دسته های ساقه پاپیروس و الگوبرداری از صنایع دستی مصر باستان.

As a marshland plant, papyrus sedge stabilizes soils and reduces erosion, while some investigations show that it has potential for water purification and sewage treatment. 
به عنوان یک گیاه باتلاقی، گل پاپیروس خاک را تثبیت می کند و فرسایش را کاهش می دهد، در حالی که برخی تحقیقات نشان می دهد که پتانسیل تصفیه آب و تصفیه فاضلاب را دارد.

True paper had probably invented in China in the first century CE. 
کاغذ واقعی احتمالاً در قرن اول میلادی در چین اختراع شده بود.

Like papyrus, it had constructed from a meshwork of plant fibres, but the Chinese used fibres from the white mulberry tree, which yielded a tough, flexible material that could be folded, stretched, and compressed. 
مانند پاپیروس، از شبکه‌ای از الیاف گیاهی ساخته شده بود، اما چینی‌ها از الیاف درخت توت سفید استفاده می‌کردند که ماده سخت و انعطاف‌پذیری را به دست می‌داد که می‌توان آن را تا کرد، کشید و فشرده کرد.

The adoption of this paper by western cultures soon rendered papyrus obsolete. 
پذیرش این مقاله توسط فرهنگ های غربی به زودی پاپیروس را منسوخ کرد.

Despite dreams of paper-free societies, western cultures still use enormous quantities of paper, often in ways that it would be inconceivable to use papyrus for. 
علیرغم رویاهای جوامع بدون کاغذ، فرهنگ های غربی هنوز از مقادیر زیادی کاغذ استفاده می کنند، اغلب به روش هایی که استفاده از پاپیروس برای آن غیرقابل تصور است.

As a paper substitute, the role of the papyrus sedge in western cultures has been superseded; papyrus is little more than a niche product for the tourist market. 
به عنوان یک جایگزین کاغذ، نقش جگر پاپیروس در فرهنگ های غربی جایگزین شده است. پاپیروس چیزی بیش از یک محصول خاص برای بازار گردشگری است.

What makes papyrus noteworthy for western societies nowadays is its use as the surface upon which our ancient ancestors recorded their lives, their art and their science. 
آنچه امروزه پاپیروس را برای جوامع غربی قابل توجه می کند، استفاده از آن به عنوان سطحی است که اجداد باستانی ما زندگی، هنر و علم خود را بر روی آن ثبت کرده اند.

In the words of the ancient Roman philosopher Pliny the Elder, it is ‘the material on which the immortality of human beings depends’. 
به قول فیلسوف رومی باستان، پلینی بزرگ، «ماده ای است که جاودانگی انسان ها به آن بستگی دارد».