Why it is important to save species like the dormouse

A scheme to save the dormouse, a tiny woodland mammal, from extinction could lead to the <strong>reintroduction</strong> of larger lost species such as the wolf and sea eagle to the UK
طرحی برای نجات موش زمستان خواب، یک پستاندار کوچک جنگلی، از انقراض می تواند منجر به <strong>ظهور مجدد </strong>گونه های منقرض شده بزرگتر مانند گرگ و عقاب دریایی در بریتانیا شود.

More than 100 years after they were last recorded by <strong>naturalists</strong> in the Wensleydale valley in northern England, rare dormice have returned to a secret woodland location there.  
بیش از 100 سال پس از آخرین ثبت آنها توسط <strong>طبیعت شناسان</strong> در دره Wensleydale در شمال انگلستان، موش های زمستان خواب کمیاب به یک مکان جنگلی مخفی در آنجا بازگشته اند.

Twenty <strong>breeding</strong> pairs of rare hazel dormice were recently reintroduced as part of a national scheme to reverse the decline of one of Britain's most threatened mammals.  
اخیراً بیست جفت <strong>بارور</strong> از موش های زمستان خواب فندقی کمیاب به عنوان بخشی از یک طرح ملی برای معکوس کردن روند انقراض یکی از در معرض خطرترین پستانداران بریتانیا، دوباره ظاهر شده اند.

 This reintroduction, led by the People's Trust for Endangered Species (PTES) and supported by a coalition of <strong>conservation</strong> groups, is the 22nd in the last 23 years. Dormice depend on well managed woodlands and healthy, connected hedgerows for their survival. Bur changes in land use since the 1940s have been so drastic that the dormice that remain have limited living space and are increasingly isolated.
این ظهور مجدد، که توسط «محافظان مردمی گونه‌های در معرض انقراض» (PTES) رهبری و توسط ائتلافی از گروه‌های <strong>حفاظتی</strong> حمایت می‌شود، بیست و دومین مورد در ۲۳ سال گذشته است. موش زمستان خواب برای بقای خود به جنگل های مدیریت شده و پرچین های سالم و به هم پیوسته نیاز دارد. تغییرات کاربری زمین از دهه 1940 به قدری شدید بوده که موش های زمستان خواب باقی مانده دارای فضای زندگی محدودی بوده و به طور قابل توجهی منزوی شده است.

Ahead of the release, the PTES found a site of dense, good-quality woodland while the captive-bred dormice waited in quarantine. After examination by vets, the dormice were placed in their 'soft release' <strong>accommodation</strong> in pairs.  
قبل از رهاسازی، در حالی که موش های زمستان خواب بارور در اسارت در قرنطینه منتظر بودند، PTES یک منطقه جنگلی متراکم و با کیفیت پیدا کرد. پس از معاینه شدن توسط دامپزشکان، موش ها به صورت جفت در محل <strong>اقامت شان</strong> "تحت کنترل رها" شدند.

This consisted of secure wooden boxes fitted to trees and surrounded by a metre-square cage. For 10 days, the dormice were checked and given food daily, then a small opening was made, allowing them the freedom to explore, while retaining the security of the cage. Everything was removed in October, when the animals started <strong>preparing</strong> to go into hibernation for the winter.
این شامل جعبه های چوبی ایمن بود که روی درختان نصب شده بود و توسط یک قفس یک متر مربعی احاطه شده بود. برای ۱۰ روز، موش ها بررسی شده و روزانه به آنها غذا داده می شد، سپس یک سوراخ کوچک ایجاد شد که به آن‌ها اجازه می‌داد تا در عین حفظ امنیت در قفس، آزادانه کاوش کنند. همه این ها در ماه اکتبر برداشته شد، زمانی که حیوانات شروع به <strong>آماده شدن</strong> برای رفتن به خواب زمستانی کردند.

'The hope is that we have a free-living <strong>population</strong> in the wood, but we won't know how they have fared until next year,' said Ian White of the PTES.
ایان وایت از PTES می‌گوید: «امید این است که ما <strong>جمعیتی</strong> از گونه های آزاد در جنگل داشته باشیم، اما تا سال آینده نمی‌دانیم که وضعیت آنها چگونه بوده است».

Unsuitable habitat, captive-bred animals and incorrect management could all ruin the chances of success of such schemes. However, a distinctive factor of this release, White explained, is the intention of linking up with another released dormouse population three miles away by managing the land between. The goal is to create a wider landscape for dormice and that will make the population more <strong>robust</strong>.
زیستگاه نامناسب، حیواناتی که در اسارت پرورش داده می شوند و مدیریت نادرست می تواند شانس موفقیت چنین طرح هایی را از بین ببرد. با این حال، وایت توضیح داد که یکی از عوامل متمایز این رهاسازی، برقراری ارتباط با یک جمعیت از موش های رها شده دیگر در سه مایلی آنجا از طریق مدیریت زمین بین آن است. هدف ایجاد چشم انداز وسیع تری برای موش ها است و این کار جمعیت را <strong>قوی تر </strong>می کند.

Woodlands were traditionally managed through regularly cutting back certain trees to ground level to stimulate growth and <strong>provide</strong> firewood or timber for local residents.  
جنگل ها به طور سنتی از طریق قطع منظم درختان خاص تا سطح زمین برای تحریک رشد و <strong>تامین</strong> هیزم یا الوار برای ساکنان محلی مدیریت می شدند.

This system was known as coppicing, and as an added bonus it happened to <strong>provide</strong> varied food and plenty of light for dormice. But the practice has been largely lost, with much remaining woodland sliced up by roads, railways and fields.  
این سیستم با نام کاپیسینگ شناخته می شود و ارزش افزوده ای که بوجود می آورد، <strong>فراهم آوردن</strong> غذای متنوع و نور زیاد برای موش ها است. اما این عمل تا حد زیادی از بین رفته است و بسیاری از جنگل های باقی مانده توسط جاده ها، راه آهن ها و مزارع تکه تکه شده اند.

England also had more than 50% of its hedgerows dug up between 1946 and 1993 as small fields were <strong>combined</strong> to make larger ones and farmland was sold for building projects. All this has had an adverse effect on dormouse populations.
انگلیس همچنین بین سال‌های 1946 و 1993 بیش از 50 درصد از پرچین‌های خود را کند، زیرا مزارع کوچک برای ساخت مزارع بزرگ‌تر با هم <strong>ادغام شدند</strong> و زمین‌های کشاورزی برای پروژه‌های ساختمانی فروخته شد. همه اینها تأثیر نامطلوبی بر جمعیت موش ها داشته است.

'It's very important that we reintroduce the dormouse because they are a good species to get people <strong>involved</strong> with conservation,' said White. 'They are a fascinating species that is rare but you can still see, They promote good woodland management and what's good for dormice is good for a large range of species.
 وایت گفت: «بسیار مهم است که موجب ظهور مجدد موش های زمستان خواب شویم زیرا آنها گونه‌های خوبی برای <strong>درگیر کردن</strong> مردم با حفاظت از محیط هستند.» "آنها گونه های جذاب و در عین حال کمیابی هستند، اما هنوز هم می توانید ببینید، آنها موجب ترویج مدیریت خوب جنگل ها می شوند و هر چیزی که برای موش ها خوب باشد  برای طیف وسیعی از گونه ها خوب است .

Helen Meech, the director of Rewilding Britain, an organisation campaigning to restore lost species and habitats to the British country side, said that such reintroductions would <strong>increase</strong> peoples familiarity with living with more wild animals once again.  
هلن میچ، مدیر Rewilding بریتانیا، سازمانی که برای بازگرداندن گونه‌ها و زیستگاه‌های از دست رفته به کشور بریتانیا فعالیت می‌کند، گفت که ظهور مجدد چنین گونه هایب باعث <strong>افزایش</strong> آشنایی مردم با زندگی حیوانات وحشی دیگر می‌شود.

People's everyday wildlife experience is becoming limited to seeing grey squirrels and pigeons, she explained. 'We are increasingly disconnected from nature. In 30 to 40 years' time, we might get to the point where we can start to think about bringing back wolves, bison or moose, but let's start with <strong>species</strong> that will have a lighter impact for now.'
او توضیح داد که تجربه روزمره مردم از حیات وحش محدود به دیدن سنجاب ها و کبوترهای خاکستری شده است. ما روز به روز بیشتر از طبیعت جدا می شویم. در 30 تا 40 سال آینده، ممکن است به نقطه‌ای برسیم که بتوانیم در مورد بازگرداندن گرگ، گاومیش کوهان دار یا گوزن کوهی فکر کنیم، اما بیایید با <strong>گونه‌هایی</strong> شروع کنیم که فعلاً تأثیر کمتری خواهند داشت.

Over centuries, Britain has lost many key species that are critical for healthy ecosystems. Here are some of the species conservationists have reintroduced or are proposing to reintroduce ...
طی قرن‌ها، بریتانیا بسیاری از گونه‌های اصلی را که برای اکوسیستم‌های سالم، ضروری هستند، از دست داده است. در ادامه برخی از گونه هایی که حامیان حفاظت از گونه ها موجب ظهور مجدد آنها شده اند یا پیشنهاد می کنند که دوباره ظهور پیدا کنند، مطرح می کنیم ...

The lynx is believed to have disappeared from Britain about 1,000 years ago. Experts say it would help control the fast-growing population of red deer, allowing forests to regenerate and support greater <strong>biodiversity</strong>. The preference of the lynx, a shy animal, to stay in its woodland habitat would make a threat to livestock or humans unlikely.
اعتقاد بر این است که سیاه گوش حدود 1000 سال پیش از بریتانیا ناپدید شده است. کارشناسان می گویند که این امر به کنترل جمعیت سریع در حال رشد گوزن قرمز کمک می کند و به جنگل ها اجازه می دهد تا بازسازی شوند و <strong>تنوع زیستی </strong>بیشتری را حمایت کنند. بعید به نظر می رسد که ارجحیت دادن به سیاهگوش به عنوان حیوانی منزوی برای ماندن در زیستگاه جنگلی خود، تهدیدی برای دام یا انسان باشد

After an absence of 400 years, beavers are back in Britain. The Devon Beaver project cites <strong>improvements</strong> in biodiversity and water after the reintroduction of a pair near Okehampton in 2011, Scotland's first reintroduction, in Knapdale forest in 2009, was hailed an 'outstanding success', but an unlicensed free-living population in the river Tay has caused problems.
پس از 400 سال غیبت، سگ های آبی به بریتانیا بازگشتند. پروژه سگ آبی دیوور به <strong>بهبود</strong> تنوع زیستی و آب پس از ظهور مجدد یک جفت در نزدیکی Okehampton در سال 2011 اشاره دارد، اولین ظهور مجدد اسکاتلند، در جنگل Knapdale در سال 2009، به عنوان یک "موفقیت فوق العاده" مورد ستایش قرار گرفت، اما یک جمعیت بدون مجوز که ازادنه در رودخانه تای زندگی می کردند، مشکلاتی ایجاد کرده اند.

Lost to Britain in the 1700s, the wolf is the most controversial species proposed for reintroduction given its potential to kill agricultural livestock. But they are critical to the restoration of ecosystems that have been overgrazed by deer. Despite their fearsome <strong>reputation</strong>, they present a low risk to people. Because of the space a wolf population would need, the Scottish Highlands would be an obvious place for their reintroduction and could generate millions of pounds in tourism.
گرگ که در دهه 1700 در بریتانیا منقرض شد، بحث‌برانگیزترین گونه‌ای است که با توجه به پتانسیل آن برای کشتن دام‌های کشاورزی برای ظهور مجدد پیشنهاد شده است. اما آنها برای بازسازی اکوسیستم هایی که توسط گوزن ها بیش از حد چرا شده اند بسیار مهم هستند. علیرغم <strong>شهرت</strong> وحشتناکی که پیدا کرده اند، خطر کمی برای انسان دارند. به دلیل فضایی که یک جمعیت گرگ به آن نیاز دارد، ارتفاعات اسکاتلند مکانی مناسب برای ظهور مجدد آنها خواهد بود و می تواند میلیون ها پوند برای صنعت گردشگری درآمد ایجاد کند.

The sea eagle, also known as the white tailed eagle, was driven to <strong>extinction</strong> in Britain earlier this century. A reintroduction programme has seen it return to the Inner Hebrides island of Mull. Proposals to bring it back to the east of England failed following concerns from landowners about the threat to livestock. Successful schemes in Europe have offered compensation for this.
عقاب دریایی که با نام عقاب دم سفید نیز شناخته می‌شود، در اوایل این قرن در بریتانیا رو به <strong>انقراض گذاشت</strong>. یک برنامه ظهور مجدد شاهد بازگشت آن به جزیره مول Inner Hebrides بوده است. پیشنهادها برای بازگرداندن آن به شرق انگلستان در پی نگرانی مالکان زمین در مورد تهدید دام ها شکست خورد. البته طرح های موفقی در اروپا پرداخت غرامت به آنها را مطرح کرده اند.

Then there is the wild boar which disappeared in the 13th century because of hunting. They increase biodiversity and create space for trees and plants to grow,but can cause <strong>damage</strong> to crops and gardens. The species has been quietly re-establishing itself in the woodlands of Britain for several decades.
بعدی، گراز وحشی است که در قرن سیزدهم به دلیل شکار منقرض شد. آنها تنوع زیستی را افزایش می دهند و فضایی را برای رشد درختان و گیاهان ایجاد می کنند، اما می توانند به محصولات و باغات <strong>آسیب</strong> وارد کنند. این گونه چندین دهه است که بی سر و صدا در جنگل های بریتانیا دوباره ساکن شده است.