Plastic is no longer fantastic

In 2017, Carlos Ferrando, a Spanish engineer-turned-entrepreneur, saw a piece of art in a museum that profoundly affected him. 
 در سال 2017، کارلوس فراندو، یک مهندس اسپانیایی که به کارآفرین تبدیل شده بود، یک اثر هنری را در یک موزه دید که عمیقاً او را تحت تأثیر قرار داد.

‘What Lies Under’, a photographic composition by Indonesian digital artist Ferdi Rizkiyanto, shows a child crouching by the edge of the ocean and ‘lifting up’ a wave, to reveal a cluster of assorted plastic <strong>waste</strong>, from polyethylene bags to water bottles. 
«What Lies Under»، یک عکاسی ترکیبی گرفته شده توسط هنرمند دیجیتال اندونزیایی «فردی ریزکیانتو»، کودکی را نشان می‌دهد که در لبه اقیانوس خم شده و موجی را «بالا» می آورد تا مجموعه‌ای از <strong>زباله‌های</strong> پلاستیکی مختلف، از کیسه‌های پلی اتیلن گرفته تا بطری‌های آب را نشان دهد.

The artwork, designed to raise public awareness, left Ferrando angry – and <strong>fuelled</strong> with entrepreneurial ideas. 
این اثر هنری که برای افزایش آگاهی عمومی طراحی شده بود، فراندو را عصبانی کرد و ایده‌های کارآفرینانه او را <strong>تقویت</strong> کرد.

Ferrando runs a Spanish-based design company, Closca, that produces an ingenious <strong>foldable</strong> bicycle helmet. 
 Ferrando یک شرکت طراحی مستقر در اسپانیا به نام Closca را اداره می کند که یک کلاه ایمنی <strong>تاشو</strong> مبتکرانه برای دوچرخه را تولید می کند.

But he has now also designed a stylish glass water bottle with a stretchy silicone strap and magnetic closure mechanism that means it can be <strong>attached</strong> to almost anything, from a bike to a bag to a pushchair handle. 
اما او اکنون یک بطری آب شیشه‌ای شیک با بند سیلیکونی کشسان و مکانیزم بسته شدن مغناطیسی طراحی کرده است که به این معنی است که می‌توان آن را تقریباً به هر چیزی، از دوچرخه گرفته تا کیف و دسته‌ی صندلی چرخ‌دار <strong>وصل کرد.</strong>

The <strong>product</strong> comes with an app that tells people where they can fill their bottles with water for free. 
این <strong>محصول</strong> با اپلیکیشنی عرضه می‌شود که به مردم می‌گوید کجا می‌توانند بطری‌های خود را به صورت رایگان با آب پر کنند.

The intention is to persuade people to stop buying water in plastic bottles, thus saving <strong>consumers</strong> money and reducing the plastic waste piling up in our oceans. 
هدف این است که مردم را متقاعد کنیم که از خرید آب در بطری های پلاستیکی خودداری کنند، بنابراین در هزینه <strong>مصرف کنندگان </strong>صرفه جویی می شود و زباله های پلاستیکی انباشته شده در اقیانوس های ما کاهش می یابد.

‘Bottled water is now a $100 billion business, and 81 per cent of the bottles are not <strong>recycled</strong>. 
آب داخل بطری، اکنون یک تجارت 100 میلیارد دلاری است و 81 درصد از بطری ها <strong>بازیافت نمی شوند.</strong>

It’s a complete waste – water is only 1.5 per cent of the price of the <strong>bottle</strong>!’ Ferrando cries. 
فراندو گله می‌کند: این واقعا دور ریختن پول است. آب فقط 1.5 درصد قیمت <strong>بطری</strong> است!

Indeed, environmentalists <strong>estimate</strong> that by 2050 there will be more plastic in our oceans than fish and that’s mainly down to such bottles. 
در واقع، کارشناسان محیط زیست <strong>تخمین می زنند</strong> که تا سال 2050 پلاستیک در اقیانوس های ما بیشتر از ماهی خواهد بود و این عمدتا به چنین بطری هایی مربوط می شود.

 ‘We are trying to create a sense that being environmentally sophisticated is a status symbol,’ he adds. 
او می افزاید: «ما در تلاش هستیم تا این احساس را ایجاد کنیم که اهمیت دادن به محیط زیست، نماد سطح اجتماعی است.

 ‘We want people to clip their bottles onto what they are <strong>wearing</strong>, to show that they are recycling – and to look cool.’ 
ما از مردم می‌خواهیم که بطری‌های خود را روی لباسی که <strong>می‌پوشند</strong> ببندند، تا نشان دهند که در حال بازیافت هستند - و ظاهر جالبی داشته باشند.»

Ferrando’s story is fascinating because it seems like an indicator of something unexpected. 
داستان  Ferrando جذاب است زیرا به نظر می رسد نشانگر چیزی غیرمنتظره باشد.

Three decades ago, conspicuous consumption – the purchase of luxuries, such as handbags, shoes, cars, etc. on a lavish scale – heightened people’s social status. Indeed, the closing decades of the 20th century were a time when it seemed that anything could be <strong>turned into</strong> a commodity. 
سه دهه پیش، مصرف آشکار - خرید کالاهای تجملاتی مانند کیف دستی، کفش، ماشین و غیره در مقیاسی مجلل - سطح اجتماعی مردم را افزایش می داد. در واقع، دهه های پایانی قرن بیستم زمانی بود که به نظر می رسید هر چیزی را می توان به یک کالا <strong>تبدیل</strong> <strong>کرد</strong>.

Hence the fact that water became a consumer item, sold in plastic bottles, instead of just <strong>emerging</strong>, for free, from a tap. 
از این رو این واقعیت است که آب به یک کالای مصرفی تبدیل شد و در بطری های پلاستیکی فروخته شد، به جای اینکه فقط به صورت رایگان از شیر آب <strong>بیرون بیاید.</strong>

Today, though, conspicuous extravagance no longer seems <strong>desirable</strong> among consumers. 
اما  امروزه، اسراف، آشکارا دیگر در میان مصرف کنندگان <strong>مطلوب</strong> به نظر نمی رسد.

Now, recycling is fashionable – as is cycling rather than <strong>driving</strong>. 
اکنون، بازیافت مد شده است - همانطور که دوچرخه سواری به جای <strong>رانندگی</strong> مد است.

Plastic water bottles have become so common that they do not command status; <strong>instead</strong>, what many millennials – young people born in the late 20th century – prefer to post on social media are ‘real’ (refillable) bottles or even the once widespread Thermos bottles. 
بطری‌های آب پلاستیکی آنقدر رایج شده‌اند که سطح اجتماعی را تعیین نمی‌کنند. <strong>در عوض</strong>، چیزی که بسیاری از هزاره‌ها – جوانان متولد اواخر قرن بیستم – ترجیح می‌دهند در رسانه‌های اجتماعی پست کنند، بطری‌های «واقعی» (قابل پر کردن مجدد) یا حتی بطری‌های قمقمه‌ای است که زمانی رایج بود.

Some teenagers currently think that these stainless-steel vacuum-insulated water bottles that are coming back onto the market are ultra ‘cool’; never mind the fact that they feel oddly out-of-date to anyone over the age of 40 or that teenagers in the 1970s would have <strong>avoided</strong> ever being seen with one. 
برخی از نوجوانان در حال حاضر فکر می‌کنند که این بطری‌های عایق‌شده با خلاء از جنس استیل که به بازار بازمی‌گردند فوق‌العاده «باحال» هستند. بدون توجه به این واقعیت که افراد بالای 40 سال، به طرز عجیبی نسبت به آنها احساس قدیمی بودن می کنند یا اینکه نوجوانان در دهه 1970 از دیده شدن با آنها <strong>اجتناب</strong> می کردند.

It is uncertain whether Clesca will <strong>succeed</strong> in its goal. 
 مشخص نیست که آیا کلسکا در هدف خود <strong>موفق</strong> خواهد شد یا خیر.

Although its foldable bike helmet is available in some outlets in New York, includ ing the Museum of Modern Art, it can be very hard for any design entrepreneur to really take off in the global mass <strong>market</strong>, though not as hard as it might have been in the past. 
اگرچه کلاه تاشوی دوچرخه آن در برخی از فروشگاه های نیویورک، از جمله موزه هنرهای مدرن موجود است، برای هر کارآفرین، خلق طراحی که در <strong>بازار</strong> انبوه جهانی قرار بگیرد، ممکن است سخت باشد، هرچند نه به آن سختی که در گذشته بوده است.

If an entrepreneur had wanted to fund a smart <strong>invention</strong> a few decades ago, he or she would have had to either raise a bank loan, borrow money from a family member or use a credit card. 
اگر چند دهه پیش یک کارآفرین می‌خواست روی یک <strong>اختراع</strong> هوشمند سرمایه‌گذاری کند، یا باید وام بانکی می‌گرفت، یا از یکی از اعضای خانواده قرض می کرد یا از کارت اعتباری استفاده می‌کرد.

Things have moved on <strong>slightly</strong> since then. 
از آن زمان تا کنون اوضاع <strong>کمی</strong> پیش رفت کرده است.

Entrepreneurs are still using the last two options, but some are also tapping into the ever-growing pot of money that is becoming available in the <strong>management</strong> world for ‘corporate social responsibility’ (CSR) investments. 
 کارآفرینان همچنان از دو گزینه آخر استفاده می کنند، اما برخی از آنها نیز از تامین بودجه در حال رشدی استفاده می کنند که در دنیای <strong>مدیریت</strong> برای سرمایه گذاری های «مسئولیت اجتماعی مشارکتی» CSR در دسترس است.

And then there are other options for those who wish to <strong>raise</strong> money straight away. 
و سپس گزینه های دیگری برای کسانی که می خواهند فوراً پول <strong>بدست بیاورند</strong>، وجود دارد.

Ferrando posted <strong>details</strong> about his water-bottle venture on a large , recognised platform for funding <strong>creative</strong> projects. 
فراندو، <strong>جزئیاتی</strong> در مورد سرمایه گذاری خود در بطری آب در یک پلتفرم بزرگ و شناخته شده برای تامین مالی پروژه های <strong>خلاقانه</strong> منتشر کرد.

He appealed for people to <strong>donate</strong> $30,000 of seed money – the money he needed to get his project going – and promised to give a bottle to anyone who provided more than $39 in ‘donations’. 
او از مردم درخواست کرد که 30000 دلار از پول بذر را <strong>اهدا کنند</strong> - پولی که برای اجرای پروژه خود نیاز داشت - و قول داد که یک بطری به هر کسی که بیش از 39 دلار "اهدا" ارائه کند، بدهد.

If he received the funds, he stated that the company would <strong>produce</strong> bottles in grey and white; if $60,000 was raised, a multicoloured one would be made. 
در صورت دریافت وجوه، وی اظهار داشت که این شرکت، بطری هایی را به رنگ خاکستری و سفید <strong>تولید</strong> خواهد کرد. اگر 60000 دلار جمع آوری می شد، نوع رنگی، تولید می شد.

Using this <strong>approach</strong>, none of the donors has a stake in his idea, nor does he have any debt. 
با استفاده از این <strong>رویکرد</strong>، هیچ یک از اهداکنندگان نه سهمی در ایده او دارند و نه بدهی دارند.

Instead, it is almost a pre-sale of the product, in a manner that tests demand in advance and creates a potential crowd of <strong>enthusiasts</strong>. 
در عوض، تقریباً نوعی پیش فروش محصول به روشی است که میزان تقاضا را از قبل می سنجد و جمعیت بالقوه ای از <strong>علاقه مندان </strong>را ایجاد می کند.

This old-fashioned community funding with a digital twist is <strong>supporting</strong> a growing array of projects ranging from films to card games, videos, watches and so on. 
این انجمن تامین بودجه قدیمی با شیوه دیجیتالی از مجموعه رو به رشدی از پروژه‌ها از فیلم گرفته تا بازی‌های کارتی، ویدیوها، ساعت‌ها و غیره <strong>حمایت می‌کند.</strong>

And, at last count, Closca had raised some $52,838 from 803 backers. 
و طبق آخرین محاسبه، کلوسکا حدود 52838 دلار از 803 حامی جمع آوری کرده بود.

Maybe, 20 years from now, it will be the plastic bottle that <strong>seems</strong> peculiarly old-fashioned. 
شاید 20 سال بعد، همین بطری پلاستیکی باشد که به طرز عجیبی <strong>از مد افتاده </strong>به نظر می رسد.