The California Gold Rush of 1849

On January 24, 1848, James Wilson Marshal!, a <strong>carpenter</strong>, found small flakes of gold in the American River near Coloma, California. 
در 24 ژانویه 1848، جیمز ویلسون مارشال، یک <strong>نجار</strong>، تکه های کوچک طلا را در رودخانه آمریکایی نزدیک کولوما، کالیفرنیا پیدا کرد.

At the time, Marshall was working to <strong>build</strong> a water-powered sawmill for businessman John Sutter. 
در آن زمان، مارشال مشغول <strong>ساخت</strong> یک کارخانه چوب بری با نیروی آب برای تاجر، جان ساتر بود.

As it happens, just days after Marshall’s <strong>discovery</strong>, the Treaty of Guadalupe Hidalgo was signed, ending the Mexican-American War and transferring California, with its mineral deposits, into the ownership of the United States. 
همزمان با این اتفاق و تنها چند روز پس از <strong>کشف</strong> مارشال، معاهده گوادالوپ هیدالگو امضا شد که به جنگ مکزیک و آمریکا پایان داد و کالیفرنیا را با ذخایر معدنی آن به مالکیت ایالات متحده منتقل کرد.

At the time, the population of the territory consisted of 6,500 Californios {people of Spanish or Mexican descent); 700 <strong>foreigners</strong> (primarily Americans); and 150,000 Native Americans. 
در آن زمان، جمعیت این قلمرو شامل 6500 کالیفرنیایی (افراد اسپانیایی یا مکزیکی تبار)، 700 <strong>خارجی</strong> (عمدتا آمریکایی)؛ و 150000 بومی آمریکا بود.

Though Marshall and Sutter tried to keep news of the discovery quiet, word got out, and by mid-March 1848 at least one newspaper was <strong>reporting</strong> that large quantities of gold were being found. 
اگر چه مارشال و ساتر سعی کردند اخبار مربوط به این کشف را پنهان نگه دارند، اما در اواسط مارس 1848، بالاخره یک روزنامه <strong>گزارش</strong> داد که مقادیر زیادی طلا پیدا شده است.

Though the initial <strong>reaction</strong> in San Francisco was disbelief, storekeeper Sam Brannan set off a frenzy when he paraded through town displaying a small bottle containing gold from Sutter’s Creek. 
اگرچه <strong>واکنش</strong> اولیه در سانفرانسیسکو، عدم باور این گزارش بود، اما انباردار سام برانان همانطور که در شهر راه می رفت، یک بطری کوچک حاوی طلا از نهر ساتر را به نمایش می گذاشت، که جو دیوانه کننده ای به راه انداخت.

By mid-June, some three-quarters of the male population of San Francisco had left town for the gold mines, and the number of <strong>miners</strong> in the area reached 4,000 by August. 
در اواسط ژوئن، حدود سه چهارم از جمعیت مردان سانفرانسیسکو شهر را به قصد معادن طلا ترک کردند و تعداد <strong>معدنچیان</strong> در این منطقه تا ماه اوت به 4000 نفر رسید.

As news spread of the fortunes being made in California, the first <strong>migrants</strong> to arrive were those from lands accessible by boat, such as Oregon, the Sandwich Islands {now Hawaii), Mexico, Chile, Peru and even China. 
با انتشار اخبار مربوط به ثروتمند شدن در کالیفرنیا، اولین <strong>مهاجران</strong> از سرزمین های قابل دسترسی با قایق مانند اورگان، جزایر ساندویچ (هاوایی کنونی)، مکزیک، شیلی، پرو و حتی چین وارد آن شدند.

Only later would the news reach the East Coast, where press reports were initially <strong>skeptical</strong>. 
کمی بعد، این خبر به ساحل شرقی رسید، جایی که گزارش‌های مطبوعات در ابتدا با <strong>تردید</strong> همراه بودند.

Throughout 1849, thousands of people around the United States (mostly men) borrowed money, mortgaged their property or spent their life savings to make the arduous <strong>journey</strong> to California. 
در طول سال 1849، هزاران نفر در سراسر ایالات متحده (عمدتاً مردان) پول قرض کردند، اموال خود را رهن دادند یا پس انداز زندگی خود را خرج کردند تا <strong>سفری</strong> سخت به کالیفرنیا را طی کنند.

In pursuit of the kind of wealth they had never dreamed of, they left their families and local areas; in turn, their wives had no option but to shoulder different <strong>responsibilities</strong> such as running farms or businesses, and many made a real success of them. 
به دنبال ثروتی که هرگز در خواب هم نمی دیدند، خانواده و مناطق محلی خود را ترک کردند. به نوبه خود، همسران آنها چاره ای جز تحمل <strong>مسئولیت</strong> های مختلف مانند اداره مزرعه یا تجارت نداشتند و بسیاری از آنها به موفقیت واقعی دست یافتند.

By the end of the year, the non-native population of California was <strong>estimated</strong> at 100,000 {as compared with 20,000 at the end of 1848 and around 800 in March 1848). 
در پایان سال، جمعیت غیربومی کالیفرنیا 100000 نفر <strong>برآورد شد</strong> (در مقایسه با 20000 نفر در پایان سال 1848 و حدود 800 نفر در مارس 1848).

To accommodate the needs of the ’49ers, as the gold miners were known, towns had sprung up all over the region, complete with shops and other businesses seeking to make their own Gold Rush fortune. 
برای برآوردن نیازهای دهه 49، همانطور که معدنچیان طلا شناخته می شدند، شهرهایی در سرتاسر منطقه به وجود آمدند، با مغازه ها و سایر مشاغلی که به دنبال کسب ثروت گلد راش خود بودند.

The overcrowded chaos of the mining camps and towns grew ever more <strong>lawless</strong>. 
هرج و مرج با ازدحام بیش از حد اردوگاه ها معادن طلا و شهرهای آنها بیش از پیش <strong>بی قانون تر</strong> شد.

San Francisco, for its part, developed a bustling <strong>economy</strong> and became the central metropolis of the new frontier. 
سانفرانسیسکو، به نوبه خود، <strong>اقتصاد</strong> شلوغی را توسعه داد و به کلان شهر مرکزی در مرز جدید تبدیل شد.

How did all these would-be miners search for gold? Panning was the oldest way. 
چگونه همه این معدنچیان احتمالی به دنبال طلا بودند؟ پانینگ قدیمی ترین راه بود.

The basic procedure was to place some gold-bearing materials, such as river gravel, into a shallow pan, add some water, and then carefully swirl the mixture around so the water and light material <strong>spilled</strong> over the side. 
روش اصلی این بود که مقداری از مواد حاوی طلا مانند شن رودخانه را در یک ظرف کم عمق بریزید، مقداری آب اضافه کنید و سپس مخلوط را با دقت به اطراف بچرخانید تا آب و مواد سبک از لبه های آن <strong>بریزد</strong>.

If all went well, the heavier gold nuggets or gold dust would <strong>settle</strong> to the bottom of the pan. 
اگر همه چیز خوب پیش می رفت، تکه های طلای سنگین تر یا گرد و غبار طلا در <strong>ته</strong> ظرف می <strong>نشست</strong>.

Gold panning was slow even for the most <strong>skillful</strong> miner. On a good day, one miner could wash about 50 pans in the usual 12-hour workday. 
پانینگ طلا حتی برای <strong>ماهرترین</strong> استخراج کنندگان نیز کند بود. در یک روز خوب، یک معدنچی می توانست حدود 50 ظرف را در یک روز کاری 12 ساعته معمولی بشوید.

Another way was to use what was called a ‘rocker’. 
راه دیگر استفاده از چیزی بود که "راکر" نامیده می شد.

Isaac Humphrey is said to have <strong>introduced</strong> it to the California gold fields. 
گفته می شود که آیزاک همفری آن را به میدان های طلای کالیفرنیا <strong>معرفی کرده است.</strong>

It was simply a rectangular wooden box, set at a downward <strong>angle</strong> and mounted on a rocking mechanism. 
این ظرف صرفا یک جعبه چوبی مستطیل شکل بود که با <strong>زاویه</strong> رو به پایین قرار داشت و بر روی مکانیزم گهواره ای نصب شده بود.

 The dirt and rock was <strong>dumped into</strong> the top, followed by a bucket of water. 
خاک و سنگ از بالای آن <strong>ریخته می شد</strong> و به دنبال آن یک سطل آب ریخته می شد.

The box was rocked by hand to agitate the mixture. 
جعبه را با دست تکان داده می شد تا مخلوط به هم بخورد.

The big rocks were caught in a sieve at the top, the waste exited the lower end with the water, and the heavy gold <strong>fell</strong> to the bottom of the box. 
سنگ های بزرگ در الک قسمت بالا گیر می کردند، آشغال ها با آب از انتهای پایینی خارج می شدند و طلای سنگین به ته جعبه <strong>می افتاد.</strong>

The rocker had <strong>advantages</strong> and disadvantages. 
راکر <strong>مزایا</strong> و معایبی داشت.

The advantages were that it was easily <strong>transportable</strong>; it did not require a constant source of water; and, most importantly, a miner could process more dirt and rock than with a pan. 
مزایای آن این بود که به راحتی <strong>قابل حمل</strong> بود. نیازی به منبع ثابت آب نداشت. و مهمتر از همه، یک معدنچی می توانست خاک و سنگ بیشتری را نسبت به یک ظرف وارسی کند.

The primary disadvantage was that the rocker had difficulty in <strong>trapping</strong> the smallest particles of gold, commonly known as ‘flour’. 
نقطه ضعف اصلی این بود که راکر در<strong> گیر انداختن</strong> کوچکترین ذرات طلا که معمولاً به عنوان "آرد" شناخته می شود، مشکل داشت.

Some miners added small amounts of <strong>mercury</strong> to the bottom of the rocker. 
برخی از معدنچیان مقادیر کمی <strong>جیوه</strong> به کف راکر اضافه کردند.

Due to its chemical <strong>composition</strong>, it had a facility to trap fine gold. Periodically, the miners would remove and <strong>heat</strong> it. 
به دلیل <strong>ترکیب</strong> شیمیایی آن، امکان به دام انداختن طلای ریز وجود داشت. به‌صورت دوره‌ای، معدنچیان آن را برداشته و <strong>گرم</strong> می‌کردند.

As it <strong>vaporized</strong>, it would leave gold behind. 
همانطور که جیوه <strong>بخار</strong> می شد، طلا را به جا می گذاشت.

After 1850, the surface gold in California had largely <strong>disappeared</strong>, even as miners continued to reach the gold fields. 
پس از سال 1850، طلای موجود در سطح زمین در کالیفرنیا تا حد زیادی <strong>ناپدید شده بود</strong>، با وجودیکه معدنچیان همچنان به میدان های طلا می رسیدند.

Mining had always been difficult and <strong>dangerous</strong> labor, and striking it rich required good luck as much as skill and hard work. 
استخراج معادن همیشه کار دشوار و <strong>خطرناکی</strong> بوده است، و غنی سازی آن به همان اندازه که مهارت و کار سخت نیاز دارد، نیازمند خوش شانسی نیز بوده است.

Moreover, the average daily pay for an <strong>independent</strong> miner had by then dropped sharply from what it had been in 1848. 
علاوه بر این، متوسط دستمزد روزانه برای یک معدنچی <strong>مستقل</strong> تا آن زمان نسبت به سال 1848 به شدت کم بود.

As gold became more and more difficult to reach, the growing <strong>industrialization</strong> of mining drove more and more miners from independence into wage labor. 
با دشوارتر شدن دستیابی به طلا، <strong>صنعتی شدن</strong> روزافزون استخراج معدن، معدنچیان بیشتری را از کار مستقل به سمت کار مزدی سوق داد.

The new technique of hydraulic mining, developed in 1853, brought enormous profits, but destroyed much of the region’s <strong>landscape</strong>. 
تکنیک جدید استخراج هیدرولیک که در سال 1853 توسعه یافت، سود زیادی به همراه داشت، اما بسیاری از<strong> چشم انداز</strong> منطقه را ویران کرد.

Though gold mining continued throughout the 1850s, it had reached its <strong>peak</strong> by 1852, when gold worth some $81 million was pulled from the ground. 
اگرچه استخراج طلا در طول دهه 1850 ادامه داشت، اما در سال 1852 به <strong>اوج</strong> خود رسید، زمانی که طلا به ارزش 81 میلیون دلار از زمین بیرون کشیده شد.

After that year, the total take declined <strong>gradually</strong>, leveling off to around $45 million per year by 1857. 
پس از آن سال، کل مصرف <strong>به تدریج </strong>کاهش یافت و تا سال 1857 به حدود 45 میلیون دلار در سال رسید.

<strong>Settlement</strong> in California continued, however, and by the end of the decade the state’s population was 380,000. 
  با این حال، <strong>اسکان</strong> در کالیفرنیا ادامه یافت و در پایان دهه، جمعیت این ایالت به 380000 نفر رسید.